Arbitraż o stałym dochodzie
Co to jest arbitraż o stałym dochodzie?
Arbitraż o stałym dochodzie to strategia inwestycyjna, która ma na celu czerpanie korzyści z różnic cenowych w różnych obligacjach lub innych papierach wartościowych oprocentowanych.
Zrozumienie arbitrażu o stałym dochodzie
Korzystając ze strategii arbitrażu o stałym dochodzie, inwestor zakłada przeciwstawne pozycje na rynku, aby wykorzystać niewielkie rozbieżności cenowe przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka stopy procentowej. Arbitraż o stałym dochodzie jest strategią neutralną rynkowo,. co oznacza, że ma na celu osiąganie zysków niezależnie od tego, czy ogólny rynek obligacji będzie w przyszłości wykazywał tendencję wzrostową, czy spadkową.
Arbitraż o stałym dochodzie jest wykorzystywany przede wszystkim przez fundusze hedgingowe i banki inwestycyjne. Fundusze te obserwują szereg instrumentów o stałym dochodzie, w tym papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), obligacje rządowe, obligacje korporacyjne, obligacje komunalne, a nawet bardziej złożone instrumenty, takie jak swapy ryzyka kredytowego (CDS). Gdy pojawiają się oznaki nieprawidłowej wyceny w tych samych lub podobnych kwestiach, fundusze arbitrażowe o stałym dochodzie zajmują długie i krótkie pozycje, aby zyskać, gdy ceny zostaną skorygowane na rynku.
Strategia obejmuje zajęcie krótkiej pozycji w kwestii, która wydaje się być zawyżona, oraz długiej pozycji na papierach wartościowych, które są zaniżone. Oczekuje się, że różnica między tymi cenami powinna się zamknąć i nawet jeśli obie wzrosną lub zmaleją, powinny zbliżyć się do siebie.
Dwa główne wyzwania w tej strategii obejmują, po pierwsze, konieczność zapewnienia wystarczającej płynności tych papierów wartościowych, a po drugie, że papiery wartościowe o stałym dochodzie wybrane do arbitrażu mają wystarczająco podobny charakter. Bez tych dwóch warunków handlowcom trudno będzie czerpać zyski z terminowego zawężenia różnicy cen.
Nawet proste transakcje arbitrażowe o stałym dochodzie niosą ze sobą ryzyko. W zależności od rodzaju papieru wartościowego o stałym dochodzie prawdopodobieństwo, że wycena rynkowa faktycznie będzie błędna, zależy w dużej mierze od modelu zastosowanego do oceny instrumentów. Modele, zwłaszcza te dotyczące obligacji emitowanych przez firmy i gospodarki rozwijające się, mogą być błędne i tak było w przeszłości.
Wielu inwestorów wciąż pamięta implozję Long-Term Capital Management (LTCM), który był wiodącym funduszem w praktykowaniu arbitrażu o stałym dochodzie. To powiązanie z LTCM wyjaśnia reputację strategii jako zbierania pięciocentówek przed wałem parowym: zwroty są niewielkie, a ryzyko może być miażdżące.
Ponieważ zwroty powstałe w wyniku zamknięcia tych luk cenowych są niewielkie, arbitraż dotyczący stałych dochodów jest strategią dla dobrze skapitalizowanych inwestorów instytucjonalnych. Kwoty dźwigni finansowej zaangażowanej w sprawienie, aby transakcje były znaczące, nie są dostępne dla inwestorów indywidualnych.
Fundusze, które stosują arbitraż o stałym dochodzie, ogólnie nazywają go strategią zachowania kapitału. Oprócz ilości kapitału potrzebnego do przeprowadzenia arbitrażu o stałym dochodzie, każdy, kto próbuje tego typu inwestycji, musi napotkać jeszcze jedną przeszkodę. Ponieważ coraz więcej kapitału jest przeznaczane na wyszukiwanie i czerpanie korzyści z arbitrażu o stałym dochodzie, możliwości stają się trudniejsze do znalezienia, mniejsze i krótsze.
Jednak rynek rzadko utrzymuje optymalny poziom czegokolwiek przez długi czas, więc arbitraż stałego dochodu waha się między okresami, w których jest on niewykorzystany i wysoce opłacalny, a nadużywany i ledwo opłacalny.
Arbitraż o stałym dochodzie i arbitraż swap-spread
Niektóre ze strategii określanych w swobodnym komunikacie jako arbitraż o stałym dochodzie mogą w rzeczywistości nie pasować do definicji transakcji czysto arbitrażowej – takiej, która ma na celu wykorzystanie niemal pozbawionej ryzyka transakcji opartej na zwykłych różnicach matematycznych. W większości przypadków takie czyste możliwości arbitrażowe są niezwykle rzadkie. Bardziej powszechna forma arbitrażu o stałym dochodzie skupia się na tymczasowych rozbieżnościach cen, które występują naturalnie w każdym systemie rynkowym.
Typowym przykładem strategii arbitrażu o stałym dochodzie, która nie pasuje do formy arbitrażu czystego, jest arbitraż swap-spread. W tej transakcji inwestor zajmuje pozycje w swapie stóp procentowych, obligacjach skarbowych i stopie repo, aby zyskać na różnicy między spreadem swap — spread między stałą stopą swap a stopą kuponową obligacji Treasury par — oraz zmienny spread, który jest różnicą między zmienną stopą procentową, taką jak LIBOR,. a stopą repo. Jeśli te dwa stawki zbiegają się lub nawet odwracają od swoich historycznych trendów, wówczas arbiter ponosi straty, które są powiększane przez dźwignię wykorzystaną do stworzenia transakcji.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Arbitraż o stałym dochodzie jest strategią neutralną dla rynku i jest stosowany głównie przez fundusze hedgingowe i banki inwestycyjne.
Arbitraż o stałym dochodzie ma na celu czerpanie korzyści z przejściowych różnic cenowych, które mogą wystąpić w przypadku obligacji i innych papierów wartościowych oprocentowanych stopą procentową.
Rynek o stałym dochodzie jest tak zróżnicowany, że wiele podobnych papierów wartościowych może wykazywać nieoczekiwane różnice cenowe, ale nie ma gwarancji, że takie różnice zanikną.
Strategia arbitrażu o stałym dochodzie obejmuje zajmowanie krótkiej pozycji w kwestii, która wydaje się być zawyżona, oraz długiej pozycji w przypadku papierów wartościowych, które są zaniżone.
