Leonid Witalijewicz Kantorowicz

Kim był Leonid Witalijewicz Kantorowicz?

Leonid Witalijewicz Kantorowicz był rosyjskim matematykiem i ekonomistą,. który wraz z Tjallingiem Koopmansem otrzymał w 1975 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za badania nad optymalną alokacją zasobów. Jego książka z 1959 roku, Najlepsze wykorzystanie zasobów ekonomicznych, opisuje optymalne sposoby rozwiązywania problemów gospodarek centralnie planowanych,. takich jak planowanie, ustalanie cen i podejmowanie decyzji. Wniósł również ważny wkład w analizę funkcjonalną, teorię aproksymacji i teorię operatorów oraz był twórcą techniki programowania liniowego.

Zrozumienie Leonida Witalijewicza Kantorowicza

Leonid Witalijewicz Kantorowicz urodził się w Rosji w styczniu 1912 r. Po śmierci ojca Witalija Kantorowicza w 1922 r. 10-letni początkujący matematyk był wychowywany samotnie przez matkę Paulinę.

Kantorovich zapisał się na Leningradzki Uniwersytet Państwowy w wieku 14 lat i ukończył studia w wieku zaledwie 18 lat. Jak Kantorovich zauważył w swojej autobiografii, po raz pierwszy zaczął zagłębiać się w bardziej abstrakcyjne dziedziny matematyki na drugim roku studiów. Zauważył, że jego najważniejsze badania w tym okresie koncentrowały się wokół operacji analitycznych na zbiorach i zbiorach rzutowych oraz rozwiązywaniu problemów NN Lusin.

Kantorowicz przedstawił swoje odkrycia na Pierwszym Wszechzwiązkowym Kongresie Matematycznym w Charkowie w Rosji w 1930 roku. Podczas Kongresu Kantorowicz współpracował z innymi sowieckimi matematykami, w tym SN Bernsteinem, PS Aleksandrowem, AN Kołmogorowem i AO Gelfondem.

W 1934 został profesorem zwyczajnym, a stopień doktora uzyskał w 1935 podczas pracy na Uniwersytecie Leningradzkim oraz w Instytucie Inżynierii Budownictwa Przemysłowego. Kantorowicz pracował później jako dyrektor ds. matematycznych metod ekonomicznych w Syberyjskim Oddziale Radzieckiej Akademii Nauk oraz jako kierownik laboratorium badawczego w Instytucie Gospodarki Narodowej w Moskwie. Otrzymał także Order Lenina w 1967 roku.

Kantorowicz był żonaty z lekarzem o imieniu Natalie w 1938 roku. Para miała dwoje dzieci, z których oboje rozpoczęli naukę matematyki jako dorośli. Kantorowicz zmarł w 1986 roku.

Składki

Sam Kantorowicz zauważył, że wiele jego prac zbiegło się z postępującą industrializacją Rosji ; w związku z tym wiele jego matematycznych odkryć zostało wykorzystanych do pomocy w zarządzaniu sowiecką gospodarką, która koncentrowała się na własności państwowej,. kolektywnym rolnictwie i produkcji przemysłowej. Gospodarka radziecka była gospodarką planową, skoncentrowaną na alokacji zasobów przez państwo, w przeciwieństwie do gospodarki wolnorynkowej,. w której alokację zasobów określa rynek.

Programowanie liniowe

Podczas konsultacji z laboratorium rządu sowieckiego Sklejki, Kantorowiczowi przydzielono zadanie opracowania metody dystrybucji surowców w celu maksymalizacji produkcji. Jako matematyk Kantorovich widział problem, jak matematycznie zmaksymalizować funkcję liniową pod wieloma ograniczeniami. Aby rozwiązać ten problem, opracował metodę znaną jako programowanie liniowe.

Teoria ceny i produkcji

W swojej książce z 1939 r., Matematyczna metoda planowania i organizacji produkcji, Kantorovich argumentował, że jego matematykę ograniczonej optymalizacji można zastosować do wszystkich problemów alokacji ekonomicznej. Podobne spostrzeżenia zostały opracowane w ramach neoklasycznej teorii produkcji i teorii cen przez ekonomistów Johna Hicksa w Wielkiej Brytanii i Paula Samuelsona w Stanach Zjednoczonych. W modelach Kantorowicza wykazał, że współczynniki pewnych zmiennych w równaniach można interpretować jako ceny nakładów do koordynowania alokacji zasobów.

Alokacja zasobów

Kantorowicz rozwinął swoją teorię w książce Najlepsze wykorzystanie zasobów ekonomicznych. Wykazał, że niejawne względne ceny danych wejściowych z jego modeli były krytyczne nawet w gospodarkach centralnie planowanych, w których nie działały żadne rzeczywiste rynki w celu generowania cen rynkowych. Argumentował również, że obejmuje to ukrytą cenę czasu w kompromisach między obecnymi i przyszłymi planami produkcji i konsumpcji, co odpowiada rynkowej stopie procentowej w gospodarce kapitalistycznej. Twierdził, że gospodarki planowe powinny stosować stopy procentowe tak, jak robią to gospodarki kapitalistyczne.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Kantorowicz opublikował artykuł Najlepsze wykorzystanie zasobów ekonomicznych w 1959 r., w którym opisano optymalną alokację zasobów.

• Kantorowicz otrzymał w 1975 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za badania nad optymalną alokacją zasobów.

• Leonid Witalijewicz Kantorowicz był rosyjskim matematykiem i ekonomistą.

• Wiele matematycznych i ekonomicznych ustaleń Kantorowicza zostało wykorzystanych do pomocy w zarządzaniu sowiecką gospodarką.

• Wkład Kantorowicza w matematykę i ekonomię obejmuje programowanie liniowe, teorię cen i produkcji oraz alokację zasobów.