Wskaźnik rentowności kapitału własnego obligacji (PIWO)
Jaki jest wskaźnik rentowności obligacji (PIWO)?
Wskaźnik rentowności kapitału obligacji (BEER) jest miarą stosowaną do oceny relacji między rentownością obligacji a rentownością zysków na rynku akcji.
Wskaźnik rentowności kapitału własnego obligacji może również iść w parze ze wskaźnikiem rentowności kapitału giltowego (GEYR).
Zrozumienie wskaźnika rentowności kapitału własnego obligacji (PIWO)
BEER składa się z dwóch części – licznik jest reprezentowany przez rentowność obligacji benchmarkowych, takich jak pięcio- lub 10-letnie obligacje skarbowe, podczas gdy mianownik jest bieżącym zyskiem dochodowym benchmarku giełdowego, takiego jak S&P 500.
Porównanie rentowności długoterminowego długu publicznego i średniej stopy zwrotu z benchmarku rynku akcji może posłużyć jako forma wskaźnika określającego, kiedy należy kupować akcje. Jeśli wskaźnik jest powyżej 1,0, mówi się, że giełda jest przewartościowana; odczyt poniżej 1,0 wskazuje, że giełda jest niedowartościowana.
Teoria stojąca za tym stosunkiem jest taka, że jeśli akcje przynoszą więcej niż obligacje, czyli PIWO < 1, to akcje są tanie, biorąc pod uwagę, że inwestując w akcje, tworzy się większą wartość. W miarę jak inwestorzy zwiększają popyt na akcje, ceny rosną, powodując wzrost wskaźników P/E. Wraz ze wzrostem wskaźników P/E, rentowność zysków spada, dostosowując ją bardziej do rentowności obligacji.
I odwrotnie, jeśli zysk z akcji jest niższy niż zysk z obligacji skarbowych (PIWO > 1), wpływy ze sprzedaży akcji są reinwestowane w obligacje. Skutkuje to obniżonym wskaźnikiem P/E i zwiększonym zyskiem. Teoretycznie BEER równe 1 wskazywałoby równe poziomy postrzeganego ryzyka na rynku obligacji i na giełdzie.
Analitycy często uważają, że wskaźniki BEER większe niż 1 oznaczają, że rynki akcji są przewartościowane, podczas gdy liczby mniejsze niż 1 oznaczają, że są niedowartościowane lub że dominujące rentowności obligacji nie są odpowiednio wyceniane ryzyko. Jeśli PIWO jest powyżej normalnych poziomów, zakłada się, że cena akcji spadnie, a tym samym obniży się PIWO.
Receptura na PIWO:
PIWO = rentowność obligacji / rentowność zysków
PIWO oblicza się, dzieląc rentowność obligacji rządowych przez bieżącą rentowność benchmarku giełdowego na tym samym rynku. Obecna rentowność giełdy (lub po prostu pojedynczych akcji) to tylko odwrotność stosunku ceny do zysku (P/E). Zyski są podawane w procentach, które mierzą procent każdego zainwestowanego dolara, który został zarobiony przez firmę, sektor lub cały rynek w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy.
Na przykład, jeśli wskaźnik P/E S&P 500 wynosi 25, to rentowność zysków wynosi 1/25 = 0,04 lub 4%. Łatwiej jest porównać rentowność zysków do rentowności obligacji niż porównywać wskaźnik P/E do rentowności obligacji.
Ideą wskaźnika BEER jest to, że jeśli akcje przynoszą więcej niż obligacje, to są one niedowartościowane; odwrotnie, jeśli obligacje przynoszą więcej niż akcje, akcje są przewartościowane.
Przykład PIWA
Rozważmy 10-letnie obligacje skarbowe o rentowności 2,8% i zyskach na S&P 500 na poziomie 4% (wskazujące na P/E 25x). Stosunek PIWA można zatem obliczyć jako:
Korzystając z powyższych wyników, inwestor może stwierdzić, że rynek akcji jest niedowartościowany, ponieważ wskaźnik oblicza się poniżej 1,0.
PIWO vs. Model Fed
Model Fed jest szczególnym przypadkiem wskaźnika rentowności kapitału obligacji. Wskaźnik PIWA można obliczyć przy użyciu dowolnej stopy zwrotu z obligacji porównawczej i zysku z dowolnego zysku giełdowego. Model Fed jest narzędziem pozwalającym określić, czy amerykański rynek akcji jest w danym momencie uczciwie wyceniony. Model opiera się na równaniu, które porównuje rentowność zysków konkretnie S&P 500 z rentownością 10-letnich amerykańskich obligacji skarbowych.
Ekonomista Ed Yardeni stworzył model Fed. Nadał mu tę nazwę, mówiąc, że jest to „model wyceny akcji Fed, chociaż nikt w Fed nigdy go oficjalnie nie zatwierdził”. Model Fed dyktuje, że jeśli rentowność S&P jest wyższa niż rentowność 10-letnich obligacji amerykańskich, rynek jest „ byczy ”.
Byczy rynek zakłada wzrost cen akcji i dobry czas na zakup akcji. Jeśli rentowność zysków spadnie poniżej rentowności obligacji 10-letnich, rynek uznawany jest za „ bessy ”. Rynek bessy zakłada, że ceny akcji spadną. Wydaje się, że model Fed nie działał podczas kryzysu finansowego z 2008 r. i po nim. Powszechnie stosowany i akceptowany model wciąż ma wielu ekspertów inwestycyjnych, kwestionujących jego użyteczność w ostatnich latach.
Ograniczenia PIWA
Wskaźnik rentowności kapitału własnego obligacji pomaga inwestorom zrozumieć wartość stworzoną przez zainwestowanie jednego dolara w obligacje w porównaniu z inwestowaniem tego dolara w akcje. Krytycy zwracają jednak uwagę, że wskaźnik BEER ma zerową wartość predykcyjną, opierając się na badaniach przeprowadzonych na historycznych rentownościach na rynkach skarbowych i giełdowych .
Ponadto uważa się, że tworzenie korelacji między akcjami a obligacjami jest wadliwe, ponieważ obie inwestycje różnią się pod wieloma względami – podczas gdy obligacje rządowe mają umową gwarancję spłaty kapitału, akcje nic nie obiecują. Podobnie, w przeciwieństwie do odsetek od obligacji, dochody z akcji i dywidendy są nieprzewidywalne, a ich wartość nie jest gwarantowana umową.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Wskaźnik rentowności kapitału obligacji (BEER) to sposób, w jaki inwestorzy mogą wykorzystać dochody z obligacji do oszacowania kierunku rynku akcji.
Wskaźnik większy niż 1,0 wskazuje, że giełda jest przewartościowana, podczas gdy ocena poniżej 1,0 sugeruje, że akcje są niedowartościowane.
Stosunek jest ustalany poprzez podzielenie rentowności obligacji rządowych przez bieżący zysk z akcji lub benchmarku.
Szczególnym przykładem piwa wykorzystującego S&P 500 i 10-letnie obligacje skarbowe jest tzw. model Fed.
