Zasada niedyskryminacji

Co to jest zasada niedyskryminacji?

Zasada niedyskryminacji to klauzula znajdująca się w kwalifikowanych planach emerytalnych,. stanowiąca, że wszyscy pracownicy firmy muszą być uprawnieni do tych samych świadczeń, bez względu na zajmowane stanowisko w firmie. Zasada ta zapobiega dyskryminowaniu planów wobec wysoko wynagradzanych pracowników i kadry kierowniczej firmy. Zasady niedyskryminacji są wymagane, aby plan został uznany za kwalifikowany zgodnie z Ustawą o zabezpieczeniach emerytalnych pracowników (ERISA).

Zrozumienie zasad niedyskryminacji

Zasady niedyskryminacji muszą być utrzymane nawet wtedy, gdy plany emerytalne, takie jak 401(k)s, zostaną zmienione lub przeniesione na innego powiernika, zgodnie z wytycznymi ERISA. Firma może oferować programy niekwalifikowane,. co oznacza, że składki nie podlegają odliczeniu od podatku, mają charakter dyskryminujący lub selektywny, oprócz standardowych programów kwalifikowanych.

się , aby oświadczenie dotyczące polityki inwestycyjnej służyło jako wytyczna przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Oświadczenie może zawierać komentarze dotyczące tolerancji ryzyka,. filozofii inwestycyjnej, horyzontów czasowych, klas aktywów oraz oczekiwań dotyczących stóp zwrotu.

ERISA ma również wymagania dotyczące nabywania uprawnień. Świadczenia z programu mogą wymagać okresu nabywania uprawnień, zanim pracownicy uzyskają prawo do świadczenia, jeśli odejdą z firmy. Przepisy ERISA ograniczają długość takiego okresu nabywania uprawnień do rozsądnego harmonogramu.

IRA nie podlegające

Nie wszystkie plany pracodawcy podlegają ERISA. Na przykład rządowe plany emerytalne są zwolnione z ERISA. IRA nie podlegają ERISA, ponieważ indywidualne konto emerytalne (IRA) nie jest uważane za plan pracodawcy. Ponadto programy niekwalifikowane, które nie kwalifikują się do odliczenia składek od podatku, nie podlegają ERISA.

W przypadku małych firm uproszczony plan emerytalny dla pracowników jest w zasadzie IRA utworzonym przez pracodawcę, aby mógł przyczynić się do oszczędności emerytalnych pracowników. Zazwyczaj plany te nie podlegają przepisom ERISA.

Historia ERISA

ERISA została uchwalona w 1974 roku w celu ochrony praw pracowników w ramach planów emerytalnych oferowanych przez ich pracodawców. W szczególności ten zestaw przepisów został wprowadzony w celu wyeliminowania nieprawidłowości w administrowaniu niektórymi dużymi planami emerytalnymi. Oprócz zasad niedyskryminacji, które stanowią, że wszyscy uczestnicy planu muszą być traktowani jednakowo, ERISA chroni fundusze emerytalne przed złym zarządzaniem przez pracodawcę.

Powiernik planu musi zarządzać aktywami planu i podejmować decyzje w najlepszym interesie uczestników planu. Powiernik nie może sprzedawać aktywów do planu ani pobierać prowizji z inwestycji w plan. Ponadto aktywa programu muszą być oddzielone od aktywów firmy. Jeśli chodzi o opcje inwestycyjne, powiernicy planu muszą przestrzegać zasady ostrożnościowego inwestora.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Zasada niedyskryminacji jest wymaganą przez ERISA klauzulą dotyczącą kwalifikowanych programów emerytalnych, które upoważniają wszystkich uprawnionych pracowników do otrzymywania takich samych świadczeń.

• Zasady te oznaczają, że wszyscy, od dyrektora generalnego po woźnego, zakładając, że obaj kwalifikują się do planu 401(k), otrzymują te same opcje inwestycyjne, dopasowanie pracodawcy i ulgi podatkowe.

• Nieuwarunkowany plan emerytalny, który nie podlega wytycznym ERISA lub oferuje ulgi podatkowe uznawane przez IRS, może mieć charakter dyskryminujący lub selektywny.