Kaedah Pendedahan Semasa (CEM)

Apakah Kaedah Pendedahan Semasa (CEM)?

Kaedah pendedahan semasa (CEM) ialah sistem yang digunakan oleh institusi kewangan untuk mengukur risiko di sekitar kehilangan aliran tunai yang dijangkakan daripada portfolio derivatif mereka disebabkan keingkaran rakan niaga.

CEM menyerlahkan kos penggantian kontrak derivatif dan mencadangkan penimbal modal yang harus dikekalkan terhadap potensi risiko mungkir.

Memahami Kaedah Pendedahan Semasa

Bank dan institusi kewangan lain lazimnya menggunakan CEM untuk memodelkan pendedahan mereka pada derivatif tertentu untuk memperuntukkan modal yang mencukupi untuk menampung potensi kiraan risiko erparty. Di bawah kaedah pendedahan semasa, jumlah pendedahan institusi kewangan adalah sama dengan kos penggantian semua kontrak bertanda kepada pasaran ditambah tambahan yang bertujuan untuk menggambarkan potensi pendedahan masa hadapan (PFE).

Alat tambah ialah amaun prinsipal nosional bagi aset pendasar yang mempunyai wajaran yang dikenakan padanya. Secara lebih mudah, jumlah pendedahan di bawah CEM akan menjadi peratusan daripada jumlah nilai perdagangan. Jenis aset yang mendasari derivatif akan mempunyai wajaran berbeza yang digunakan berdasarkan jenis aset dan kematangan.

Contoh CEM

Sebagai contoh, katakan derivatif kadar faedah dengan tempoh matang satu hingga lima tahun akan mempunyai tambahan PFE sebanyak 0.5% tetapi derivatif logam berharga tidak termasuk emas akan mempunyai tambahan sebanyak 7%. Jadi kontrak $1 juta dolar untuk pertukaran kadar faedah mempunyai PFE $5,000 tetapi kontrak serupa untuk logam berharga mempunyai tanda untuk pasaran $70,000. Kaedah pendedahan semasa akan menggabungkan kedua-dua jumlah ini ($75,000), dan menghasilkan CME sebanyak 7.5%. Ini mewakili kos penggantian kontrak $70,000 yang ditandakan kepada pasaran ditambah dengan PFE $5,000.

Pada hakikatnya, kebanyakan kontrak adalah untuk angka dolar yang jauh lebih besar dan institusi kewangan memegang banyak, dengan beberapa memainkan peranan mengimbangi. Jadi kaedah pendedahan semasa bertujuan untuk membantu bank menunjukkan bahawa ia telah mengetepikan modal yang mencukupi untuk menampung pendedahan negatif keseluruhan.

Sejarah Disebalik Kaedah Pendedahan Semasa

Kaedah pendedahan semasa telah dikodkan di bawah perjanjian Basel pertama untuk menangani secara khusus risiko kredit rakan niaga (CCR) dalam derivatif over-the-counter (OTC). Matlamat Jawatankuasa Basel mengenai Penyeliaan Perbankan adalah untuk meningkatkan keupayaan sektor kewangan untuk menangani tekanan kewangan. Melalui penambahbaikan pengurusan risiko dan ketelusan bank, perjanjian antarabangsa berharap untuk mengelakkan kesan domino institusi yang gagal.

Walaupun kaedah pendedahan semasa sedang diamalkan, hadnya didedahkan melalui krisis kewangan yang bermula, sebahagiannya, disebabkan oleh modal yang tidak mencukupi untuk menampung pendedahan derivatif di institusi kewangan. Kritikan utama CEM menunjukkan kekurangan perbezaan antara urus niaga terpinggir dan tidak terpinggir.

Selanjutnya, kaedah penentuan risiko sedia ada terlalu tertumpu pada penetapan harga semasa dan bukannya turun naik aliran tunai pada masa hadapan. Untuk mengatasinya, Jawatankuasa Basel menerbitkan Pendekatan Piawaian kepada Risiko Kredit Pihak Berbanding (SA-CCR) pada 2017 untuk menggantikan kedua-dua CEM dan kaedah piawai (alternatif kepada CEM). SA-CCR biasanya menggunakan faktor tambahan yang lebih tinggi pada kebanyakan kelas aset dan meningkatkan kategori dalam kelas tersebut.

Sorotan

• Kaedah pendedahan semasa (CEM) ialah cara untuk firma menguruskan risiko rakan niaga yang berkaitan dengan urus niaga derivatif.

• Kaedah CEM untuk pengurusan risiko telah dimulakan sebagai tindak balas kepada kebimbangan yang semakin meningkat tentang saiz dan kelegapan pasaran derivatif OTC, yang boleh membawa kepada kegagalan sistemik jika dibiarkan.

• CEM menggunakan pengiraan kos penggantian yang diubah suai dengan mekanisme pemberat yang akan bergantung pada jenis kontrak derivatif yang dipegang.