Reasekuracja skończona
Co to jest reasekuracja skończona?
Reasekuracja skończona, znana również jako reasekuracja skończonego ryzyka, jest kategorią reasekuracji,. która ceduje skończoną lub ograniczoną kwotę ryzyka na reasekuratora. Przenosząc mniejsze ryzyko na reasekuratora, ubezpieczyciel uzyskuje ochronę swoich potencjalnych roszczeń po niższych kosztach niż w przypadku tradycyjnej reasekuracji. Redukcja ryzyka wynika z metod księgowych lub finansowych, wraz z faktycznym przeniesieniem ryzyka na inną firmę.
Firmy ubezpieczeniowe stosują reasekurację skończoną, aby rozłożyć ryzyko, które przyjmują, pisząc polisy ubezpieczeniowe. Polisa reasekuracyjna pozwala firmie ubezpieczeniowej na przeniesienie części tego ryzyka na reasekuratora. Jednak w przeciwieństwie do większości umów reasekuracyjnych, umowa reasekuracji skończonej obejmuje wartość pieniądza w czasie. Kontrakty te rozkładają ryzyko na bardzo określony czas – często na kilka lat. Uwzględniają również potencjalny dochód z inwestycji osiągnięty w tym czasie.
Zrozumienie skończonej reasekuracji
Reasekuracja ograniczona to reasekuracja, którą pierwotny ubezpieczyciel lub spółka cedująca nabywa od reasekuratora lub ubezpieczyciela przejmującego. Reasekuracja jest ograniczona, gdy obejmuje tylko określone ryzyka i określone warunki. Reasekurator nie płaci ubezpieczycielowi pierwotnemu, jeśli nie są spełnione określone warunki.
Ubezpieczyciel zwykle odkłada rezerwę na roszczenia,. która jest kwotą, jakiej może oczekiwać, że wypłaci określony procent roszczeń, jeśli zda sobie sprawę z określonego ryzyka. Tylko wtedy, gdy kwota odłogowana nie pokrywa odpowiednio wypłat, reasekurator pokryje ryzyko. Rezerwa ta ogranicza potencjalne ryzyko dla reasekuratora, a obniżone ryzyko prowadzi do tańszej polisy reasekuracji skończonej dla cedenta. Kwota odłogowana jest zwykle inwestowana w obligacje rządowe i zapewnia dochód do ubiegania się o potencjalne roszczenia.
Uwagi specjalne
Reasekuracja to ubezpieczenie dla ubezpieczycieli lub ubezpieczenie stop-loss dla tych dostawców. Dzięki temu procesowi firma może rozłożyć ryzyko związane z gwarantowaniem polis, przypisując je innym towarzystwom ubezpieczeniowym. Główną spółką, która pierwotnie napisała politykę, jest spółka cedująca. Drugą firmą, która przejmuje ryzyko, jest reasekurator. Reasekurator otrzymuje proporcjonalną część składki. Albo przyjmą procent strat związanych z roszczeniami, albo przejmą straty powyżej określonej kwoty.
Typowa reasekuracja często ma górną granicę zwrotu kosztów pojedynczego zdarzenia dla głównego ubezpieczyciela. W zwykłych sytuacjach ten limit jest znacznie większy, niż powinien potrzebować podstawowy ubezpieczyciel. Jednak w przypadku niezwykle dużego lub katastrofalnego zdarzenia, takiego jak huragan lub inna katastrofa, główny ubezpieczyciel może być zmuszony do wypłaty roszczeń wielu ubezpieczającym.
W niektórych przypadkach główny ubezpieczyciel, który ma do czynienia z ogromną liczbą roszczeń z powodu katastrofalnego zdarzenia, przekroczy limit reasekuracji, potencjalnie powodując bankructwo ubezpieczyciela.
Zalety i wady reasekuracji skończonej
Główną zaletą nabywcy reasekuracji skończonej jest to, że jest to stosunkowo tania forma ochrony finansowej. Reasekurator otrzymuje ograniczoną ilość ryzyka, aby przejąć obowiązki reasekuratora. Każdy uczestnik polisy może czuć się, jakby dostał targ, ale ryzyko finansowe jest między nimi równo dzielone.
Wadą reasekuracji skończonej jest to, że ma ona ograniczony zakres pokrycia, przez co może być bezużyteczna dla firmy kupującej. Jeśli kupujący nie spełni wszystkich warunków, polisa reasekuracji skończonej nie zapłaci. Ograniczenie to może spowodować utratę nie tylko kwoty wydanej na zakup polisy z reasekuracją skończoną, ale także roszczeń, które kupujący musi zapłacić ubezpieczonym. Może to być szczególnie szkodliwe, jeśli nabywca nie zamierza spłacać roszczeń bez otrzymania zwrotu kosztów reasekuracji.
Reasekuracja skończona była narzędziem oszustwa. W latach 80. pierwotni ubezpieczyciele płacili składki, które były takie same, jak skończone limity wypłat ubezpieczenia. Te przedsiębiorstwa kupujące mogły odliczyć tę premię tam, gdzie nie byłyby w stanie odliczyć bezpośredniej płatności roszczenia. Kodyfikacja Standardów Rachunkowości (ASC) Temat 944 (dawniej FAS 113) został opracowany w celu ograniczenia oszukańczego wykorzystania ograniczonej reasekuracji. Od tego czasu model biznesowy dla firm reasekuracyjnych ewoluował, a niektórzy reasekuratorzy koncentrowali się bardziej na tworzeniu ustrukturyzowanych i dostosowanych rozwiązań reasekuracyjnych dla ubezpieczycieli podstawowych.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Wadą ograniczonej reasekuracji jest to, że zakres ochrony może być tak ograniczony i obciążony ograniczeniami, że firma kupująca może nie być w stanie otrzymać zwrotu kosztów roszczeń.
Reasekuracja skończona umożliwia towarzystwom ubezpieczeniowym rozłożenie skończonej lub ograniczonej kwoty ryzyka na reasekuratora.
Reasekuracja jest powszechnie określana jako „ubezpieczenie dla firm ubezpieczeniowych”, ponieważ pomaga firmom ubezpieczeniowym zarządzać ryzykiem związanym z roszczeniami wynikającymi z dużych, katastrofalnych zdarzeń.
Główną korzyścią dla towarzystw ubezpieczeniowych kupujących reasekurację ograniczoną jest to, że otrzymują pokrycie potencjalnych przyszłych roszczeń po stosunkowo niskich kosztach.
