Ujian Satu Ekor
Ujian satu hujung ialah ujian statistik di mana kawasan kritikal pengedaran adalah satu sisi supaya sama ada lebih besar atau kurang daripada nilai tertentu, tetapi bukan kedua-duanya. Jika sampel yang diuji jatuh ke dalam kawasan kritikal satu sisi, hipotesis alternatif akan diterima dan bukannya hipotesis nol.
Penganalisis kewangan menggunakan ujian satu hujung untuk menguji hipotesis pelaburan atau portfolio.
Apakah Ujian Satu Ekor?
Konsep asas dalam statistik inferensi ialah ujian hipotesis. Ujian hipotesis dijalankan untuk menentukan sama ada sesuatu tuntutan itu benar atau tidak, berdasarkan parameter populasi. Ujian yang dijalankan untuk menunjukkan sama ada min sampel adalah jauh lebih besar daripada dan kurang ketara daripada min populasi dianggap sebagai ujian dua hujung. Apabila ujian disediakan untuk menunjukkan bahawa sampel akan lebih tinggi atau lebih rendah daripada purata populasi, ia dirujuk sebagai ujian satu hujung. Ujian satu ekor mendapat namanya daripada menguji kawasan di bawah salah satu ekor (sisi) taburan normal,. walaupun ujian itu boleh digunakan dalam taburan bukan normal yang lain.
Sebelum ujian satu hujung boleh dilakukan, hipotesis nol dan alternatif mesti diwujudkan. Hipotesis nol ialah dakwaan yang ingin ditolak oleh penyelidik. Hipotesis alternatif ialah dakwaan yang disokong dengan menolak hipotesis nol.
Ujian satu hujung juga dikenali sebagai hipotesis arah atau ujian arah.
Contoh Ujian Satu Ekor
Katakan seorang penganalisis ingin membuktikan bahawa pengurus portfolio mengatasi prestasi indeks S&P 500 pada tahun tertentu sebanyak 16.91%. Mereka boleh menetapkan hipotesis nol (H0) dan alternatif (Ha) sebagai:
H0: μ ≤ 16.91
Ha: µ > 16.91
Hipotesis nol ialah ukuran yang penganalisis berharap untuk menolak. Hipotesis alternatif ialah dakwaan yang dibuat oleh penganalisis bahawa pengurus portfolio berprestasi lebih baik daripada S&P 500. Jika keputusan ujian satu hujung keputusan menolak nol, hipotesis alternatif akan disokong. Sebaliknya, jika keputusan ujian gagal menolak batal, penganalisis boleh menjalankan analisis dan siasatan lanjut ke atas prestasi pengurus portfolio.
Kawasan penolakan hanya terletak pada satu sisi taburan pensampelan dalam ujian satu hujung. Untuk menentukan bagaimana pulangan pelaburan portfolio dibandingkan dengan indeks pasaran, penganalisis mesti menjalankan ujian kepentingan hujung atas di mana nilai ekstrem jatuh di bahagian atas (sebelah kanan) keluk pengedaran normal. Ujian satu hujung yang dijalankan di kawasan ekor atas atau kanan lengkung akan menunjukkan kepada penganalisis berapa lebih tinggi pulangan portfolio berbanding pulangan indeks dan sama ada perbezaannya adalah ketara.
1%, 5% atau 10%
Tahap keertian yang paling biasa (nilai-p) digunakan dalam ujian satu hujung.
Menentukan Kepentingan dalam Ujian Satu Ekor
Untuk menentukan betapa ketara perbezaan dalam pulangan, tahap keertian mesti dinyatakan. Tahap keertian hampir selalu diwakili oleh huruf p, yang bermaksud kebarangkalian. Tahap keertian ialah kebarangkalian salah membuat kesimpulan bahawa hipotesis nol adalah palsu. Nilai keertian yang digunakan dalam ujian satu hujung adalah sama ada 1%, 5% atau 10%, walaupun sebarang ukuran kebarangkalian lain boleh digunakan mengikut budi bicara penganalisis atau ahli statistik. Nilai kebarangkalian dikira dengan andaian bahawa hipotesis nol adalah benar. Semakin rendah nilai p,. semakin kuat bukti bahawa hipotesis nol adalah palsu.
Jika nilai p yang terhasil adalah kurang daripada 5%, perbezaan antara kedua-dua pemerhatian adalah signifikan secara statistik, dan hipotesis nol ditolak. Mengikuti contoh kami di atas, jika nilai p = 0.03, atau 3%, maka penganalisis boleh yakin 97% bahawa pulangan portfolio tidak sama atau jatuh di bawah pulangan pasaran untuk tahun tersebut. Oleh itu, mereka akan menolak H0 dan menyokong dakwaan bahawa pengurus portfolio mengatasi prestasi indeks. Kebarangkalian yang dikira dalam hanya satu ekor taburan ialah separuh daripada kebarangkalian taburan dua ekor jika ukuran yang serupa telah diuji menggunakan kedua-dua alat ujian hipotesis.
Apabila menggunakan ujian satu hujung, penganalisis sedang menguji kemungkinan hubungan dalam satu arah minat dan mengabaikan sepenuhnya kemungkinan hubungan ke arah lain. Menggunakan contoh kami di atas, penganalisis berminat sama ada pulangan portfolio lebih besar daripada pasaran. Dalam kes ini, mereka tidak perlu mengambil kira secara statistik situasi di mana pengurus portfolio berprestasi rendah indeks S&P 500. Atas sebab ini, ujian satu hujung hanya sesuai apabila tidak penting untuk menguji keputusan di hujung pengedaran yang lain.
##Sorotan
Ujian satu hujung ialah ujian hipotesis statistik yang ditetapkan untuk menunjukkan bahawa min sampel akan lebih tinggi atau lebih rendah daripada min populasi, tetapi bukan kedua-duanya.
Sebelum menjalankan ujian satu hujung, penganalisis mesti menyediakan hipotesis nol dan alternatif dan mewujudkan nilai kebarangkalian (nilai-p).
Apabila menggunakan ujian satu hujung, penganalisis sedang menguji kemungkinan perhubungan dalam satu arah minat dan mengabaikan sepenuhnya kemungkinan perhubungan ke arah yang lain.
##Soalan Lazim
Bilakah Ujian Dua Ekor Perlu Digunakan?
Anda akan menggunakan ujian dua hujung apabila anda ingin menguji hipotesis anda dalam kedua-dua arah.
Untuk Apa Ujian T Satu Ekor Digunakan?
Ujian T satu hujung menyemak kemungkinan hubungan satu arah tetapi tidak mengambil kira hubungan arah ke arah lain.
Bagaimana Anda Menentukan Sama ada Ia Ujian Satu Ekor atau Dua Ekor?
Ujian satu hujung mencari peningkatan atau penurunan dalam parameter. Ujian dua hujung mencari perubahan, yang boleh menjadi penurunan atau peningkatan.
