Pendapatan Bukan Faedah

Apakah Pendapatan Bukan Faedah?

Pendapatan bukan faedah ialah pendapatan bank dan pemiutang yang diperoleh terutamanya daripada yuran termasuk yuran deposit dan transaksi, yuran dana tidak mencukupi (NSF), yuran tahunan, caj perkhidmatan akaun bulanan, yuran tidak aktif, yuran cek dan slip deposit, dan sebagainya. Pengeluar kad kredit juga mengenakan yuran penalti, termasuk yuran lewat dan yuran melebihi had. Institusi mengenakan yuran yang menjana pendapatan bukan faedah sebagai cara untuk meningkatkan hasil dan memastikan kecairan sekiranya berlaku peningkatan kadar lalai.

Memahami Pendapatan Bukan Faedah

Faedah ialah kos meminjam wang dan merupakan salah satu bentuk pendapatan yang dikutip oleh bank. Bagi institusi kewangan, seperti bank, faedah mewakili pendapatan operasi,. iaitu pendapatan daripada operasi perniagaan biasa. Tujuan teras model perniagaan bank adalah untuk meminjamkan wang, jadi sumber utama pendapatannya ialah faedah dan aset utamanya ialah tunai. Yang berkata, bank sangat bergantung pada pendapatan bukan faedah apabila kadar faedah rendah. Apabila kadar faedah tinggi, sumber pendapatan bukan faedah boleh diturunkan untuk menarik pelanggan memilih satu bank berbanding yang lain.

Kepentingan Strategik Pendapatan Bukan Faedah

Kebanyakan perniagaan yang bukan bank bergantung sepenuhnya pada pendapatan bukan faedah. Institusi kewangan dan bank, sebaliknya, membuat sebahagian besar wang mereka daripada meminjam dan meminjam semula wang. Akibatnya, firma ini melihat pendapatan bukan faedah sebagai item baris strategik pada penyata pendapatan. Ini benar terutamanya apabila kadar faedah rendah kerana bank mendapat keuntungan daripada tebaran antara kos dana dan kadar pinjaman purata. Kadar faedah yang rendah menyukarkan bank untuk membuat keuntungan, jadi mereka sering bergantung pada pendapatan bukan faedah untuk mengekalkan margin keuntungan.

Dari perspektif pelanggan, sumber pendapatan bukan faedah seperti yuran dan penalti paling menjengkelkan. Bagi sesetengah orang, yuran ini boleh ditambah dengan cepat dan mendatangkan kemudaratan kewangan yang nyata kepada belanjawan. Dari perspektif pelabur, bagaimanapun, keupayaan bank untuk mendail pendapatan bukan faedah untuk melindungi margin keuntungan atau meningkatkan margin pada masa yang baik adalah positif. Lebih banyak pemacu pendapatan sesebuah institusi kewangan, lebih baik ia mampu mengharungi keadaan ekonomi yang buruk.

Pemacu Pendapatan Bukan Faedah

Tahap di mana bank bergantung pada yuran bukan faedah untuk membuat keuntungan adalah fungsi persekitaran ekonomi. Kadar faedah pasaran didorong oleh kadar penanda aras seperti kadar dana Persekutuan. Kadar dana Fed, atau kadar di mana bank meminjamkan wang kepada satu sama lain, ditentukan oleh kadar di mana Rizab Persekutuan membayar faedah bank. Kadar ini dirujuk sebagai kadar faedah atas lebihan rizab (IOER). Apabila IOER meningkat, bank boleh membuat keuntungan yang lebih tinggi daripada pendapatan faedah. Pada satu ketika, ia menjadi lebih berfaedah bagi bank untuk menggunakan pengurangan yuran dan caj sebagai alat pemasaran untuk menarik deposit baharu, dan bukannya sebagai cara untuk meningkatkan keuntungan. Sebaik sahaja satu bank membuat langkah ini, persaingan pasaran mengenai yuran bermula semula.