Investor's wiki

Kos pengapungan

Kos pengapungan

Apakah Kos Pengapungan?

Kos pengapungan ditanggung oleh syarikat dagangan awam apabila syarikat itu mengeluarkan sekuriti baharu dan menanggung perbelanjaan, seperti yuran pengunderaitan,. yuran guaman dan yuran pendaftaran. Syarikat mesti mempertimbangkan kesan yuran ini terhadap jumlah modal yang boleh mereka kumpulkan daripada terbitan baharu. Kos pengapungan, jangkaan pulangan atas ekuiti,. pembayaran dividen dan peratusan pendapatan yang dijangka disimpan oleh perniagaan adalah sebahagian daripada persamaan untuk mengira kos ekuiti baharu syarikat.

Formula Terapung dalam Ekuiti Baharu ialah

Persamaan untuk mengira kos pengapungan ekuiti baharu menggunakan kadar pertumbuhan dividen ialah:

Dividen kadar pertumbuhan=D1P โˆ— (1โˆ’F< mo fence="true">)+g\text = \frac{P * \left(1-F\right)} + g

di mana:

  • D1 = dividen dalam tempoh seterusnya

  • P = harga terbitan satu saham saham

  • F = nisbah harga terbitan kos-ke-saham pengapungan

  • g = kadar pertumbuhan dividen

Apakah Kos Pengapungan Beritahu Anda?

Syarikat memperoleh modal dalam dua cara: hutang melalui bon dan pinjaman atau ekuiti. Sesetengah syarikat lebih suka mengeluarkan bon atau mendapatkan pinjaman, terutamanya apabila kadar faedah rendah dan kerana faedah yang dibayar ke atas banyak hutang boleh ditolak cukai, manakala pulangan ekuiti tidak. syarikat lain lebih suka ekuiti kerana ia tidak perlu dibayar balik; walau bagaimanapun, penjualan ekuiti juga memerlukan melepaskan pegangan pemilikan dalam syarikat.

Terdapat kos pengapungan yang dikaitkan dengan pengeluaran ekuiti baharu, atau saham biasa yang baru diterbitkan. Ini termasuk kos seperti yuran perbankan pelaburan dan guaman, yuran perakaunan dan audit, dan yuran yang dibayar kepada bursa saham untuk menyenaraikan saham syarikat. Perbezaan antara kos ekuiti sedia ada dan kos ekuiti baharu ialah kos pengapungan.

Kos pengapungan dinyatakan sebagai peratusan daripada harga terbitan dan dimasukkan ke dalam harga saham baharu sebagai pengurangan. Sebuah syarikat selalunya akan menggunakan pengiraan kos modal berwajaran (WACC) untuk menentukan bahagian pembiayaannya yang harus dikumpul daripada ekuiti baharu dan bahagian mana daripada hutang.

Contoh Pengiraan Kos Pengapungan

Sebagai contoh, andaikan Syarikat A memerlukan modal dan memutuskan untuk mengumpul $100 juta dalam saham biasa pada $10 sesaham untuk memenuhi keperluan modalnya. Jurubank pelaburan menerima 7% daripada dana yang diperoleh. Syarikat A membayar dividen sebanyak $1 sesaham tahun depan dan dijangka meningkatkan dividen sebanyak 10% pada tahun berikutnya.

Menggunakan pembolehubah ini, kos ekuiti baharu dikira dengan persamaan berikut:

  • ($1 / ($10 * (1-7%)) + 10%

Jawapannya ialah 20.7%. Jika penganalisis menganggap tiada kos pengapungan, jawapannya ialah kos ekuiti sedia ada. Kos ekuiti sedia ada dikira dengan formula berikut:

  • ($1 / ($10 * (1-0%)) + 10%

Jawapannya ialah 20.0%. Perbezaan antara kos ekuiti baharu dan kos ekuiti sedia ada ialah kos pengapungan, iaitu (20.7-20.0%) = 0.7%. Dalam erti kata lain, kos pengapungan meningkatkan kos terbitan ekuiti baharu sebanyak 0.7%.

Had Penggunaan Kos Pengapungan

Sesetengah penganalisis berpendapat bahawa memasukkan kos pengapungan dalam kos ekuiti syarikat membayangkan bahawa kos pengapungan adalah perbelanjaan berterusan, dan selama-lamanya melebihkan kos modal firma. Pada hakikatnya, firma membayar kos pengapungan satu kali selepas mengeluarkan ekuiti baharu. Untuk mengimbangi ini, sesetengah penganalisis melaraskan aliran tunai syarikat untuk kos pengapungan.

##Sorotan

  • Penganalisis berpendapat bahawa kos pengapungan ialah perbelanjaan sekali sahaja yang harus diselaraskan daripada aliran tunai masa hadapan untuk tidak terlalu menyatakan kos modal selama-lamanya.

  • Kos pengapungan ialah kos yang ditanggung oleh syarikat apabila ia mengeluarkan stok baharu.

  • Kos pengapungan menjadikan kos ekuiti baharu lebih daripada ekuiti sedia ada.