Środki neutralne pod względem ryzyka

Jakie są środki neutralne pod względem ryzyka?

Miara neutralna pod względem ryzyka to miara prawdopodobieństwa stosowana w finansach matematycznych do pomocy w wycenie instrumentów pochodnych i innych aktywów finansowych. Miary neutralne pod względem ryzyka dają inwestorom matematyczną interpretację ogólnej awersji rynku do ryzyka w stosunku do konkretnego składnika aktywów, co należy wziąć pod uwagę w celu oszacowania prawidłowej ceny tego składnika aktywów.

Środek neutralny pod względem ryzyka jest również znany jako środek równowagi lub równoważny środek martingale.

Wyjaśnienie środków neutralnych pod względem ryzyka

Miary neutralne pod względem ryzyka zostały opracowane przez matematyków finansowych w celu uwzględnienia problemu awersji do ryzyka na rynkach akcji, obligacji i instrumentów pochodnych. Współczesna teoria finansowa mówi, że bieżąca wartość aktywów powinna być warta bieżącej wartości oczekiwanych przyszłych zwrotów z tego aktywa. Ma to intuicyjny sens, ale jest jeden problem z tym sformułowaniem, a mianowicie, że inwestorzy mają awersję do ryzyka lub bardziej boją się stracić pieniądze niż są skłonni je zarobić. Tendencja ta często powoduje, że cena aktywów jest nieco poniżej oczekiwanych przyszłych zwrotów z tego aktywa. W rezultacie inwestorzy i naukowcy muszą dostosować się do tej awersji do ryzyka; Próbą tego są środki neutralne pod względem ryzyka.

Miary neutralne pod względem ryzyka i podstawowe twierdzenie o wycenie aktywów

Miarę neutralną pod względem ryzyka dla rynku można wyprowadzić na podstawie założeń fundamentalnego twierdzenia o wycenie aktywów, ram w matematyce finansowej stosowanej do badania rzeczywistych rynków finansowych.

W podstawowym twierdzeniu o wycenie aktywów zakłada się, że nigdy nie ma okazji do arbitrażu lub inwestycji, która stale i niezawodnie zarabia pieniądze bez ponoszenia kosztów początkowych przez inwestora. Doświadczenie mówi, że jest to całkiem dobre założenie dla modelu rzeczywistych rynków finansowych, choć z pewnością w historii rynków zdarzały się wyjątki. Podstawowe twierdzenie o wycenie aktywów zakłada również, że rynki są kompletne, co oznacza, że rynki są pozbawione tarcia i że wszyscy aktorzy mają doskonałe informacje o tym, co kupują i sprzedają. Wreszcie zakłada, że dla każdego składnika aktywów można ustalić cenę. Założenia te są znacznie mniej uzasadnione, gdy myślimy o rzeczywistych rynkach, ale konieczne jest uproszczenie świata przy konstruowaniu jego modelu.

Tylko wtedy, gdy te założenia są spełnione, można obliczyć pojedynczą miarę neutralną pod względem ryzyka. Ponieważ założenie fundamentalnego twierdzenia o wycenie aktywów zniekształca rzeczywiste warunki na rynku, ważne jest, aby nie polegać zbytnio na jednej kalkulacji przy wycenie aktywów w portfelu finansowym.