Klauzula blokująca
Co to jest klauzula blokująca?
Termin „klauzula powiązana” odnosi się do postanowienia zawartego w umowie reasekuracyjnej. Rezerwa służy do określenia sposobu alokacji straty pomiędzy dwie lub więcej umów reasekuracji. Klauzula blokująca pozwala reasekurowanemu rozłożyć ryzyko na co najmniej dwa okresy umowy. Klauzula blokująca jest przydatna, gdy strata wynika z pojedynczego zdarzenia, takiego jak klęska żywiołowa lub inne katastrofalne zdarzenie.
Jak działają klauzule blokujące
Sposób, w jaki firmy ubezpieczeniowe traktują czas, jest często skomplikowany. Różnice w latach wypadków, latach sprawozdawczych i latach ubezpieczenia to tylko niektóre z czynników, które wpływają na traktowanie strat.
W niektórych przypadkach ubezpieczyciel może wykupić wiele umów reasekuracyjnych, aby pokryć to samo ryzyko w różnych okresach. Gdy istnieje kilka umów reasekuracyjnych, ubezpieczyciel musi rozłożyć stratę między nimi. Jest to możliwe dzięki włączeniu klauzuli blokady.
Reasekuracja ma miejsce, gdy ubezpieczyciel przenosi część swojego portfela ryzyka na inne podmioty poprzez umowę w celu zmniejszenia spłaty dużego zobowiązania wynikającego z roszczenia ubezpieczeniowego.
Klauzule blokujące służą do podziału lub przypisania zobowiązania związanego z pojedynczym zdarzeniem. Jest to przydatne, gdy reasekurowany ma dwie dodatkowe równoległe umowy reasekuracyjne lub gdy oddzielna umowa reasekuracyjna obejmuje dwa lata ubezpieczenia, które mogą być ze sobą powiązane.
Bez klauzuli blokującej reasekurowany jest odpowiedzialny za utrzymanie całego okresu obowiązywania umowy lub roku ubezpieczeniowego. Może to spowodować, że reasekurowany nie otrzyma wypłaty straty.
Krytycznym aspektem klauzuli blokującej jest sposób alokacji i podziału strat na wiele lat oraz sposób, w jaki przypisane proporcje odnoszą się do utrzymania i pokrycia strat. Podział strat na wiele okresów bez rozdzielania czasu przechowywania i pokrycia strat oznacza, że istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że strata z jednego zdarzenia przekroczy limit przechowywania.
Jest to całkowite ryzyko, które ubezpieczyciel zgadza się zatrzymać. Reasekurator jest również mniej prawdopodobny, aby ponosić odpowiedzialność za jakąkolwiek stratę, a reasekurowany jest bardziej prawdopodobne, że ponosi wyłączną odpowiedzialność za pokrycie straty.
Umowy reasekuracyjne, które nie zawierają klauzuli powiązania, traktują wszystkie straty z jednego zdarzenia tak, jakby istniała jedna data straty. Oznacza to, że strata nie zostanie rozłożona na wiele umów reasekuracyjnych.
Przykład klauzuli blokującej
Oto hipotetyczna sytuacja, aby zademonstrować, jak działa klauzula blokująca. Załóżmy, że firma ubezpieczeniowa kupuje umowę reasekuracyjną z klauzulą blokującą, aby chronić ją przed nadmiernymi stratami.
Umowa reasekuracyjna obejmuje dwa różne lata. Przez pierwszy rok reasekurator ma ochronę w wysokości 400 000 USD ponad 300 000 USD wytycznej retencji, a przez drugi rok reasekurator ma ochronę w wysokości 500 000 USD powyżej progu retencji 200 000 USD.
Największą firmą reasekuracyjną na świecie jest Munich Re, ze składką brutto z reasekuracji ubezpieczeń na życie i majątkowych w wysokości 45,8 mld USD w 2020 r.
Warunki umowy rozdzielają i przydzielają ochronę i utrzymanie proporcjonalnie. W tym przypadku pierwszy rok otrzymuje alokację 25%, a drugi rok 75% alokacji.
Załóżmy, że ubezpieczony poniósł stratę w wysokości 500 000 USD w drugim roku. Ze względu na proporcjonalną alokację strat, pokrycie i zatrzymanie, reasekurator ponosi odpowiedzialność za 275 000 USD lub 25% przydzielonego ubezpieczenia. Gdyby umowa reasekuracyjna dzieliła stratę tylko na jeden okres, reasekurator miałby zobowiązanie w wysokości 175 000 USD.
Podsumowanie
Klauzule blokujące to postanowienia zawarte w umowach reasekuracji, które określają sposób alokacji strat między dwie lub więcej umów reasekuracji. Klauzula blokująca daje reasekuratorowi możliwość rozłożenia strat na dwa lub więcej okresów umowy, co jest łatwiejszym obciążeniem finansowym.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Jeśli ubezpieczyciel wykupił wiele umów reasekuracyjnych w celu rozłożenia ryzyka, musi również rozłożyć stratę między nimi.
Klauzula umożliwia ubezpieczonemu rozłożenie ryzyka na co najmniej dwa okresy umowy.
Klauzula powiązana to postanowienie zawarte w umowie reasekuracji, które służy do określenia sposobu alokacji straty między dwiema lub większą liczbą umów reasekuracji.
Jeżeli nie istnieje klauzula powiązana, reasekurowany ponosi odpowiedzialność za zachowanie całego okresu obowiązywania umowy lub roku ubezpieczeniowego i może skutkować nieotrzymaniem przez reasekurowanego wypłaty straty.
Klauzule blokujące są najbardziej przydatne, gdy strata wynika z jednego zdarzenia, takiego jak klęska żywiołowa.
FAQ
Co to jest reasekuracja?
Reasekuracja to sposób, w jaki firma ubezpieczeniowa może rozłożyć swoje ryzyko poprzez zakup wielu polis ubezpieczeniowych od innych ubezpieczycieli, co ogranicza całkowitą wypłatę strat, którą musiałaby pokryć w razie wypadku lub katastrofy. W najprostszej formie reasekuracja jest ubezpieczeniem dla firm ubezpieczeniowych.
Co to jest reasekuracja traktatowa?
Kiedy firma ubezpieczeniowa kupuje ubezpieczenie od innej firmy ubezpieczeniowej, jest to znane jako reasekuracja traktatowa. Firma reasekuracyjna przejmuje określone w umowie ryzyka w zamian za składkę ubezpieczeniową.
Co się stanie, jeśli nie ma klauzuli blokującej?
Jeśli nie ma klauzuli blokującej, firma reasekuracyjna przejmuje całą odpowiedzialność za umowę retencyjną lub rok ubezpieczeniowy, co może spowodować, że firma reasekuracyjna nie otrzyma żadnej wypłaty straty.
Co to jest reasekuracja fakultatywna?
Kiedy firma ubezpieczeniowa kupuje ubezpieczenie, aby pokryć pojedyncze ryzyko lub blok ryzyk, które są częścią jej działalności, jest to znane jako reasekuracja fakultatywna. Reasekuracja fakultatywna to umowa, która jest uważana za jednorazową transakcję, podczas gdy reasekuracja traktatowa jest raczej umową długoterminową, która obejmowałaby wiele ryzyk przez dłuższy czas.
