Model Lintner

Apakah Model Lintner?

Model Lintner ialah formula ekonomi untuk menentukan dasar dividen korporat yang optimum. Ia telah dicadangkan pada tahun 1956 oleh bekas profesor Harvard Business School John Lintner dan memberi tumpuan kepada dua tanggapan teras:

Nisbah pembayaran sasaran syarikat
Kepantasan dividen semasa menyesuaikan diri dengan sasaran

Walaupun pada asalnya model deskriptif bertujuan untuk menerangkan bagaimana firma diperhatikan untuk menetapkan dividen, model itu juga telah digunakan sebagai model preskriptif bagaimana firma harus menetapkan dasar dividen.

Memahami Model Lintner

Formula berikut menerangkan pembayaran dividen syarikat matang:

$\begin&D_t=k+PAC(TD_t-D_)+e_t\&\textbf\&D=\text \&\text_t \text\&\text{$t$, perubahan daripada sebelumnya}\&\text(t- 1)\&\text=\text<1\text\&\text\&TD=\text\ &k=\text\&e_t=\text\end$

Pada tahun 1956, John Lintner membangunkan model dividen ini melalui penyelidikan induktif dengan 28 firma perkilangan awam yang besar. Walaupun Lintner telah meninggal dunia beberapa tahun yang lalu, modelnya kekal sebagai titik permulaan yang diterima untuk memahami cara dividen syarikat berkelakuan dari semasa ke semasa.

Lintner memerhati aspek penting berikut dalam dasar dividen korporat:

Syarikat cenderung untuk menetapkan nisbah dividen kepada pendapatan sasaran jangka panjang mengikut jumlah projek nilai kini bersih (NPV) positif yang mereka ada.
Peningkatan pendapatan tidak selalunya mampan. Akibatnya, dasar dividen tidak akan berubah secara material sehingga pengurus dapat melihat bahawa tahap pendapatan baharu adalah mampan.

Walaupun semua syarikat ingin mengekalkan pembayaran dividen yang berterusan untuk memaksimumkan kekayaan pemegang saham, turun naik perniagaan semula jadi memaksa syarikat untuk memproyeksikan dividen dalam jangka panjang, berdasarkan nisbah pembayaran sasaran mereka.

Daripada formula Lintner, lembaga pengarah syarikat mengasaskan keputusannya tentang dividen pada pendapatan bersih semasa firma,. namun menyesuaikannya untuk kejutan sistemik tertentu, secara beransur-ansur menyesuaikannya kepada peralihan pendapatan dari semasa ke semasa.

Model Lintner dan Menetapkan Dividen Korporat

Lembaga pengarah syarikat menetapkan dasar dividen, termasuk kadar pembayaran dan tarikh pengagihan. Ini adalah satu kes di mana pemegang saham tidak dapat mengundi mengikut ukuran korporat—tidak seperti penggabungan atau pengambilalihan, dan isu kritikal tambahan seperti pampasan eksekutif.

Tiga pendekatan utama kepada dasar dividen korporat adalah seperti berikut:

Pendekatan baki,. di mana pembayaran dividen keluar daripada baki atau baki ekuiti hanya selepas keperluan modal projek tertentu dipenuhi. Syarikat yang menggunakan pendekatan dividen baki biasanya cuba mengekalkan keseimbangan dalam nisbah hutang kepada ekuiti (D/E) mereka sebelum membuat sebarang pengagihan.
Pendekatan kestabilan, di mana lembaga pengarah sering menetapkan dividen suku tahunan pada sebahagian kecil daripada pendapatan tahunan. Ini mengurangkan ketidakpastian bagi pelabur dan memberikan mereka sumber pendapatan yang stabil.
Hibrid kedua-dua pendekatan baki dan pendekatan kestabilan, di mana lembaga pengarah syarikat melihat nisbah D/E sebagai matlamat jangka panjang. Dalam kes ini, syarikat biasanya memutuskan satu set dividen yang merupakan sebahagian kecil daripada pendapatan tahunan dan boleh dikekalkan dengan mudah, serta pembayaran dividen tambahan untuk diagihkan hanya apabila pendapatan melebihi paras umum.

Sorotan

Dengan mengikuti model tersebut, lembaga pengarah syarikat boleh menilai keberkesanan dasar dividennya dengan mudah.
Model memfokuskan pada nisbah pembayaran dividen sasaran dan pada masa yang diperlukan untuk peningkatan dividen terbukti stabil.
Model Lintner ialah formula ekonomi untuk menentukan dasar dividen optimum untuk firma.