Wspólni najemcy (JTIC)
Czym są wspólne najemcy (JTIC)?
Termin wspólny najemca (JTIC) odnosi się do stosunku prawnego, w którym dwie lub więcej osób posiada nieruchomość lub inny majątek,. w którym żadnemu z posiadaczy konta nie przysługują żadne prawa do przetrwania. Jeśli jeden właściciel umrze, żyjący właściciel niekoniecznie nabywa prawa zmarłego właściciela. JTIC daje osobom fizycznym możliwość posiadania nieruchomości i dzielenia się związanymi z nią kosztami.
Wspólne zrozumienie wspólnych najemców (JTIC)
Dwie lub więcej osób, które wspólnie posiadają nieruchomość, można nazwać wspólnymi lokatorami. Aktywa mogą obejmować nieruchomości,. rachunki bankowe, rachunki maklerskie,. portfele inwestycyjne lub inne rodzaje nieruchomości. Współnajemcy we wspólnym układzie mogliby zostać ustanowieni testamentem pozostawionym przez poprzedniego właściciela nieruchomości ich spadkobiercom,. na przykład rodzicowi, który zostawia swój majątek czwórce dzieci. Rodzic może przydzielić każdemu spadkobiercy określony procent lub równą własność.
Własność członka na koncie jest zazwyczaj określana proporcjonalnie. Oznacza to, że każda osoba w związku posiada część aktywów równą jej wkładowi — ktoś, kto wnosi 60%, jest właścicielem 60% aktywów. W innych przypadkach osoby fizyczne mogą wejść w związek, który daje im równy udział w majątku. Wspólni lokatorzy mają prawo do wzajemnego udziału w nieruchomości i nie mają prawa odmawiać sobie nawzajem do niej dostępu. Na przykład właściciel nie może powstrzymać innego najemcy przed dokonaniem wypłaty lub sprzedażą swojego udziału w nieruchomości.
W przeciwieństwie do innych powszechnych stosunków prawnych, gdy jeden właściciel umiera, pozostali przy życiu właściciele nie dziedziczą automatycznie swojej części aktywów. Każdy najemca na rachunku może określić w pisemnym testamencie sposób podziału jego majątku po jego śmierci . Część majątku zmarłego właściciela może zostać przekazana pozostałym lokatorom tylko wtedy, gdy jest to odnotowane w testamencie danej osoby.
Ten rodzaj relacji może wydawać się niezwykły, ale często zdarza się, gdy dwie lub więcej osób chce posiadać nieruchomość bez konieczności samodzielnego ponoszenia ciężaru finansowego. Dwie osoby mogą uznać, że posiadanie domu lub rachunku maklerskiego jest bardziej przystępne, stając się wspólnymi lokatorami i dzieląc koszty – cenę zakupu, podatki od nieruchomości,. utrzymanie, opłaty maklerskie i inne wydatki związane z aktywem.
Uwagi specjalne
Umowa wspólnego najemcy może zostać zawarta, gdy więcej niż jedna strona przeznacza swoje środki na nabycie nieruchomości. Procent aktywów, które każda ze stron zaangażowała, byłby zwykle podstawą ich własności i udziału. Na przykład, jeśli jedna ze stron przeznaczy 85% środków potrzebnych do nabycia nieruchomości, będzie miała do niej 85% roszczenia.
Możesz sprzedać swój indywidualny udział, nawet jeśli nieruchomość jest traktowana jako całość.
Przedmiotowa nieruchomość jest zwykle traktowana jako całość, a nie podzielona między współnajemców. Innymi słowy, każdy najemca ma prawo do korzystania z całej nieruchomości, a nie tylko jej części w oparciu o wielkość roszczenia.
W zależności od lokalnych przepisów i rodzaju konta, każdy najemca może według własnego uznania korzystać z zasobów związanych ze wspólną własnością lub rachunkiem. Może to obejmować wypłaty lub nawet sprzedaż ich udziałów w nieruchomości.
Niektóre stany wymagają podpisów od wszystkich stron, które mogą ubiegać się o część własności, w celu przeprowadzenia transakcji z udziałem współnajemców na wspólnych rachunkach lub nieruchomości. To zmusiłoby wszystkie strony do wyrażenia zgody na sfinalizowanie sprzedaży całej nieruchomości. Każdy najemca mógł zdecydować się na sprzedaż swojego indywidualnego udziału. Nawet jeśli najemca sprzedałby swoją część udziałów w nieruchomości, nadal byłaby traktowana jako całość, a nie podzielona.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Konta JTIC mogą mieć nierówny udział w nieruchomościach, ale nadal mają równy dostęp i prawa do nieruchomości.
Termin „wspólni najemcy” odnosi się do relacji między dwiema lub więcej osobami, które posiadają majątek, ale nie mają prawa do przetrwania.
Najemcy mogą określić w testamencie, w jaki sposób rozdysponować majątek po ich śmierci.
