Konglomerat Boom

Czym był boom na konglomeraty?

Boom konglomeratowy był okresem gwałtownego wzrostu liczby konglomeratów, czyli wielkich korporacji składających się z wielu firm obejmujących wiele i często niepowiązanych ze sobą dziedzin czy branż.

Zrozumienie boomu konglomeratowego

Boom w tworzeniu konglomeratów nastąpił w okresie po II wojnie światowej, częściowo dzięki niskim stopom procentowym, które pomogły sfinansować wykupy lewarowane. Seria ekonomicznych wiatrów tylnych zebrała się, aby stworzyć środowisko, które wspierało kwitnącą klasę średnią. Boom konglomeratów zbiegł się z okresem, który obecnie uważany jest za złoty wiek kapitalizmu.

Boom konglomeracyjny nastąpił w latach 60. dzięki niskim stopom procentowym i rynkowi, który oscylował między byczym a niedźwiedzim, co zapewniało dobre możliwości wykupu dla przejmowanych firm.

Wyzwalaczem boomu konglomeratowego była ustawa Celler-Kefauver z 1950 roku,. która zakazywała firmom rozwoju poprzez przejmowanie ich konkurentów lub dostawców. W związku z tym organizacje zaczęły szukać gdzie indziej i przejmowały firmy w niepowiązanych dziedzinach.

Firmy te zostały zaprezentowane w modelu „firm-as-portfolio”. Jednak kiedy w latach 70. stopy procentowe zaczęły ponownie rosnąć, wiele największych konglomeratów zostało zmuszonych do wydzielenia lub sprzedaży wielu przejętych firm, zwłaszcza gdy robiły to tylko po to, by zaciągnąć więcej kredytów i nie udało im się zwiększyć efektywność wchłoniętych firm.

Komisja Handlu ( FTC ) również zaniepokoiła się władzą konglomeratów i zaczęła badać ich księgi rachunkowe, co doprowadziło do rozpadu wielu firm. Towarzyszyła temu popularność przejęć „bust-up ” po dojściu do władzy Ronalda Reagana. Finansiści kupowali duże konglomeraty i sprzedawali ich części składowe z zyskiem. Niektórzy trzymali się i udowadniali, że konglomeraty mogą być korzystne, zwłaszcza jeśli są dobrze zdywersyfikowane. Na przykład Berkshire Hathaway jest konglomeratową spółką holdingową, która od lat działa z dużym powodzeniem.

Konglomeraty dzisiaj

Dzisiaj, zwłaszcza w rozwiniętych gospodarkach, takich jak USA, siłę przetargową konglomeratowych form korporacyjnych przewyższa postęp na rynkach kapitałowych. Na przykład wiele monoline,. prywatnych firm ma dostęp do tego samego, jeśli nie większego, poziomu kapitału, co nawet największe konglomeraty z przeszłości.

W związku z tym, jako strategia biznesowa lub rozwojowa, stawanie się konglomeratem nie oferuje takich samych korzyści skali jak kiedyś. W rzeczywistości nierzadko ludzie nazywają rynek prywatny nowym rynkiem publicznym: aby pozyskać znaczny kapitał, firma nie musi już być notowana na giełdzie. Dużą rolę w tej zmianie odegrał wzrost kapitału wysokiego ryzyka i private equity.

Co więcej, obecnie wiele firm woli specjalizować się w tym, co znają najlepiej, wynajmując, licencjonując lub współpracując z innymi uzupełniającymi się firmami. Doprowadziło to do niegdyś świętej operacyjnej ekonomii skali, która, jak się uważa, przenika przez konglomeraty.

Przykład wysięgnika konglomeratu

Ling-Temco-Vought (LTV) był konglomeratem, który osiągnął pełnoletność podczas boomu lat 60. Firma z siedzibą w Dallas rozpoczęła życie jako firma zajmująca się budownictwem elektrycznym w 1947 roku, założona przez przedsiębiorcę Jamesa Linga.

Ling, były marynarz, miał smykałkę do ryzyka. W 1959 kupił Altec Electronics, producenta systemów stereo, a następnie przejął Temco Aircraft, firmę rakietową. Do 1960 roku LTV stało się czternastą co do wielkości firmą przemysłową w USA. Kolejne przejęcia przez firmę miały różnorodny zestaw i obejmowały firmę farmaceutyczną, firmę zajmującą się drutami i kablami oraz firmę zajmującą się artykułami sportowymi.

Wycena akcji firmy osiągnęła nowe maksima, umożliwiając Ling dalsze pozyskiwanie kapitału na kolejne przejęcia. „Teoretycznie możliwe jest, aby całe Stany Zjednoczone stały się jednym wielkim konglomeratem, któremu przewodniczy James L. Ling” — ogłosił Saturday Evening Post w 1968 roku.

Ale domek z kart szybko się rozsypał. Departament Sprawiedliwości rozprawił się z LTV po przejęciu firmy stalowej. Jego cena akcji spadła z 169 USD w 1967 r. do 4,25 USD w 1970 r., kiedy James Ling został wyrzucony z założonej przez siebie firmy. LTV przetrwało w takiej czy innej formie przez lata 80., sprzedając swoje aktywa i zmieniając markę na firmę stalową. Ostatecznie LTV zamknięto w 2000 roku.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Niskie stopy procentowe i niestabilny rynek akcji były głównymi przyczynami konglomeratowego boomu.

• Boom konglomeratowy odnosi się do okresu w amerykańskiej gospodarce, w latach 60., kiedy wielkie korporacje wykupywały kilka firm z wielu lub niepowiązanych ze sobą dziedzin.

• Wysokie stopy procentowe i Reaganomika położyły kres epoce konglomeratów w amerykańskiej gospodarce.