óhagstætt val

Hvað er óhagkvæmt val?

Óhagstætt val vísar almennt til aðstæðna þar sem seljendur hafa upplýsingar sem kaupendur hafa ekki, eða öfugt, um einhvern þátt vörugæða. Með öðrum orðum, það er tilfelli þar sem ósamhverfar upplýsingar eru nýttar. Ósamhverfar upplýsingar,. einnig kallaðar upplýsingabrestur, eiga sér stað þegar annar aðili viðskipta hefur meiri efnislega þekkingu en hinn.

Venjulega er fróðari aðilinn seljandinn. Samhverfar upplýsingar eru þegar báðir aðilar hafa jafna þekkingu.

Þegar um er að ræða tryggingar er óhagstætt val tilhneiging þeirra sem eru í hættulegum störfum eða lífsstíl í hættu að kaupa vörur eins og líftryggingar. Í þessum tilvikum er það kaupandinn sem hefur í raun meiri þekkingu (þ.e. um heilsu sína). Til að berjast gegn óhagstæðu vali draga vátryggingafélög úr áhættu vegna stórra tjóna með því að takmarka vernd eða hækka iðgjöld.

Skilningur á skaðlegu vali

Óhagstætt val á sér stað þegar annar aðili í samningaviðræðum hefur viðeigandi upplýsingar sem hinn aðilann skortir. Ósamhverf upplýsinga leiðir oft til þess að rangar ákvarðanir eru teknar, eins og að stunda meiri viðskipti með minna arðbæra eða áhættusamari markaðshluta.

Þegar um er að ræða tryggingar, til að forðast skaðlegt val, þarf að bera kennsl á hópa fólks í meiri áhættu en almenningur og rukka þá meira fé. Til dæmis fara líftryggingafélög í gegnum sölutryggingu þegar þau meta hvort veita eigi umsækjanda stefnu og hvaða iðgjald eigi að taka.

Söluaðilar meta venjulega hæð umsækjanda, þyngd, núverandi heilsu, sjúkrasögu, fjölskyldusögu, starf, áhugamál, akstursskrá og lífsstílsáhættu eins og reykingar; öll þessi atriði hafa áhrif á heilsu umsækjanda og möguleika fyrirtækisins á að greiða kröfu. Vátryggingafélagið ákveður síðan hvort veita eigi umsækjanda tryggingu og hvaða iðgjald eigi að taka fyrir að taka á sig þá áhættu.

Óhagstætt val á markaðstorginu

Seljandi kann að hafa betri upplýsingar en kaupandi um vörur og þjónustu sem boðið er upp á, sem getur sett kaupanda í óhag í viðskiptunum. Til dæmis geta stjórnendur fyrirtækis gefið út hlutabréf af meiri vilja þegar þeir vita að hlutabréfaverðið er ofmetið miðað við raunvirði ; kaupendur geta endað með því að kaupa ofmetin hlutabréf og tapa peningum. Á notuðum bílamarkaði getur seljandi vitað um galla ökutækis og rukkað kaupandann meira án þess að upplýsa málið.

Óhagkvæmt val í tryggingum

Vegna óhagstæðs vals komast vátryggjendur að því að fólk í áhættuhópi er viljugra til að taka og borga hærri iðgjöld fyrir vátryggingar. Ef fyrirtækið rukkar meðalverð en einungis áhættusamir neytendur kaupa, tekur fyrirtækið fjárhagslegt tjón með því að greiða út fleiri bætur eða kröfur.

Hins vegar, með því að hækka iðgjöld fyrir áhættusama vátryggingartaka, hefur félagið meira fé til að greiða þessar bætur með. Til dæmis tekur líftryggingafélag hærri iðgjöld fyrir kappakstursbílstjóra. Bílatryggingafélag rukkar meira fyrir viðskiptavini sem búa á svæðum með mikla glæpastarfsemi. Sjúkratryggingafélag tekur hærri iðgjöld fyrir viðskiptavini sem reykja . Aftur á móti eru viðskiptavinir sem ekki taka þátt í áhættuhegðun ólíklegri til að borga fyrir tryggingar vegna vaxandi tryggingakostnaðar.

Gott dæmi um óhagstæð val með tilliti til líf- eða sjúkratryggingaverndar er reykingamaður sem tekst að fá tryggingarvernd sem reyklaus. Reykingar eru mikilvægur áhættuþáttur fyrir líftryggingar eða sjúkratryggingar, þannig að reykingamaður þarf að greiða hærri iðgjöld til að fá sama tryggingastig og reyklaus. Með því að leyna hegðunarvali sínu um að reykja er umsækjandi að leiða tryggingafélagið til að taka ákvarðanir um trygginga- eða iðgjaldakostnað sem eru óhagstæð stjórnun tryggingafélagsins á fjárhagslegri áhættu.

Annað dæmi um óhagkvæmt val þegar um er að ræða bílatryggingar væri aðstæður þar sem umsækjandi fær tryggingavernd sem byggist á því að gefa upp heimilisfang á svæði með mjög lága glæpatíðni þegar umsækjandi býr í raun á svæði með mjög háa glæpatíðni. . Augljóslega er hættan á því að ökutæki umsækjanda verði stolið, skemmdarverki eða skemmist á annan hátt þegar það er lagt reglulega á afbrotasvæði umtalsvert meiri en ef ökutækinu væri lagt reglulega á svæði þar sem lítið er um afbrot.

Óhagstætt val gæti átt sér stað í minni mælikvarða ef umsækjandi segir að ökutækinu sé lagt í bílskúr á hverju kvöldi þegar það er raunverulega lagt við fjölfarna götu.

Moral Hazard vs. óhagstætt val

Eins og óhagstætt val á sér stað siðferðileg hætta þegar ósamhverfar upplýsingar eru á milli tveggja aðila, en þar sem breyting á hegðun eins aðila kemur í ljós eftir að samningur er gerður. Óhagstætt val á sér stað þegar skortur er á samhverfum upplýsingum fyrir samninga milli kaupanda og seljanda.

Siðferðileg hætta er hættan á því að annar aðili hafi ekki gert samninginn í góðri trú eða gefið rangar upplýsingar um eignir sínar, skuldir eða lánstraust. Til dæmis, í fjárfestingarbankageiranum,. gæti orðið vitað að eftirlitsstofnanir ríkisins muni bjarga föllnum bönkum; þar af leiðandi geta bankastarfsmenn tekið á sig óhóflega mikla áhættu til að fá ábatasama bónusa vitandi að ef áhættusöm veðmál þeirra ganga ekki út, verður bankanum bjargað hvort sem er.

Sítrónuvandamálið

Sítrónuvandamálið vísar til vandamála sem koma upp varðandi verðmæti fjárfestingar eða vöru vegna ósamhverfra upplýsinga sem kaupandi og seljandi búa yfir.

Sítrónuvandamálið var sett fram í rannsóknarritgerð, "Markaðurinn fyrir 'sítrónur': Gæðaóvissa og markaðskerfi," skrifuð seint á sjöunda áratugnum af George A. Akerlof, hagfræðingi og prófessor við Kaliforníuháskóla í Berkeley. Merkisetningin sem auðkennir vandamálið kom frá dæminu um notaða bíla sem Akerlof notaði til að sýna hugmyndina um ósamhverfar upplýsingar, þar sem gallaðir notaðir bílar eru almennt nefndir sítrónur.

Sítrónurnar eru til á markaði fyrir bæði neytenda- og viðskiptavörur, og einnig á vettvangi fjárfestinga, sem tengist misræmi í skynjuðu virði fjárfestingar milli kaupenda og seljenda. Sítrónuvandamálið er einnig ríkjandi á sviðum fjármálageirans, þar á meðal á trygginga- og lánamörkuðum. Til dæmis, á sviði fyrirtækjafjármögnunar, hefur lánveitandi ósamhverfar og minna en tilvalin upplýsingar um raunverulegt lánstraust lántaka.

##Hápunktar

• Það er því tilhneiging þeirra sem eru í hættulegum störfum eða lífshættulegum lífsstíl að kaupa líf- eða örorkutryggingu þar sem líkurnar eru meiri á að þeir muni safna á þeim.

• Seljandi getur líka haft betri upplýsingar en kaupandi um vörur og þjónustu sem boðið er upp á, sem getur sett kaupanda í óhag í viðskiptunum. Til dæmis á markaði fyrir notaða bíla.

• Óhagstætt val er þegar seljendur hafa upplýsingar sem kaupendur hafa ekki, eða öfugt, um einhvern þátt vörugæða.