Zasób o obniżonej wartości
Co to jest zasób o obniżonej wartości?
Aktywa o obniżonej jakości to aktywa o wartości rynkowej niższej niż wartość podana w bilansie firmy. Kiedy składnik aktywów zostanie uznany za zagrożony, będzie musiał zostać odpisany w bilansie firmy do jego aktualnej wartości rynkowej.
Jak działają aktywa o obniżonej wartości
Składnik aktywów traci na wartości, jeżeli jego przewidywane przyszłe przepływy pieniężne są niższe niż jego bieżąca wartość bilansowa. Wartość składnika aktywów może nastąpić w wyniku istotnych niekorzystnych zmian czynników prawnych, które zmieniły wartość składnika aktywów, znaczących zmian ceny rynkowej składnika aktywów z powodu zmiany popytu konsumentów lub uszkodzenia jego stanu fizycznego. Inny wskaźnik potencjalnej utraty wartości występuje, gdy istnieje większe prawdopodobieństwo, że składnik aktywów nie zostanie zbyty przed pierwotnie szacowaną datą zbycia. Konta aktywów, które mogą utracić wartość, to należności firmy,. wartość firmy i środki trwałe.
Aktywa długoterminowe,. takie jak wartości niematerialne i trwałe, są szczególnie narażone na utratę wartości, ponieważ wartość bilansowa może ulec utracie przez dłuższy czas.
Aktywa są poddawane okresowym testom na utratę wartości, aby upewnić się, że łączna wartość aktywów spółki nie jest zawyżona w bilansie. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) niektóre aktywa, takie jak wartość firmy, powinny być testowane corocznie. GAAP zaleca również, aby firmy wzięły pod uwagę zdarzenia i okoliczności ekonomiczne, które mają miejsce między corocznymi testami na utratę wartości w celu ustalenia, czy jest „bardziej prawdopodobne niż nie”, że wartość rynkowa składnika aktywów spadła poniżej jego wartości bilansowej.
Odpis z tytułu utraty wartości powinien być księgowany tylko wtedy, gdy przewidywane przyszłe przepływy pieniężne są nie do odzyskania. W przypadku odpisania wartości bilansowej składnika aktywów o obniżonej wartości do wartości rynkowej strata jest ujmowana w rachunku zysków i strat spółki w tym samym okresie obrotowym.
Rachunkowość aktywów o obniżonej wartości
Łączna wartość dolarowa utraty wartości stanowi różnicę między kosztem bilansowym składnika aktywów a niższą wartością rynkową pozycji. Zapis księgowy w celu odnotowania utraty wartości jest obciążeniem konta straty lub kosztu i uznaniem powiązanego składnika aktywów. Konto przeciwstawnej utraty wartości aktywów, które posiada saldo przeciwne do powiązanego konta aktywów, może być wykorzystane do kredytu w celu utrzymania kosztu historycznego składnika aktywów w oddzielnej pozycji. W takiej sytuacji kwota netto składnika aktywów, jego skumulowana amortyzacja oraz konto odpisu aktualizującego aktywa odzwierciedlają nowy koszt bilansowy.
W momencie zarejestrowania utraty wartości składnik aktywów ma obniżony koszt bilansowy. W przyszłych okresach składnik aktywów będzie wyceniany po niższym koszcie bilansowym. Nawet jeśli wartość rynkowa aktywów o obniżonej wartości powróci do pierwotnego poziomu, GAAP stwierdza, że składnik aktywów o obniżonej wartości musi pozostać ujęty w niższej skorygowanej kwocie w dolarach. Jest to zgodne z konserwatywnymi zasadami rachunkowości. Ewentualny wzrost wartości ujmowany jest w momencie sprzedaży składnika aktywów.
Standardową praktyką GAAP jest testowanie środków trwałych pod kątem utraty wartości na najniższym poziomie, na którym istnieją możliwe do zidentyfikowania przepływy pieniężne. Na przykład producent samochodów powinien testować utratę wartości dla każdej maszyny w zakładzie produkcyjnym, a nie dla samego zakładu produkcyjnego wysokiego poziomu. Jeśli jednak nie ma możliwych do zidentyfikowania przepływów pieniężnych na tak niskim poziomie, można przeprowadzić test na utratę wartości na poziomie grupy aktywów lub podmiotu. Jeżeli w grupie aktywów wystąpiła utrata wartości, korekta jest alokowana pomiędzy wszystkie aktywa w grupie. Proporcja ta oparta jest na bieżącym koszcie bilansowym aktywów.
Amortyzacja aktywów a utrata wartości aktywów
Środek trwały jest regularnie amortyzowany w celu uwzględnienia typowego zużycia przedmiotu w czasie. Kwota amortyzacji pobierana w każdym okresie rozliczeniowym jest ustalana na podstawie z góry określonego harmonogramu przy użyciu metody amortyzacji liniowej lub jednej z wielu metod amortyzacji przyspieszonej . Amortyzacja różni się od utraty wartości, która jest księgowana w wyniku jednorazowego lub nietypowego spadku wartości rynkowej składnika aktywów.
Kiedy składnik aktywów kapitałowych utracił wartość, okresowa kwota amortyzacji jest korygowana w przód. Zmiany z mocą wsteczną nie są wymagane w celu skorygowania wcześniej dokonanej amortyzacji. Jednakże odpisy amortyzacyjne są przeliczane przez pozostały okres użytkowania składnika aktywów w oparciu o nową wartość bilansową składnika o obniżonej wartości na dzień utraty wartości.
Przykład z realnego świata zasobu o obniżonej wartości
W 2015 roku Microsoft dokonał odpisów aktualizujących wartość firmy i inne wartości niematerialne związane z nabyciem Nokii w 2013 roku. Początkowo Microsoft rozpoznał wartość firmy związaną z przejęciem Nokii w wysokości 5,5 mld USD. Wartość księgową tej wartości firmy, a tym samym aktywów jako całości, ujętą w bilansie Microsoftu uznano za zawyżoną w porównaniu z rzeczywistą wartością rynkową. Ponieważ Microsoft nie był w stanie wykorzystać potencjalnych korzyści w biznesie telefonii komórkowej, firma dokonała odpisu z tytułu utraty wartości.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Aktywa powinny być regularnie testowane pod kątem utraty wartości, aby zapobiec przeszacowaniu w bilansie.
Kiedy wartość aktywów o obniżonej wartości jest odpisywana w bilansie, w rachunku zysków i strat ujęta jest również strata.
Aktywa o największym prawdopodobieństwie utraty wartości obejmują należności, a także aktywa długoterminowe, takie jak wartości niematerialne i trwałe.
