Penghindaran Risiko Mutlak Hiperbolik
Apakah Pengelakan Risiko Mutlak Hiperbolik?
Penghindaran Risiko Mutlak Hiperbolik (HARA) ialah sifat fungsi utiliti tertentu yang menjadikan songsangan tahap pengelakkan risiko individu (toleransi risiko mereka) sebagai fungsi linear bagi jumlah kekayaan mereka. Secara amnya diandaikan bahawa ini juga bermakna hubungan positif, iaitu bahawa penghindaran risiko berkurangan apabila jumlah kekayaan meningkat. HARA digunakan dalam pemodelan kewangan untuk memodelkan pilihan pelabur dengan mudah untuk memegang aset bebas risiko atau berisiko dalam portfolio mereka, walaupun ini tidak semestinya benar untuk semua fungsi utiliti HARA.
Memahami Pengelakan Risiko Mutlak Hiperbolik
ARA ialah satu cara untuk mengukur pengelakan risiko melalui persamaan matematik yang mudah. Jika semua pelabur diandaikan mempunyai fungsi utiliti yang sama, maka persamaan meramalkan bahawa setiap pelabur memegang bakul tersedia aset berisiko dalam perkadaran yang sama seperti semua yang lain, dan pelabur berbeza antara satu sama lain dalam tingkah laku portfolio mereka hanya berkenaan dengan pecahan. daripada portfolio mereka yang dipegang dalam aset bebas risiko dan bukannya dalam bakul aset berisiko. Penghindaran risiko mutlak hiperbolik adalah sebahagian daripada keluarga fungsi utiliti yang pada asalnya dicadangkan oleh John von Neumann dan Oskar Morgenstern pada tahun 1940-an. sambil mengurangkan risiko .
Sama seperti kaedah utiliti dan pengoptimuman matematik lain, HARA menyediakan rangka kerja untuk ahli ekonomi dan penganalisis untuk memodelkan gelagat pelabur yang berbeza serta menilai kesan pelbagai keputusan. Apatah lagi, HARA boleh digunakan untuk pelbagai masalah kewangan dan bukan kewangan. Seperti kebanyakan kaedah matematik, penghindaran risiko mutlak hiperbolik berfungsi paling baik apabila objektif pelaburan seseorang ditakrifkan dengan jelas.
Apa yang menjadikan HARA unik ialah ia menganggap bahawa pelabur memegang sama ada aset bebas risiko (di AS lazimnya ialah Perbendaharaan jangka pendek), atau sekumpulan semua aset berisiko yang tersedia dalam perkadaran peruntukan yang berbeza-beza. Oleh itu, seseorang yang sangat mengelak risiko di bawah rangka kerja mengelak risiko mutlak hiperbolik memegang 100% dalam aset bebas risiko. Di hujung spektrum yang lain, orang yang benar-benar mencari risiko melabur 100% dalam bakul semua aset berisiko. Mereka yang mempunyai tahap penghindaran risiko di antaranya akan mempunyai lebih banyak atau kurang aset berisiko, dengan perkadaran yang lebih besar diperuntukkan kepada mereka yang mempunyai lebih toleransi risiko. Tambahan pula, peningkatan dalam aset berisiko memandangkan peningkatan toleransi risiko seseorang berhubung dengan fungsi utiliti mereka akan menjadi linear dalam fesyen di bawah HARA (di bawah andaian bahawa orang itu rasional dan juga mempunyai fungsi utiliti linear).
Andaian HARA untuk toleransi risiko boleh digabungkan dengan model penetapan harga aset modal apabila menggunakan fungsi utiliti perwakilan yang sama untuk semua pelabur dan hanya berbeza dengan perubahan dalam kekayaan.
Seperti kebanyakan model kewangan, rangka kerja HARA tidak dimaksudkan sebagai gambaran realiti yang tepat dan cara orang ramai benar-benar memperuntukkan kepada aset berisiko. Sebaliknya, ia dimaksudkan sebagai penyederhanaan untuk membantu lebih memahami dunia yang jauh lebih kompleks.
Sorotan
HARA tidak semestinya mewakili gambaran yang tepat tentang cara orang sebenarnya membuat pilihan berkenaan dengan risiko, tetapi menyediakan cara mudah untuk memahami cara mereka boleh dimodelkan.
Penghindaran Risiko Mutlak Hiperbolik (HARA) menerangkan sekumpulan fungsi utiliti di mana toleransi individu terhadap risiko adalah berkadar dengan tahap kekayaan mereka.
Fungsi utiliti HARA menyediakan alat yang mudah dan boleh dikendalikan secara matematik untuk memodelkan pilihan pelabur antara aset berisiko dan bebas risiko.
