Ustawa Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 r.
Czym jest ustawa Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 roku?
Sarbanes-Oxley Act z 2002 r. to ustawa uchwalona przez Kongres Stanów Zjednoczonych 30 lipca tego roku, mająca na celu ochronę inwestorów przed oszukańczą sprawozdawczością finansową korporacji. Znana również jako ustawa SOX z 2002 r., nakazuje surowe reformy istniejących przepisów dotyczących papierów wartościowych i nakłada surowe nowe kary na przestępców.
Ustawa Sarbanesa-Oxleya z 2002 r. była odpowiedzią na skandale finansowe z początku XXI wieku, dotyczące spółek giełdowych, takich jak Enron Corporation, Tyco International plc i WorldCom. Nagłośnione oszustwa wstrząsnęły zaufaniem inwestorów do wiarygodności korporacyjnych sprawozdań finansowych i skłoniły wielu do żądania przeglądu standardów regulacyjnych sprzed dziesięcioleci.
Ustawa wzięła swoją nazwę od dwóch sponsorów – Sen. Paul S. Sarbanes (D-Md.) i Rep. Michael G. Oxley (R-Ohio).
Zrozumienie ustawy Sarbanes-Oxley (SOX)
Zasady i zasady egzekwowania określone w ustawie Sarbanes-Oxley z 2002 r. zmieniły lub uzupełniły istniejące przepisy dotyczące regulacji bezpieczeństwa, w tym ustawę o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r. oraz inne przepisy egzekwowane przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Nowa ustawa określa reformy i uzupełnienia w czterech głównych obszarach:
Odpowiedzialność biznesu
Zwiększona kara kryminalna
Regulacja rachunkowości
Nowe zabezpieczenia
Główne postanowienia ustawy Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 r.
Ustawa Sarbanesa-Oxleya z 2002 r. jest złożonym i obszernym aktem prawnym. Trzy z jego kluczowych postanowień są powszechnie określane przez ich numery sekcji: sekcja 302, sekcja 404 i sekcja 802 .
Ze względu na ustawę Sarbanes-Oxley z 2002 r. pracownicy korporacji, którzy świadomie poświadczają fałszywe sprawozdania finansowe, mogą trafić do więzienia.
Sekcja 302 Ustawy SOX z 2002 r. nakazuje, aby wyżsi kierownictwo korporacyjne osobiście poświadczało na piśmie, że sprawozdania finansowe spółki są zgodne z wymogami SEC dotyczącymi ujawniania informacji i „rzetelnie przedstawiają we wszystkich istotnych aspektach sytuację finansową i wyniki działalności emitenta” w momencie sporządzenia sprawozdania finansowego. Funkcjonariusze, którzy podpisują się na sprawozdaniach finansowych, o których wiedzą, że są niedokładne, podlegają sankcjom karnym, w tym karom więzienia.
Sekcja 404 ustawy SOX z 2002 r. wymaga, aby kierownictwo i audytorzy ustanowili kontrole wewnętrzne i metody raportowania w celu zapewnienia adekwatności tych kontroli. Niektórzy krytycy prawa skarżyli się, że wymagania zawarte w sekcji 404 mogą mieć negatywny wpływ na spółki notowane na giełdzie, ponieważ ustanowienie i utrzymanie niezbędnych kontroli wewnętrznych jest często kosztowne.
Sekcja 802 ustawy SOX z 2002 r. zawiera trzy zasady, które wpływają na prowadzenie dokumentacji. Pierwsza dotyczy niszczenia i fałszowania zapisów. Drugi ściśle określa okres przechowywania zapisów. Trzecia zasada określa konkretną dokumentację biznesową, którą firmy muszą przechowywać, w tym komunikację elektroniczną.
Oprócz strony finansowej firmy, takiej jak audyty, dokładność i kontrole, ustawa SOX z 2002 r. określa również wymagania dla działów technologii informacyjnej (IT) dotyczące zapisów elektronicznych. Ustawa nie określa zbioru praktyk biznesowych w tym zakresie, ale określa, jakie akta firmy należy przechowywać i jak długo. Standardy określone w ustawie SOX z 2002 r. nie określają, w jaki sposób firma powinna przechowywać swoje dokumenty, a jedynie to, że za ich przechowywanie odpowiada dział IT firmy.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Ustawa stworzyła surowe nowe zasady dla księgowych, audytorów i pracowników korporacji oraz nałożyła bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące prowadzenia dokumentacji.
Ustawa dodała również nowe sankcje karne za naruszenie przepisów dotyczących papierów wartościowych.
Ustawa Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 r. była odpowiedzią na szeroko nagłośnione skandale finansowe przedsiębiorstw, które miały miejsce na początku tej dekady.
