Krisis Kecairan

Apakah Krisis Kecairan?

Krisis kecairan ialah situasi kewangan yang dicirikan oleh kekurangan wang tunai atau aset mudah ditukar kepada tunai di tangan merentas banyak perniagaan atau institusi kewangan secara serentak.

Dalam krisis kecairan, masalah kecairan di institusi individu membawa kepada peningkatan mendadak dalam permintaan dan penurunan dalam bekalan kecairan, dan akibat kekurangan kecairan yang tersedia boleh menyebabkan kemungkiran yang meluas dan juga kebankrapan.

Memahami Krisis Kecairan

Ketidakpadanan matang, antara aset dan liabiliti, serta akibat kekurangan aliran tunai bermasa yang betul,. lazimnya menjadi punca kepada krisis kecairan. Masalah kecairan boleh berlaku di satu institusi, tetapi krisis kecairan sebenar biasanya merujuk kepada kekurangan kecairan serentak merentas banyak institusi atau keseluruhan sistem kewangan.

Masalah Kecairan Perniagaan Tunggal

Apabila perniagaan pelarut sebaliknya tidak mempunyai aset cair —dalam bentuk tunai atau aset lain yang sangat boleh dipasarkan—yang diperlukan untuk memenuhi obligasi jangka pendeknya, ia menghadapi masalah kecairan. Kewajipan boleh termasuk membayar balik pinjaman, membayar bil operasinya yang berterusan dan membayar pekerjanya.

Perniagaan ini mungkin mempunyai nilai yang mencukupi dalam jumlah aset untuk memenuhi semua ini dalam jangka panjang, tetapi jika ia tidak mempunyai wang tunai yang mencukupi untuk membayarnya apabila tiba masanya, maka ia akan lalai dan akhirnya boleh mengalami muflis apabila pemiutang menuntut pembayaran balik. Punca masalah biasanya adalah ketidakpadanan antara tempoh matang pelaburan yang telah dibuat oleh perniagaan dan liabiliti yang telah ditanggung oleh perniagaan untuk membiayai pelaburannya.

Ini menghasilkan masalah aliran tunai, di mana hasil jangkaan daripada pelbagai projek perniagaan tidak tiba dengan segera atau dalam jumlah yang mencukupi untuk membuat pembayaran ke arah pembiayaan yang sepadan.

Bagi perniagaan, jenis masalah aliran tunai ini boleh dielakkan sepenuhnya oleh perniagaan yang memilih projek pelaburan yang hasil jangkaannya sepadan dengan pelan pembayaran balik untuk sebarang pembiayaan berkaitan dengan cukup baik untuk mengelakkan sebarang pembayaran terlepas.

Sebagai alternatif, perniagaan boleh cuba memadankan tempoh matang secara berterusan dengan mengambil hutang jangka pendek tambahan daripada pemberi pinjaman atau mengekalkan rizab aset cair yang dibiayai sendiri yang mencukupi di tangan (berkuat kuasa bergantung kepada pemegang ekuiti) untuk membuat pembayaran apabila ia datang. kerana. Banyak perniagaan melakukan ini dengan bergantung pada pinjaman jangka pendek untuk memenuhi keperluan perniagaan. Selalunya pembiayaan ini distrukturkan kurang dari setahun dan boleh membantu syarikat memenuhi tuntutan gaji dan lain-lain.

Jika pelaburan dan hutang perniagaan tidak sepadan dalam tempoh matang, pembiayaan jangka pendek tambahan tidak tersedia, dan rizab yang dibiayai sendiri tidak mencukupi, maka perniagaan sama ada perlu menjual aset lain untuk menjana tunai, dikenali sebagai aset pembubaran, atau menghadapi lalai. Apabila syarikat menghadapi kekurangan kecairan, dan jika masalah kecairan tidak dapat diselesaikan dengan mencairkan aset yang mencukupi untuk memenuhi kewajipannya, syarikat mesti mengisytiharkan muflis.

Bank dan institusi kewangan amat terdedah kepada masalah mudah tunai seperti ini kerana kebanyakan hasil mereka dijana dengan memberi pinjaman jangka panjang untuk pinjaman untuk gadai janji rumah atau pelaburan modal dan meminjam jangka pendek daripada akaun pendeposit. Ketidakpadanan matang adalah bahagian biasa dan wujud dalam model perniagaan kebanyakan institusi kewangan, dan oleh itu mereka biasanya berada dalam kedudukan berterusan yang memerlukan dana untuk memenuhi kewajipan segera, sama ada melalui hutang jangka pendek tambahan, rizab dibiayai sendiri, atau mencairkan aset jangka panjang.

Krisis Kecairan

Institusi kewangan individu bukanlah satu-satunya yang boleh mengalami masalah kecairan. Apabila banyak institusi kewangan mengalami kekurangan kecairan serentak dan mengeluarkan rizab yang dibiayai sendiri, mencari hutang jangka pendek tambahan daripada pasaran kredit, atau cuba menjual aset untuk menjana tunai, krisis kecairan boleh berlaku. Kadar faedah meningkat, had rizab minimum yang diperlukan menjadi kekangan yang mengikat, dan aset jatuh dalam nilai atau menjadi tidak boleh dijual kerana semua orang cuba menjual sekaligus.

Keperluan akut untuk kecairan merentas institusi menjadi gelung maklum balas positif yang saling memperkukuh kendiri yang boleh merebak kepada institusi dan perniagaan yang memberi kesan yang pada mulanya tidak menghadapi masalah kecairan sendiri.

Keseluruhan negara-dan ekonomi mereka-boleh diselubungi dalam keadaan ini. Bagi ekonomi secara keseluruhan, krisis kecairan bermakna dua sumber kecairan utama dalam ekonomi—pinjaman bank dan pasaran kertas komersial—menjadi terhad secara tiba-tiba. Bank mengurangkan jumlah pinjaman yang mereka buat atau berhenti membuat pinjaman sama sekali.

Oleh kerana begitu banyak syarikat bukan kewangan bergantung pada pinjaman ini untuk memenuhi kewajipan jangka pendek mereka, kekurangan pinjaman ini mempunyai kesan riak di seluruh ekonomi. Dalam kesan meleleh, kekurangan dana memberi kesan kepada kebanyakan syarikat, yang seterusnya memberi kesan kepada individu yang diambil bekerja oleh firma tersebut.

Krisis kecairan boleh berlaku sebagai tindak balas kepada kejutan ekonomi tertentu atau sebagai ciri kitaran perniagaan biasa. Sebagai contoh, semasa krisis kewangan Kemelesetan Besar,. banyak bank dan institusi bukan bank mempunyai sebahagian besar wang tunai mereka datang daripada dana jangka pendek yang digunakan untuk membiayai gadai janji jangka panjang. Apabila kadar faedah jangka pendek meningkat dan harga hartanah runtuh, pengaturan sedemikian memaksa krisis kecairan.

Kejutan negatif terhadap jangkaan ekonomi mungkin mendorong pemegang deposit dengan bank atau bank untuk membuat pengeluaran besar secara tiba-tiba, jika bukan keseluruhan akaun mereka. Ini mungkin disebabkan oleh kebimbangan tentang kestabilan institusi tertentu atau pengaruh ekonomi yang lebih luas. Pemegang akaun mungkin melihat keperluan untuk mempunyai wang tunai dengan segera, mungkin jika kemerosotan ekonomi yang meluas dikhuatiri. Aktiviti sedemikian boleh menyebabkan bank kekurangan wang tunai dan tidak dapat menampung semua akaun berdaftar.

Sorotan

• Punca krisis kecairan adalah ketidakpadanan matang yang meluas di kalangan bank dan perniagaan lain dan mengakibatkan kekurangan tunai dan aset cair lain apabila ia diperlukan.

• Krisis kecairan ialah peningkatan serentak dalam permintaan dan penurunan bekalan kecairan merentas banyak institusi kewangan atau perniagaan lain.

• Krisis kecairan boleh dicetuskan oleh kejutan ekonomi yang besar dan negatif atau oleh perubahan kitaran biasa dalam ekonomi.