Prawo do pracy

Co to jest prawo do pracy?

Prawo do pracy daje pracownikom swobodę wyboru, czy przystąpić do związku zawodowego w miejscu pracy. Ustawa ta przewiduje również, że pracownicy w uzwiązkowionych miejscach pracy mogą płacić za składki związkowe lub inne składki członkowskie wymagane do reprezentacji związkowej, niezależnie od tego, czy są w związku, czy nie. Prawo do pracy jest również znane jako wolność miejsca pracy lub wybór miejsca pracy.

Zrozumienie przepisów prawa do pracy

Obecnie 27 stanów uchwaliło przepisy dotyczące prawa do pracy, dając pracownikom wybór, czy chcą wstąpić do związku, czy nie. Przepisy dotyczące prawa do pracy w tych stanach zabraniają zawierania umów, które wymagają od pracowników przystąpienia do związków zawodowych w celu zdobycia lub utrzymania pracy.

Stany, w których nie ma przepisów dotyczących prawa do pracy, wymagają od pracowników opłacania składek i opłat związkowych jako okresu zatrudnienia. Podczas gdy związki zawodowe nadal w pełni działają w stanach z prawem do pracy, prawo chroni pracowników tych stanów, czyniąc opłacanie składek związkowych decyzją z wyboru, niezwiązaną z umowami o pracę z pracownikami.

Od początku 2021 r. nie ma federalnej ustawy o prawie do pracy. Prawo obowiązuje tylko w stanach, które zdecydują się je uchwalić.

Historia prawa do pracy

W 1935 roku prezydent Franklin Roosevelt podpisał ustawę National Labour Relations Act (NLRA) lub ustawę Wagnera. Ustawa chroniła prawa pracowników do tworzenia organizacji samoorganizujących się i nakazywała pracodawcom prowadzenie rokowań zbiorowych i negocjacji pracowniczych z tymi samoorganizującymi się organizacjami, zwanymi związkami zawodowymi. Pracownicy byli również zmuszani do płacenia związkowi za reprezentowanie i ochronę ich interesów. NLRA wymagała członkostwa w związku jako warunku zatrudnienia, ograniczając w ten sposób zatrudnienie tylko do członków związku.

W 1947 roku prezydent Harry Truman zmienił część NLRA, uchwalając ustawę Tafta-Hartleya. Ustawa ta stworzyła aktualne przepisy dotyczące prawa do pracy, które pozwalają państwom zakazać obowiązkowego członkostwa w związku jako warunku zatrudnienia w sektorze publicznym i prywatnym kraju.

W lutym 2021 roku Kongres ponownie wprowadził ustawę o krajowym prawie do pracy. Dałoby to pracownikom w całym kraju możliwość rezygnacji z przyłączania się lub płacenia składek na rzecz związków. Ustawa została również wprowadzona w 2019 i 2017 r., ale utknęła w martwym punkcie.

W marcu 2021 roku Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych uchwaliła ustawę o ochronie prawa do organizowania się (ustawa PRO). Ustawodawstwo prozwiązkowe jest nadrzędne wobec prawa do pracy i ułatwiłoby tworzenie związków. Ustawa PRO stoi w obliczu trudnej bitwy w Senacie, ponieważ większość Republikanów jest temu przeciwna.

Następujące stany mają prawo do pracy: Alabama, Arizona, Arkansas, Kansas, Floryda, Georgia, Idaho, Indiana, Iowa, Kentucky, Louisiana, Michigan, Mississippi, Nebraska, Nevada, Północna Karolina, Północna Dakota, Oklahoma, Karolina Południowa, Dakota Południowa, Tennessee, Teksas, Utah, Wirginia, Wirginia Zachodnia, Wisconsin i Wyoming .

Plusy i minusy prawa do pracy

Zwolennicy prawa do pracy zgadzają się, że pracownicy nie powinni być zobowiązani do wstąpienia do związku, jeśli nie są zainteresowani. Zwolennicy ci uważają, że stany z prawem do pracy przyciągają więcej firm niż stany bez tego prawa. Wynika to z faktu, że firmy wolałyby funkcjonować w środowisku, w którym spory w miejscu pracy czy groźby strajków pracowniczych nie zakłócałyby ich codziennej działalności biznesowej.

Zwolennicy tych ustaw zgadzają się również, że stany z prawem do pracy mają wyższy wskaźnik zatrudnienia, dochód po opodatkowaniu dla pracowników i niższe koszty utrzymania niż stany, które nie wdrożyły tego prawa.

Krytycy utrzymują, że pracownicy w stanach z prawem do pracy zarabiają niższe pensje w porównaniu do tych w stanach, w których nie ma takiego prawa. Przeciwnicy argumentują również, że skoro prawo federalne wymaga, aby związki reprezentowały wszystkich pracowników, niezależnie od tego, czy płacą składki związkowe, zachęca się gapowiczów do korzystania z usług związkowych bez żadnych kosztów . Zwiększa to koszty funkcjonowania i utrzymania organizacji związkowej.

Ponadto krytycy twierdzą, że jeśli firmy mają możliwość obejścia się bez związków, prawdopodobnie obniżą standardy bezpieczeństwa obowiązujące ich pracowników. A przez utrudnianie związkom działania i reprezentowania pracowników, nierówności ekonomiczne pogłębią się, a władza korporacji nad pracownikami znacznie wzrośnie.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Prawo do pracy daje pracownikom wybór, czy chcą przystąpić do związku.

• Krytycy uważają, że te prawa dają pracownikom w uzwiązkowionych warunkach korzyści związku bez konieczności płacenia składek.

• Stany, w których nie ma przepisów dotyczących prawa do pracy, wymagają od pracowników opłacania składek i opłat związkowych jako okresu zatrudnienia.

• Zwolennicy prawa do pracy utrzymują, że pracownicy nie powinni być zobowiązani do wstępowania do związku.