Preferowana teoria siedliskowa
Jaka jest preferowana teoria siedliskowa?
Preferowana teoria siedliskowa to hipoteza struktury terminowej sugerująca, że różni inwestorzy w obligacje preferują określoną długość zapadalności od innej i są skłonni kupować obligacje poza ich preferencją zapadalności tylko wtedy, gdy dostępne są premie za ryzyko dla innych przedziałów zapadalności.
Ta teoria sugeruje również, że jeśli wszystko inne jest równe, inwestorzy wolą trzymać obligacje krótkoterminowe zamiast obligacji długoterminowych i dlatego rentowność obligacji długoterminowych powinna być wyższa niż obligacji krótkoterminowych.
Zrozumienie preferowanej teorii siedliskowej
Papiery wartościowe na rynku długu można podzielić na trzy segmenty – dług krótkoterminowy, średnioterminowy i długoterminowy. Kiedy te terminy zapadalności są wykreślane w stosunku do odpowiadających im stóp zwrotu, wyświetlana jest krzywa dochodowości. Na zmianę kształtu krzywej dochodowości ma wpływ szereg czynników, w tym popyt inwestorów i podaż dłużnych papierów wartościowych.
Natomiast teoria segmentacji rynku mówi, że krzywa dochodowości jest determinowana przez podaż i popyt na instrumenty dłużne o różnych terminach zapadalności. Na poziom popytu i podaży wpływają aktualne stopy procentowe oraz oczekiwane przyszłe stopy procentowe. Ruch podaży i popytu na obligacje o różnych terminach zapadalności powoduje zmianę cen obligacji. Ponieważ ceny obligacji wpływają na rentowność, ruch w górę (lub w dół) cen obligacji spowoduje ruch w dół (lub w górę) rentowności obligacji.
Jeśli obecne stopy procentowe są wysokie, inwestorzy spodziewają się spadku stóp w przyszłości. Z tego powodu popyt na obligacje długoterminowe wzrośnie, ponieważ inwestorzy będą chcieli zablokować obecne dominujące wyższe oprocentowanie swoich inwestycji. Ponieważ emitenci obligacji próbują pożyczać środki od inwestorów przy możliwie najniższych kosztach pożyczania, ograniczą podaż tych wysoko oprocentowanych obligacji.
Zwiększony popyt i zmniejszona podaż podniosą cenę obligacji długoterminowych, prowadząc do spadku rentowności długoterminowej. Długoterminowe stopy procentowe będą zatem niższe niż krótkoterminowe stopy procentowe. Przeciwieństwem tego zjawiska jest teoria, gdy obecne stopy są niskie, a inwestorzy oczekują, że stopy wzrosną w długim okresie.
Preferowana teoria siedliskowa mówi, że inwestorom zależy nie tylko na zyskach, ale także na dojrzałości. Zatem, aby zachęcić inwestorów do kupowania terminów poza ich preferencjami, ceny muszą zawierać premię/dyskonto za ryzyko.
Preferowana teoria siedliska a Teoria segmentacji rynku
Preferowana teoria siedliskowa jest wariantem teorii segmentacji rynku, która sugeruje, że oczekiwane plony długoterminowe są szacunkowymi plonami krótkoterminowymi. Rozumowanie stojące za teorią segmentacji rynku jest takie, że inwestorzy w obligacje dbają tylko o rentowność i są skłonni kupować obligacje o dowolnym terminie zapadalności, co teoretycznie oznaczałoby płaską strukturę terminową, chyba że oczekiwania dotyczą wzrostu stóp.
Preferowana teoria siedliskowa rozszerza teorię oczekiwań, mówiąc, że inwestorzy w obligacje dbają zarówno o dojrzałość, jak i zwrot. Sugeruje to, że rentowność krótkoterminowa będzie prawie zawsze niższa niż rentowność długoterminowa ze względu na dodatkową premię potrzebną do zachęcenia inwestorów obligacji do zakupu nie tylko obligacji długoterminowych, ale także obligacji poza ich preferencjami dotyczącymi zapadalności.
Inwestorzy w obligacje preferują w swoich transakcjach określony segment rynku w oparciu o strukturę terminową lub krzywą dochodowości i zazwyczaj nie wybierają długoterminowego instrumentu dłużnego nad krótkoterminową obligacją o takim samym oprocentowaniu. Zgodnie z preferowaną teorią siedliskową jedynym sposobem, w jaki inwestor w obligacje zainwestuje w papiery wartościowe poza preferowanym terminem zapadalności, jest otrzymanie odpowiedniej rekompensaty za decyzję inwestycyjną. Premia za ryzyko musi być na tyle duża, aby odzwierciedlała zakres niechęci do ryzyka cenowego lub reinwestycji.
Na przykład posiadacze obligacji, którzy wolą trzymać krótkoterminowe papiery wartościowe ze względu na ryzyko stopy procentowej i wpływ inflacji na obligacje długoterminowe, będą kupować obligacje długoterminowe, jeśli korzyść z inwestycji jest znaczna.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Preferowana teoria siedliskowa mówi, że inwestorzy wolą obligacje o krótszym terminie zapadalności od obligacji długoterminowych.
Inwestorzy są skłonni kupować poza swoimi preferencjami tylko wtedy, gdy z tymi obligacjami wiąże się wystarczająca premia za ryzyko (wyższa rentowność).
Implikacje tej teorii mogą pomóc wyjaśnić, dlaczego rentowność obligacji długoterminowych jest zwykle wyższa.
Tymczasem teoria segmentacji rynku sugeruje, że inwestorom zależy tylko na rentowności, chcąc kupować obligacje o dowolnym terminie zapadalności.
