Perbankan Rantaian
Apakah Perbankan Berantai?
Perbankan rantaian ialah satu bentuk tadbir urus bank yang berlaku apabila sekumpulan kecil orang mengawal sekurang-kurangnya tiga bank yang disewa secara bebas. Secara amnya, pihak yang mengawal adalah pemegang saham majoriti atau ketua direktorat yang saling berkait. Perbankan rantaian sebagai entiti telah merosot seiring dengan lonjakan dalam perbankan antara negeri.
Memahami Perbankan Rantaian
Bank berantai menjadi terkenal selepas kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929. Mereka popular kerana mereka menyebarkan risiko di kalangan kumpulan bank, dan bukannya menumpukan pada satu entiti. Menurut laporan 1931 yang dijalankan oleh jawatankuasa Rizab Persekutuan, perbankan rantaian pertama kali muncul di North Dakota, di mana seorang David H. Beecher membeli sebuah bank pada tahun 1884 dan satu lagi pada tahun 1887 .
Selepas itu, bentuk pemilikan bank ini menjadi popular di selatan. Bermula pada tahun 1896, organisasi Witham membeli beberapa siri bank dan mengawal hampir 200 bank di New York, New Jersey, Georgia dan Florida tiga puluh tahun kemudian .
Sebab utama mengapa perbankan rantaian bertapak di negeri barat laut dan selatan adalah kerana mereka tidak membenarkan perbankan cawangan. New Jersey menjadi negeri pertama pada tahun 1889 untuk mewujudkan preseden undang-undang untuk penubuhan sebuah perbadanan yang ditubuhkan semata-mata untuk tujuan memegang saham dalam syarikat lain. Organisasi perbankan dan individu mengambil kesempatan daripada undang-undang ini untuk melanjutkan pemilikan mereka ke atas institusi kewangan lain
Perbankan rantaian tidak seperti perbankan cawangan,. yang melibatkan menjalankan aktiviti perbankan (cth, menerima deposit atau membuat pinjaman) di kemudahan yang jauh dari pejabat bank. Perbankan cawangan telah melalui perubahan ketara sejak 1980-an. Ia juga berbeza daripada perbankan kumpulan.
Dalam perbankan kumpulan, beberapa bank gabungan wujud di bawah satu syarikat induk bank. Dalam perbankan rantaian, tiga atau lebih bank berfungsi secara bebas tanpa halangan tradisional syarikat induk. Syarikat induk bank ialah perbadanan induk, syarikat liabiliti terhad atau perkongsian terhad yang memiliki cukup stok undian bank asal untuk mengawal dasar dan pengurusannya. Aktiviti bank berasingan dalam perbankan rantaian tidak bertindih (seperti yang kadangkala berlaku dalam syarikat induk) supaya hasil dimaksimumkan sebanyak mungkin.
Kelebihan dan Kelemahan Perbankan Berantai
Kelebihan utama perbankan rantaian ialah ia mengehadkan risiko untuk pelanggan. Walaupun mereka disewa secara bebas, bank rantaian disambungkan antara satu sama lain melalui persamaan pemilikan. Ini memastikan risiko tersebar antara pelbagai institusi dan, akibatnya, boleh diurus. Mereka juga membenarkan organisasi perbankan besar menjangkau komuniti yang kurang mendapat perkhidmatan atau kecil dengan mengambil pegangan pemilikan dalam bank yang beroperasi dalam komuniti tersebut.
Kelebihan lain perbankan rantaian termasuk menyelaraskan operasi melalui skala ekonomi. Institusi kewangan dalam sistem perbankan berantai boleh membuat pinjaman antara satu sama lain dengan syarat yang agak longgar. Terdapat juga kurang persaingan antara bank dalam kumpulan perbankan rantaian yang sama. Sebagai contoh, hampir tidak mungkin bank daripada kumpulan akan bersaing untuk pelanggan dari wilayah geografi yang sama.
Tetapi kurang persaingan dan risiko juga boleh memberi kesan buruk kepada perkhidmatan perbankan untuk wilayah tertentu kerana ia mengehadkan pilihan pelanggan. Dengan menghalang persaingan dan risiko, perbankan rantaian juga boleh membawa kepada pemusatan perkhidmatan di tangan pemain terpilih. Hubungan antara pelbagai bank dalam sistem perbankan berantai bermakna kegagalan dalam satu bank boleh mencetuskan masalah di institusi lain yang bergabung dengannya.
Perbankan Rantaian Berbanding Perbankan Antara Negeri
Perbankan antara negeri berkembang dengan ketara pada pertengahan 1980-an, masa di mana badan perundangan negeri meluluskan undang-undang baharu yang membenarkan syarikat pemegang bank memperoleh bank luar negeri secara timbal balik dengan negeri lain. Seperti yang dinyatakan di atas, peningkatan dalam perbankan antara negeri telah dikaitkan dengan penurunan dalam perbankan rantaian.
Perbankan antara negeri berkembang dalam tiga fasa. Yang pertama bermula pada 1980-an dengan bank serantau, yang terbentuk apabila bank bebas yang lebih kecil bergabung untuk mewujudkan bank yang lebih besar. Berikutan itu, Akta Kecekapan Perbankan Antara Negeri dan Percabangan Riegle-Neal membenarkan bank yang memenuhi keperluan modal untuk memperoleh bank di mana-mana negeri lain selepas 29 September 1995.Akta perundangan ini mengakibatkan permulaan perbankan antara negeri di seluruh negara.
Perbankan Rantaian dan Perbankan Pelaburan
Perbankan rantaian berbeza daripada perbankan pelaburan kerana bank pelaburan mencipta modal dengan menaja jamin hutang baharu dan sekuriti ekuiti, membantu dalam penjualan sekuriti, dan memudahkan penggabungan dan pemerolehan, penyusunan semula dan perdagangan broker, bersama-sama dengan menyediakan panduan kepada penerbit berkenaan isu dan penempatan stok. Bank pelaburan secara semula jadi adalah antara negeri (dan antarabangsa), memandangkan banyak tawaran, yang merupakan broker bank pelaburan, termasuk pelabur di seluruh dunia.
Banyak sistem perbankan pelaburan adalah anak syarikat firma kurungan bulge seperti Goldman Sachs, Morgan Stanley, JPMorgan Chase, Bank of America dan Deutsche Bank.
Contoh Perbankan Berantai
Perbankan rantaian menjadi kaedah popular untuk menjangkau komuniti luar bandar di Midwest pada tahun 1970-an. Menurut artikel Oktober 1977 dalam Economic Perspectives, Iowa mempunyai 30 organisasi perbankan rantaian yang mengawal 87 bank perdagangan yang kebanyakannya terletak di daerah luar bandar. Bersama-sama, mereka memegang kira-kira $1.2 bilion dalam deposit bank perdagangan. Illinois mempunyai 40 organisasi perbankan rantaian yang mengawal 197 bank perdagangan, berjumlah satu perlima daripada jumlah bilangan bank di negeri ini .
Sorotan
Perbankan rantaian ialah satu bentuk tadbir urus bank di mana individu atau entiti mengawal, sekurang-kurangnya, tiga bank yang disewa secara bebas.
Perbankan rantaian telah merosot dalam populariti dengan penyebaran pesat perbankan antara negeri.
Ia tidak seperti perbankan cawangan atau perbankan kumpulan kerana bank dalam sistem sedemikian dimiliki secara berasingan dan bukan sebahagian daripada entiti yang sama.
