Płynny kurs walutowy

Co to jest zmienny kurs wymiany?

Płynny kurs walutowy to reżim, w którym cena waluty kraju jest ustalana przez rynek forex w oparciu o podaż i popyt w stosunku do innych walut. Jest to przeciwieństwo stałego kursu walutowego,. w którym rząd całkowicie lub głównie określa kurs.

Jak działa zmienny kurs wymiany

Systemy płynnych kursów walutowych oznaczają, że długoterminowe zmiany cen walut odzwierciedlają względną siłę gospodarczą i różnice stóp procentowych między krajami.

Krótkoterminowe ruchy w walucie o zmiennym kursie wymiany odzwierciedlają spekulacje,. plotki, katastrofy oraz codzienną podaż i popyt na tę walutę. Jeśli podaż przewyższy popyt, waluta spadnie, a jeśli popyt przewyższy podaż, waluta wzrośnie.

Ekstremalne ruchy krótkoterminowe mogą skutkować interwencją banków centralnych, nawet w środowisku o zmiennym oprocentowaniu. Z tego powodu, podczas gdy większość głównych światowych walut uważa się za płynną, banki centralne i rządy mogą wkroczyć, jeśli waluta narodowa stanie się zbyt wysoka lub zbyt niska.

Waluta, która jest zbyt wysoka lub zbyt niska, może negatywnie wpłynąć na gospodarkę kraju, wpływając na handel i zdolność do spłacania długów. Rząd lub bank centralny spróbują wdrożyć środki, aby przenieść swoją walutę na korzystniejszą cenę.

Zmienne a stałe kursy wymiany

Ceny walut można ustalać na dwa sposoby: kurs zmienny lub kurs stały. Jak wspomniano powyżej, oprocentowanie zmienne jest zwykle określane przez otwarty rynek poprzez podaż i popyt. Dlatego jeśli popyt na walutę jest wysoki, wartość wzrośnie. Jeśli popyt jest niski, spowoduje to spadek ceny waluty.

Stała lub sztywna stopa jest ustalana przez rząd za pośrednictwem swojego banku centralnego. Kurs jest ustalany w stosunku do innej ważnej waluty światowej (takiej jak dolar amerykański, euro lub jen). Aby utrzymać swój kurs wymiany, rząd będzie kupował i sprzedawał własną walutę za walutę, z którą jest powiązany. Niektóre kraje, które zdecydowały się powiązać swoje waluty z dolarem amerykańskim, to Chiny i Arabia Saudyjska.

Waluty większości największych światowych gospodarek mogły swobodnie płynąć po upadku systemu z Bretton Woods w latach 1968-1973.

Historia zmiennych kursów walutowych dzięki umowie z Bretton Woods

Konferencja w Bretton Woods,. która ustanowiła złoty standard dla walut, odbyła się w lipcu 1944 roku. W sumie spotkały się 44 kraje, których uczestnikami byli tylko alianci podczas II wojny światowej. Konferencja powołała Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy,. a także określiła wytyczne dla systemu stałego kursu walutowego. System ustalił cenę złota na poziomie 35 dolarów za uncję, a uczestniczące kraje powiązały swoją walutę z dolarem. Dozwolone były korekty plus lub minus jeden procent. Dolar amerykański stał się walutą rezerwową, za pomocą której banki centralne przeprowadzały interwencje w celu dostosowania lub stabilizacji stóp.

Pierwsze duże pęknięcie w systemie pojawiło się w 1967 roku, wraz z napływem złota i atakiem na funta brytyjskiego, który doprowadził do 14,3% dewaluacji. Prezydent Richard Nixon odsunął Stany Zjednoczone od standardu złota w 1971 roku.

Pod koniec 1973 roku system upadł, a uczestniczące w nim waluty mogły swobodnie płynąć.

Nieudana próba interwencji w walucie

W systemach płynnego kursu walutowego banki centralne kupują lub sprzedają swoje waluty lokalne w celu dostosowania kursu wymiany. Może to mieć na celu ustabilizowanie niestabilnego rynku lub osiągnięcie znacznej zmiany kursu. Grupy banków centralnych, takich jak te z krajów G-7 (Kanada, Francja, Niemcy, Włochy, Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone), często współpracują w ramach skoordynowanych interwencji, aby zwiększyć wpływ.

Interwencja jest często krótkotrwała i nie zawsze kończy się sukcesem. Wybitny przykład nieudanej interwencji miał miejsce w 1992 r., kiedy finansista George Soros poprowadził atak na funta brytyjskiego. Waluta weszła do Europejskiego Mechanizmu Kursowego (ERM) w październiku 1990 roku; ERM został zaprojektowany w celu ograniczenia zmienności waluty jako wprowadzenia do euro, które było jeszcze w fazie planowania. Soros uważał, że funt wszedł po zbyt wysokim kursie i przeprowadził skoordynowany atak na walutę. Bank Anglii został zmuszony do dewaluacji waluty i wycofania się z ERM. Nieudana interwencja kosztowała brytyjskie Ministerstwo Skarbu 3,3 miliarda funtów. Z drugiej strony Soros zarobił ponad miliard dolarów.

Banki centralne mogą również pośrednio interweniować na rynkach walutowych, podnosząc lub obniżając stopy procentowe, aby wpłynąć na przepływ funduszy inwestorów do kraju. Ponieważ próby kontrolowania cen w wąskich przedziałach w historii zawiodły, wiele krajów decyduje się na swobodny przepływ swojej waluty, a następnie używa narzędzi ekonomicznych, aby popchnąć ją w jednym lub drugim kierunku, jeśli posunie się zbyt daleko dla ich wygody.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Płynny kurs walutowy nie oznacza, że kraje nie próbują interweniować i manipulować ceną swojej waluty, ponieważ rządy i banki centralne regularnie starają się utrzymać cenę swojej waluty korzystną dla handlu międzynarodowego.

• Płynny kurs walutowy to taki, który jest determinowany przez podaż i popyt na otwartym rynku.

• Zmienne kursy walut stały się bardziej popularne po upadku standardu złota i porozumienia z Bretton Woods.

• Stała wymiana to kolejny model walutowy, w którym waluta jest sztywna lub utrzymywana na tej samej wartości w stosunku do innej waluty.