Tap leiðtogi Stefna
Hvað er tapleiðtogastefna?
Tap leiðtogastefna felur í sér að selja vöru eða þjónustu á verði sem er ekki arðbært en er selt til að laða að nýja viðskiptavini eða til að selja viðbótarvöru og þjónustu til þessara viðskiptavina. Tapsleiðing er algeng venja þegar fyrirtæki fer fyrst inn á markað. Tapleiðtogi kynnir nýja viðskiptavini fyrir þjónustu eða vöru í von um að byggja upp viðskiptavinahóp og tryggja endurteknar tekjur í framtíðinni.
Skilningur á tapstjórastefnu
Leiðandi tap getur verið árangursrík stefna ef hún er framkvæmd á réttan hátt. Klassískt dæmi eru rakvélarblöð. Gillette, til dæmis, gefur oft rakvélaeiningarnar sínar ókeypis eða á lágu verði, vitandi að viðskiptavinir verða að kaupa skiptiblöð, það er þar sem fyrirtækið græðir .
Annað dæmi er Xbox One tölvuleikjatölvan frá Microsoft. Varan var seld með lágri framlegð á hverja einingu en Microsoft vissi að möguleiki væri á að hagnast á sölu tölvuleikja með hærri framlegð og áskrift að Xbox Live þjónustu fyrirtækisins. Tapleiðtogastefnan er algeng í tölvuleikjaiðnaðinum og í flestum tilfellum eru leikjatölvur seldar á minna en þær kosta að smíða .
Tap leiðtogastefnan er einnig þekkt sem skarpskyggniverð þar sem framleiðandinn reynir að komast inn á markaðinn með því að verðleggja vörur sínar lágt.
Andstæðingar verðlagningaraðferða með tapleiðtogum halda því fram að stefnan sé rándýr í eðli sínu og hönnuð til að þvinga keppinauta út úr viðskiptum.
Tjónaleiðtogar og smásöluverslanir
Bæði múrsteinsverslanir og netverslanir nota verðlagningaraðferðir sem leiða til taps. Þessi fyrirtæki verðleggja oft nokkra hluti svo lágt að það er engin framlegð. Vonin er sú að þegar kaupandi hefur keypt vöruna í versluninni eða vefsíðunni muni hann kaupa aðrar vörur og verða tryggur vörumerkinu. Því miður, fyrir eigendur fyrirtækja, fara neytendur stundum án þess að kaupa aðrar vörur eða gerast áskrifandi að vörumerkinu. Þessi neytendavenja að hoppa úr búð til búð og ná í tapsverða hluti er kölluð kirsuberjatínsla.
Sumir smásalar setja tapleiðtoga aftast í verslunum sínum svo neytendur verða að ganga fram hjá öðrum og dýrari vörum til að komast að þeim. Eitt mest stundað dæmi um þetta er sala á mjólk. Mjólk, sem er algengt heimilistæki, er oft komið fyrir aftan í hverri matvöruverslun, sem krefst þess að einstaklingur fari framhjá næstum hverri annarri vöru í matvöruverslun.
Jafnvel þótt kaupandinn hafi bara komið inn í búðina til að kaupa mjólk, þá er mjög líklegt að hann kaupi aukavöru þegar hann gengur fram hjá honum á leið sinni í mjólkurhlutann og síðan aftur á skrána, sem leiðir til aukinnar sölu fyrir búðina.
Tjónaleiðtogar og kynningarverðlagning
Kynningarverð getur líka verið tapsleiðtogi. Til dæmis getur kreditkortafyrirtæki boðið lágt kynningarhlutfall til að tæla viðskiptavini til að nota kort eða flytja núverandi stöðu sína. Síðan, eftir að hafa náð í viðskiptavininn, hækkar fyrirtækið vexti sína. Á sama hátt bjóða kapalfyrirtæki oft lágt verð, stundum með tapi, í upphafi til að laða að nýja viðskiptavini eða til að lokka viðskiptavini frá keppinautum.
Ókostir tapsleiðtogastefnu
Fyrir fyrirtæki sem nota tapleiðtogastefnu er mesta hættan sú að viðskiptavinir geti aðeins nýtt sér verðlagningu tapleiðtoga og ekki notað neinar aðrar vörur og þjónustu fyrirtækisins. Að auki kvarta sumir eigendur lítilla fyrirtækja yfir því að þeir geti ekki keppt við stór fyrirtæki sem geta tekið á sig tapið sem felst í þessari stefnu.
Að lokum geta birgjar til fyrirtækja sem fylgja tapleiðtogastefnu orðið fyrir þrýstingi um að halda eigin verði lágu þannig að fyrirtækið sem notar tapleiðtogastefnu geti haldið áfram að gera það.
Hápunktar
Tap leiðandi aðferðir geta skaðað lítil fyrirtæki sem og birgja, sem gætu neyðst til að halda eigin verði lágu svo að fyrirtæki geti haldið áfram með tap leiðandi stefnu sína.
Tapsleiðtogi verðleggur vöru lægra en framleiðslukostnaður hennar til að laða að viðskiptavini eða selja aðrar, dýrari vörur.
Sum fyrirtæki nota tapleiðandi stefnu þegar þau stefna að því að komast inn á nýja markaði til að ná markaðshlutdeild.
Tapleiðandi er umdeild stefna sem er talin rándýr.
Stór fyrirtæki hafa efni á að verðleggja vöru án framlegðar vegna þess að þau hafa aðrar vörur sem þau geta selt með hagnaði til að bæta upp tapið.