Diskaun Kerana Kekurangan Kebolehpasaran (DLOM)

Apakah Maksud Diskaun Kerana Kekurangan Kebolehpasaran?

Diskaun untuk kekurangan kebolehpasaran (DLOM) merujuk kepada kaedah yang digunakan untuk membantu mengira nilai saham yang dipegang rapat dan terhad. Teori di sebalik DLOM ialah diskaun penilaian wujud antara saham yang didagangkan secara terbuka dan dengan itu mempunyai pasaran, dan pasaran untuk saham milik persendirian, yang selalunya mempunyai sedikit jika ada pasaran.

Pelbagai kaedah telah digunakan untuk mengukur diskaun yang boleh digunakan termasuk kaedah stok terhad , kaedah IPO,. dan kaedah penentuan harga opsyen.

Memahami Diskaun Kerana Kekurangan Kebolehpasaran (DLOM)

Kaedah stok terhad menyatakan bahawa satu-satunya perbezaan antara saham biasa syarikat dan stok terhadnya ialah kekurangan kebolehpasaran stok terhad.

Selepas itu, perbezaan harga antara kedua-dua unit sepatutnya timbul kerana kekurangan kebolehpasaran ini. Kaedah IPO berkaitan dengan perbezaan harga antara saham yang dijual sebelum IPO dan selepas IPO. Perbezaan peratus antara kedua-dua harga dianggap DLOM menggunakan kaedah ini. Kaedah penentuan harga opsyen menggunakan harga opsyen dan harga mogok opsyen sebagai penentu DLOM. Harga opsyen sebagai peratusan harga mogok dianggap sebagai DLOM di bawah kaedah ini.

Konsensus banyak kajian menunjukkan bahawa DLOM berkisar antara 30% hingga 50%.

Diskaun Kerana Kekurangan Cabaran Kebolehpasaran

Kepentingan pemilikan yang tidak dikawal dan tidak boleh dipasarkan dalam syarikat yang dipegang rapat menimbulkan beberapa cabaran unik untuk penganalisis penilaian. Isu ini sering timbul semasa cukai hadiah,. cukai harta pusaka, cukai pindahan langkau generasi,. cukai pendapatan, cukai harta dan pertikaian cukai lain. Untuk membantu penilai dalam bidang tersebut, Perkhidmatan Hasil Dalam Negeri (IRS) menawarkan beberapa panduan, terutamanya sekitar dua isu berkaitan yang menganalisis awan selanjutnya: Diskaun untuk Kekurangan Kecairan (DLOL) dan Diskaun untuk Kekurangan Kawalan (DLOC).

Tanpa persoalan, menjual kepentingan dalam syarikat milik persendirian adalah proses yang lebih mahal, tidak menentu dan memakan masa daripada membubarkan kedudukan dalam entiti yang didagangkan secara terbuka. Pelaburan di mana pemilik boleh mencapai kecairan tepat pada masanya adalah lebih bernilai daripada pelaburan di mana pemilik tidak boleh menjual pelaburan dengan cepat. Oleh itu, syarikat milik persendirian harus menjual pada harga diskaun kepada nilai intrinsik sebenar kerana kos tambahan, ketidakpastian yang meningkat dan tempoh masa yang lebih lama terikat dengan penjualan sekuriti tidak konvensional.