Modelka Hersey-Blanchard

Czym jest model Hersey-Blanchard?

Model Herseya-Blancharda sugeruje, że żaden styl przywództwa nie jest lepszy od innego. Zamiast koncentrować się na czynnikach w miejscu pracy, model sugeruje, że liderzy dostosowują swoje style do tych, którym przewodzą i ich umiejętności.

Zgodnie z tym modelem skuteczne przywództwo ma znaczenie zarówno dla zadania, jak i relacji. Jest to adaptacyjny, elastyczny styl, w którym liderzy są zachęcani do rozważenia swoich zwolenników – pojedynczych osób lub zespołu – a następnie rozważenia czynników, które wpływają na środowisko pracy, zanim dokonają wyboru sposobu, w jaki będą przewodzić. Gwarantuje to, że osiągną swoje cele.

Model Herseya-Blancharda jest również określany jako model lub teoria przywództwa sytuacyjnego.

Zrozumienie modelu Hersey-Blanchard

Model Hersey-Blanchard, czyli styl przywództwa sytuacyjnego, został opracowany przez autora Paula Herseya i eksperta ds. przywództwa Kena Blancharda, autora The One Minute Manager. Model nie jest statycznym stylem przywództwa. Zamiast tego jest elastyczny, w którym menedżer dostosowuje swój styl zarządzania do różnych czynników w miejscu pracy, w tym relacji z pracownikami.

Oznacza to, że menedżerowie żyjący zgodnie z modelem muszą wybrać styl przywództwa w odniesieniu do dojrzałości naśladowców. Na przykład, jeśli dojrzałość obserwatora jest wysoka, model sugeruje, że lider zapewnia minimalne wskazówki. Z drugiej strony, jeśli dojrzałość podopiecznych jest niska, menedżer może być zmuszony do podania wyraźnych wskazówek i ścisłego nadzorowania pracy, aby upewnić się, że grupa ma jasność co do swoich celów i sposobu, w jaki mają je osiągnąć.

Poziom dojrzałości obserwujących dzieli się na trzy kategorie: wysoką, umiarkowaną i niską. Wysoka dojrzałość obejmuje wysoce zdolne i pewne siebie osoby, które mają doświadczenie i dobrze pracują samodzielnie. Umiarkowana dojrzałość jest generalnie podzielona na dwie grupy: pierwsza to pracownicy, którzy są zdolni, ale nie mają wystarczającej pewności siebie, aby wziąć na siebie odpowiedzialność, a druga grupa ma pewność siebie, ale nie jest chętna do wykonania zadania. Pracownicy o niskiej dojrzałości nie są wystarczająco wykwalifikowani, aby wykonać to zadanie, ale są bardzo entuzjastyczni.

Ponieważ model Hersey-Blanchard zależy od umiejętności podejmowania decyzji przez lidera, wykorzystuje podejście indywidualistyczne, a nie grupowe.

Uwagi specjalne

Model Hersey-Blanchard i style przywództwa

Hersey i Blanchard opracowali cztery typy stylów przywództwa w oparciu o zadania i relacje, których liderzy doświadczają w miejscu pracy. Zgodnie z modelem, następujące style liderów mogą stosować:

• Styl delegowania: styl niskiego zadania i niskich relacji, w którym lider pozwala grupie wziąć odpowiedzialność za decyzje dotyczące zadań. Najlepiej używać tego w przypadku obserwujących o wysokiej dojrzałości.

• Styl partycypacyjny: styl niewymagający wielu zadań i relacji, który podkreśla wspólne pomysły i decyzje. Menedżerowie mogą używać tego stylu z umiarkowanymi obserwatorami, którzy są doświadczeni, ale mogą nie mieć pewności siebie, aby wykonać przydzielone zadania.

• Styl sprzedaży: styl o wysokim zadaniu i relacji, w którym lider próbuje sprzedać swoje pomysły grupie, wyjaśniając kierunki zadań w przekonujący sposób. To również jest używane w przypadku umiarkowanych zwolenników. W przeciwieństwie do poprzedniego stylu, ci zwolennicy mają zdolność, ale nie chcą wykonywać tej pracy.

• Styl mówienia: styl wymagający dużego zadania i niskiego stosunku, w którym lider podaje wyraźne wskazówki i ściśle nadzoruje pracę. Ten styl jest skierowany do zwolenników o niskiej dojrzałości.

Stosowanie modelu i jego ograniczenia

Ta metoda przywództwa pozwala kadrze kierowniczej, menedżerom i innym kierowcom przejąć kontrolę nad swoimi zwolennikami w oparciu o przenikliwość, zrozumienie i kontekst grupy. Biorąc pod uwagę, w jaki sposób mocne i słabe strony oraz świadomość obserwatorów mogą wpływać na wydajność i wyniki projektu, liderzy mogą zastosować odpowiednią strukturę i stopień kontroli, aby osiągnąć pożądany rezultat.

Istnieją ograniczenia modelu, które mogą być poza kontrolą lidera. Pozycja i autorytet lidera mogą być ograniczone przez operacyjny łańcuch dowodzenia lub hierarchię organizacji, co może zmusić ich do przyjęcia sztywnych stylów zamiast dostosowywania się do dojrzałości podwładnego. Co więcej, ograniczenia czasowe, wąski zakres opcji i limity dostępnych aktywów mogą również zmusić menedżerów do działania w oparciu o okoliczności, z którymi się borykają, eliminując możliwość wprowadzania strategii opartych na dojrzałości obserwujących.

Zalety i wady modelu Hersey-Blanchard

Chociaż ten model przywództwa może być słuszny w teorii, niekoniecznie musi mieć zastosowanie w każdej sytuacji. Ma swoje wady i zalety.

Jedną z zalet adaptacyjnego stylu przywództwa jest to, że liderzy mogą w dowolnym momencie zmienić swój styl według własnego uznania. Po drugie, pracownicy mogą uznać za pożądaną cechę lidera, który dostosowuje się do zmian w sile roboczej. Jest to również prosty i łatwy do zastosowania styl przywództwa, co oznacza, że menedżer może szybko ocenić sytuację i podejmować decyzje według własnego uznania.

Z drugiej strony, przywództwo sytuacyjne może nakładać zbyt dużą odpowiedzialność na menedżera, którego decyzje mogą być błędne. Ponadto model może nie dotyczyć każdej kultury pracy. Model może również priorytetyzować relacje i zadania, w przeciwieństwie do długoterminowych celów firmy.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Model Hersey-Blanchard sugeruje, że żaden styl przywództwa nie jest lepszy od innego.

• Style przywództwa modelu są bezpośrednio związane z różnymi kategoriami dojrzałości naśladowców lub pracowników.

• Model sugeruje menedżerom dostosowanie stylu przywództwa do zadań i relacji w miejscu pracy.