Układy zbiorowe

Co to są negocjacje zbiorowe?

Termin negocjacje zbiorowe odnosi się do negocjacji warunków zatrudnienia między pracodawcą a grupą pracowników. Pracownicy są zwykle reprezentowani przez związek zawodowy podczas rokowań zbiorowych. Warunki negocjowane podczas rokowań zbiorowych mogą obejmować warunki pracy, wynagrodzenia i rekompensaty, godziny pracy i świadczenia. Celem jest zawarcie układu zbiorowego pracy w formie pisemnej umowy. Według Międzynarodowej Organizacji Pracy rokowania zbiorowe są podstawowym prawem wszystkich pracowników.

Jak działają negocjacje zbiorowe

Jak wspomniano powyżej, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) stwierdza, że rokowania zbiorowe to podstawowe prawo dostępne dla wszystkich pracowników. Oznacza to, że wszyscy pracownicy mają prawo do zgłaszania skarg swoim pracodawcom i do możliwości ich negocjowania. Według MOP rokowania zbiorowe pomagają zmniejszyć nierówności w miejscu pracy, zapewniając pracownikom ochronę pracy.

Negocjacje zbiorowe zwykle odbywają się między członkami kierownictwa korporacji a liderami związków zawodowych, którzy są wybierani przez pracowników do reprezentowania ich i ich interesów. Rokowania zbiorowe są inicjowane, gdy umowy pracownicze mają zostać odnowione lub gdy pracodawcy dokonują zmian w miejscu pracy lub umowach. Zmiany te obejmują między innymi:

Warunki zatrudnienia
Warunki pracy i inne zasady pracy
Wynagrodzenie podstawowe, pensje i wynagrodzenie za nadgodziny
Godziny pracy i długość zmiany
Święta, zwolnienia lekarskie i czas urlopowy
Świadczenia związane z kwestiami takimi jak emerytura i opieka zdrowotna

Zagadnienia te dzielą się na trzy różne kategorie, które określa się jako przedmioty obowiązkowe, przedmioty dobrowolne i przedmioty nielegalne. Tematy obowiązkowe obejmują wszystko, czego prawo wymaga od pracodawcy, takie jak wynagrodzenie, nadgodziny i bezpieczeństwo w miejscu pracy. Tematy dobrowolne obejmują kwestie negocjowalne, których prawo nie wymaga, takie jak sprawy związkowe i decyzje dotyczące członków rady pracodawców. Nielegalne podmioty obejmują wszystko, co narusza prawo, np. dyskryminację w miejscu pracy.

Cel rokowań zbiorowych nazywa się układem zbiorowym pracy. Umowa ta ma na celu ustalenie zasad zatrudnienia na określoną liczbę lat. Członkowie związku pokrywają koszty tego przedstawicielstwa w formie składek związkowych. Proces rokowań zbiorowych może obejmować wrogie strajki pracownicze lub lokauty pracownicze, jeśli obie strony mają problem z osiągnięciem porozumienia.

Członkostwo w Unii w Stanach Zjednoczonych wyniosło 10,8% w 2020 r., co oznacza wzrost o 0,5% w stosunku do roku poprzedniego. Pracownicy sektora publicznego stanowili 34,8% pracowników, w porównaniu do 6,3% pracowników sektora prywatnego.

Kroki negocjacji zbiorowych

Rokowania zbiorowe mogą być intensywnym procesem, który może być stresujący i trudny dla wszystkich zaangażowanych stron. Często wiąże się to z wieloma przewrotami, z ofertami i kontrofertami. Ale ostatecznym celem jest osiągnięcie porozumienia.

Proces przebiega w kilku etapach. Te kroki można podsumować w następujący sposób:

Identyfikacja problemów i przygotowanie postulatów
Negocjowanie
Dojście do wstępnego porozumienia
Przyjęcie i ratyfikacja umowy
Administrowanie umową

Zdarzają się jednak przypadki, w których zaangażowane strony nie mogą dojść do porozumienia. Jeśli okres negocjacji upływa bez podpisania układu zbiorowego pracy, przedstawiciele związków mogą zasugerować pracownikom strajk do czasu spełnienia ich żądań.

Z drugiej strony pracodawcy mogą zdecydować się na zablokowanie swoich pracowników do czasu osiągnięcia odpowiedniego porozumienia. Jeśli są zablokowani, pracownicy mają prawo do pikietowania. W większości przypadków żadna ze stron nie chce osiągnąć tych punktów, które są uważane za drastyczne środki stosowane w ostateczności.

Rodzaje negocjacji zbiorowych

Nie wszystkie rodzaje negocjacji zbiorowych są takie same. W rzeczywistości negocjacje zbiorowe można podzielić na kilka kategorii. Poniżej wymieniliśmy niektóre z najczęstszych typów.

Negocjacje złożone

Negocjacje złożone nie mają nic wspólnego z odszkodowaniem. Zamiast tego koncentruje się na innych kwestiach, takich jak warunki pracy, bezpieczeństwo pracy i inne zasady korporacyjne. Mogą to być praktyki zatrudniania i zwalniania, a także dyscyplina w miejscu pracy. Celem negocjacji złożonych jest wypracowanie odpowiedniej umowy prowadzącej do trwałej i harmonijnej relacji między pracodawcami a ich pracownikami.

Koncesyjne negocjacje

Jak sama nazwa wskazuje, negocjacje na ustępstwa skupiają się na przywódcach związkowych, którzy robią ustępstwa w zamian za bezpieczeństwo pracy. Jest to powszechne w okresie spowolnienia gospodarczego lub recesji. Liderzy związkowi mogą zgodzić się na rezygnację z niektórych świadczeń, aby zagwarantować przetrwanie puli pracowników, a ostatecznie całego przedsiębiorstwa.

Targi dystrybucyjne

Proces ten charakteryzuje się przynoszeniem korzyści finansowych jednej ze stron kosztem drugiej. Może to wynikać ze zwiększonych premii,. wynagrodzeń lub innych korzyści finansowych. Negocjacje dystrybucyjne zwykle faworyzują pracowników niż pracodawców.

Związki muszą mieć wyższy stopień władzy, aby układy dystrybucyjne mogły działać. Wyższe członkostwo oznacza więcej władzy. Jeśli pracodawca odmówi przyjęcia żądań związku, może zarządzić strajk.

Integracyjne negocjacje

Każda ze stron stara się odnieść korzyści dzięki integracyjnym negocjacjom, dlatego często określa się je jako formę negocjacji typu win-win. Każda ze stron stara się rozważyć stanowisko drugiej strony i wnieść do stołu kwestie, które mają przynieść korzyści obu stronom. W związku z tym pracownicy i pracodawcy mogą zarówno stracić, jak i zyskać dzięki integracyjnym negocjacjom.

Targowanie produktywności

Ten rodzaj negocjacji obraca się wokół wynagrodzenia i produktywności pracowników. Liderzy związków zawodowych często wykorzystują wyższe pensje i odszkodowania jako sposób na zwiększenie wydajności pracowników, co prowadzi do wyższych zysków i wartości dla pracodawcy. Aby tego rodzaju negocjacje działały, obie strony muszą uzgodnić warunki finansowe w celu zwiększenia wydajności.

Związki reprezentują różnych pracowników, w tym (ale nie tylko) pracowników sklepów spożywczych, pracowników linii lotniczych, zawodowych sportowców, nauczycieli, pracowników samochodów, pracowników poczty, aktorów, robotników rolnych i hutników.

Zalety i wady rokowań zbiorowych

Zalety

Jak sama nazwa wskazuje, pracownicy mają większy głos dzięki negocjacjom zbiorowym. Bycie w grupie o tym samym celu (celach) daje pracownikom większą siłę do negocjowania żądań z pracodawcami. Firmy mogą być w stanie odciąć się od głosu jednego lub dwóch pracowników, ale niekoniecznie mogą zrobić to samo z większą grupą zjednoczonych osób.

Warunki w miejscu pracy mogą ulec znacznej poprawie i zagwarantować wszystkim pracownikom taką samą ochronę w ramach układów zbiorowych. Obejmuje to wdrożenie kontroli BHP, a także odpowiednie wynagrodzenia, wynagrodzenie za nadgodziny i urlopy.

Pracodawcy i pracownicy są w pełni świadomi swoich praw i obowiązków wynikających z układu zbiorowego pracy. Po wynegocjowaniu warunków zatrudnienia sporządzana jest umowa. Obie strony zgadzają się na warunki, które są jasno określone.

Niedogodności

Jak wspomniano powyżej, negocjacje zbiorowe to często długi, długotrwały proces, który może zająć tygodnie, a nawet miesiące. Pracodawcy i liderzy związków zawodowych mogą być zmuszeni do powtarzania warunków zatrudnienia. Liderzy związkowi są zobowiązani do aktualizacji pracowników i muszą poddać warunki pod głosowanie. Jeśli pracownicy zagłosują za odrzuceniem umowy, proces negocjacji rozpoczyna się od nowa.

Negocjacje zbiorowe często wiążą się z wysokimi kosztami. Pracownicy i pracodawcy mogą być zmuszeni do wzięcia urlopu w celu podjęcia negocjacji. Oznacza to skrócenie czasu pracy, a tym samym spadek wydajności. Długotrwałe negocjacje mogą wpłynąć na wyniki firmy .

Proces jest często uważany za stronniczy. Ponieważ pracownicy mogą zrzeszać się w ramach jednego związku, pracodawcy mogą być zmuszeni do negocjowania i akceptowania niekorzystnych warunków, aby utrzymać swoją działalność bez większych zakłóceń.

TTT

Krytyka rokowań zbiorowych

Rokowania zbiorowe to kontrowersyjny temat, szczególnie jeśli chodzi o pracowników sektora publicznego. Ponieważ dochody z podatków finansują wynagrodzenia pracowników sektora publicznego, przeciwnicy twierdzą, że praktyka ta prowadzi do nadmiernych wynagrodzeń, co powoduje nadmierne obciążenie podatników. Zwolennicy argumentują, że wszelkie obawy o niekontrolowane zarobki są bezpodstawne, a pracownicy sektora publicznego objęci układami zbiorowymi zarabiają najwyżej 5% więcej niż ich koledzy bez związków zawodowych.

Byli gubernatorzy Chris Christie z New Jersey i Scott Walker z Wisconsin toczyli głośne bitwy ze związkami zawodowymi sektora publicznego. Christie ściągnęła ogień z New Jersey Education Association (NJEA) za restrukturyzację emerytur dla nauczycieli,. aby ograniczyć wydatki państwa. Inicjatywa Walkera mająca na celu ograniczenie praw do rokowań zbiorowych nauczycieli w Wisconsin okazała się tak kontrowersyjna, że jej przeciwnikom udało się zebrać wystarczającą liczbę podpisów, aby wymusić odwołanie wyborów przeciwko Walkerowi w czerwcu 2012 roku. W wyborach zwyciężył gubernator.

Przykład negocjacji zbiorowych w świecie rzeczywistym

Poniżej znajduje się tylko jeden przykład tego, jak układy zbiorowe działają w prawdziwym świecie. United Steelworkers to największy związek przemysłowy w Ameryce Północnej, reprezentujący 1,2 miliona pracowników w różnych branżach, takich jak sektor papierniczy.

Związek z powodzeniem osiągnął porozumienie z International Paper (IP), która produkuje papier i produkty w opakowaniach, w 2011 roku. Nowa umowa gwarantowała bezpieczeństwo pracy i podwyżki płac pracowników za każdy rok trwania porozumienia, a także ulepszenia w zakresie świadczeń emerytalnych i świadczeń kosztowych dla ubezpieczenie zdrowotne pracowników .

Przegląd najważniejszych wydarzeń

Istnieje kilka rodzajów rokowań zbiorowych, w tym złożone rokowania koncesyjne, dystrybucyjne, integracyjne i produktywności.
Negocjacje zbiorowe to proces negocjowania warunków zatrudnienia między pracodawcą a grupą pracowników.
Celem negocjacji zbiorowych jest zawarcie układu zbiorowego lub kontraktu.
Obawy i kwestie, które mogą pojawić się podczas rokowań zbiorowych, obejmują warunki pracy, wynagrodzenia i odszkodowania, godziny pracy i świadczenia.
Proces odbywa się pomiędzy kierownictwem firmy a związkiem zawodowym.

FAQ

Jakie są główne cele rokowań zbiorowych?

Głównym celem rokowań zbiorowych jest osiągnięcie przez obie strony – przedstawicieli pracowników i pracodawcę – porozumienia w sprawie warunków zatrudnienia. Jest to znane jako układ zbiorowy pracy lub umowa, która zawiera warunki zatrudnienia i warunki korzystne dla obu zaangażowanych stron.

Jaki jest zakres rokowań zbiorowych?

Negocjacje zbiorowe mają na celu rozwiązanie problemów dotyczących pracowników i miejsca pracy. Kwestie te obejmują między innymi wynagrodzenie, warunki pracy i środowisko, świadczenia, a także zasady i procedury korporacyjne. Negocjacje zbiorowe zapewniają również sposoby rozstrzygania sporów, które mogą powstać między pracodawcami a ich pracownikami.

Czy negocjacje zbiorowe są nielegalne?

Rokowania zbiorowe nie są nielegalne. Według Międzynarodowej Organizacji Pracy pracodawcy mają prawo do tworzenia związków w celu reprezentowania ich i ich interesów oraz prawo do rokowań zbiorowych. W związku z tym liderzy związkowi mają za zadanie negocjować warunki zatrudnienia z pracodawcami i administrować nimi poprzez umowy o pracę.

Jakie są główne rodzaje rokowań zbiorowych?

Główne rodzaje rokowań zbiorowych obejmują rokowania złożone, rokowania koncesyjne, rokowania dystrybucyjne, rokowania integracyjne i rokowania produktywności.