Risiko Kecairan

Apakah Risiko Kecairan?

Kecairan ialah keupayaan firma, syarikat, atau individu untuk membayar hutangnya tanpa mengalami kerugian yang besar. Sebaliknya, risiko kecairan berpunca daripada kekurangan kebolehpasaran pelaburan yang tidak boleh dibeli atau dijual dengan cukup cepat untuk mengelakkan atau meminimumkan kerugian. Ia biasanya ditunjukkan dalam tebaran bida-tanya yang luar biasa luas atau pergerakan harga yang besar.

Memahami Risiko Kecairan

Pengetahuan umum ialah semakin kecil saiz sekuriti atau pengeluarnya, semakin besar risiko kecairan. Penurunan nilai saham dan sekuriti lain mendorong ramai pelabur untuk menjual pegangan mereka pada sebarang harga selepas serangan 9/11, serta semasa krisis kredit global 2007 hingga 2008. Tergesa-gesa untuk keluar menyebabkan tebaran bida-tanya yang meluas dan penurunan harga yang besar, yang seterusnya menyumbang kepada ketidakcairan pasaran.

Risiko kecairan berlaku apabila pelabur individu, perniagaan atau institusi kewangan tidak dapat memenuhi obligasi hutang jangka pendeknya. Pelabur atau entiti mungkin tidak dapat menukar aset kepada tunai tanpa melepaskan modal dan pendapatan kerana kekurangan pembeli atau pasaran yang tidak cekap.

Risiko Kecairan dalam Institusi Kewangan

Institusi kewangan bergantung kepada wang yang dipinjam pada tahap yang besar, jadi mereka biasanya diteliti untuk menentukan sama ada mereka boleh memenuhi obligasi hutang mereka tanpa menyedari kerugian besar, yang boleh membawa malapetaka. Oleh itu, institusi menghadapi keperluan pematuhan yang ketat dan ujian tekanan untuk mengukur kestabilan kewangan mereka.

Perbadanan Insurans Deposit Persekutuan (FDIC) mengeluarkan cadangan pada April 2016 yang mewujudkan nisbah pembiayaan bersih yang stabil. Ia bertujuan untuk membantu meningkatkan kecairan bank semasa tempoh tekanan kewangan. Nisbah menunjukkan sama ada bank memiliki aset berkualiti tinggi yang mencukupi yang boleh ditukar dengan mudah kepada tunai dalam tempoh satu tahun. Bank kurang bergantung pada pembiayaan jangka pendek, yang cenderung menjadi lebih tidak menentu.

Semasa krisis kewangan 2008, banyak bank besar gagal atau menghadapi isu insolvensi kerana masalah kecairan. Nisbah FDIC adalah selaras dengan piawaian Basel antarabangsa,. yang diwujudkan pada 2015, dan ia mengurangkan kerentanan bank sekiranya berlaku krisis kewangan yang lain.

Risiko Kecairan dalam Syarikat

Pelabur, pengurus dan pemiutang menggunakan nisbah pengukuran kecairan apabila memutuskan tahap risiko dalam organisasi. Mereka sering membandingkan liabiliti jangka pendek dan aset cair yang disenaraikan pada penyata kewangan syarikat.

Jika perniagaan mempunyai terlalu banyak risiko kecairan, ia mesti menjual asetnya, membawa hasil tambahan atau mencari cara lain untuk mengurangkan percanggahan antara tunai yang ada dan obligasi hutangnya.

Contoh Dunia Sebenar

Rumah $500,000 mungkin tidak mempunyai pembeli apabila pasaran hartanah merosot, tetapi rumah itu mungkin menjual melebihi harga yang disenaraikan apabila pasaran bertambah baik. Pemilik mungkin menjual rumah itu dengan harga yang lebih rendah dan kehilangan wang dalam urus niaga jika mereka memerlukan wang tunai dengan cepat jadi mesti menjual semasa pasaran turun.

Pelabur harus mempertimbangkan sama ada mereka boleh menukar obligasi hutang jangka pendek mereka kepada tunai sebelum melabur dalam aset tidak cair jangka panjang untuk melindung nilai daripada risiko kecairan.

Sorotan

• Pelabur, pengurus dan pemiutang menggunakan nisbah pengukuran kecairan apabila memutuskan tahap risiko dalam organisasi.

• Kecairan ialah keupayaan firma, syarikat, atau individu untuk membayar hutangnya tanpa mengalami kerugian yang besar.

• Jika pelabur individu, perniagaan atau institusi kewangan tidak dapat memenuhi obligasi hutang jangka pendeknya, ia sedang mengalami risiko kecairan.