Investor's wiki

Teoria karalucha

Teoria karalucha

Czym jest teoria karaluchów?

Teoria karaluchów odnosi się do teorii rynku,. która mówi, że kiedy firma ujawni opinii publicznej złe wieści, w przyszłości może ujawnić się wiele innych powiązanych, negatywnych wydarzeń. Złe wieści mogą mieć formę utraty zarobków,. procesu sądowego lub innego nieoczekiwanego, negatywnego zdarzenia. Termin teoria karaluchów pochodzi z powszechnego przekonania, że widok jednego karalucha jest zwykle dowodem na to, że jest ich znacznie więcej.

Zrozumienie teorii karalucha

Teoria karalucha jest teorią nienaukową, która opiera się na założeniu, że fortuny firmy zależą zarówno od sił zewnętrznych, jak i wewnętrznych, a nie może na nie wpływać tylko jedna zła wiadomość. Mówiąc prościej, kiedy widzisz jednego karalucha, może być ich wiele więcej, których nie możesz od razu zobaczyć. W końcu jeden karaluch zwykle oznacza, że w ciemności jest ich więcej. Tak więc, gdy na firmę negatywnie wpływają siły zewnętrzne, jest mało prawdopodobne, że jej koledzy z branży są odporni na te same siły. Dlatego też, gdy nieszczęścia jednej firmy zostaną ujawnione opinii publicznej, jest prawdopodobne, że podobne nieszczęścia spotkają inne, podobnie dotknięte firmy.

Niespodzianki lub chybienia dotyczące zarobków są wskaźnikami trendów w branży, zwłaszcza jeśli dotyczą więcej niż jednej firmy w branży. Jeśli jedna odosobniona firma w sektorze wykazuje niespodziankę pod względem zysków, może to zostać zignorowane. Jeśli jednak więcej niż jedna firma ogłosi niespodziankę zarobkową lub nietrafioną, może to być silnym wskaźnikiem, że inne firmy z branży będą miały podobne wyniki finansowe.

Efekty teorii karalucha

Złe wieści są nieuniknione i nieuniknione — niezależnie od firmy czy branży. Jednak w wielu przypadkach wyższy zespół kierowniczy firmy może próbować bagatelizować skutki jakichkolwiek złych wiadomości. W rzeczywistości niektórzy próbują to odwrócić, nadając wiadomości pozytywne nastawienie, nawet jeśli ma to wpływ na cenę akcji firmy. W przypadku niektórych firm może to być jednorazowe, ale niekoniecznie w przypadku innych. Mądrzy inwestorzy mogą być w stanie przejrzeć te strategie public relations i zrozumieć, że nagłe ujawnienie złych wiadomości może prowadzić do czegoś większego w przyszłości – dla firmy, a nawet dla całej branży.

Teoria karaluchów może mieć szkodliwy wpływ na rynek. Inwestorzy często ponownie rozważają swoje udziały w innych firmach z tej samej branży, gdy mają do czynienia ze złymi wiadomościami dotyczącymi jednej lub więcej firm z danej branży. W niektórych przypadkach wiadomości są wystarczająco negatywne, aby przekonać inwestorów do uwolnienia akcji branżowych, co może spowodować spadek cen w całym sektorze. Co więcej, wiadomość o niewłaściwym działaniu w jednej firmie może wywołać panikę i publiczne oburzenie, co zwykle kończy się zainteresowaniem organów regulacyjnych, które będą badać konkurencję w branży.

Skandal z udziałem jednej firmy może wzbudzić zainteresowanie regulatorów rządowych, którzy będą badać inne w branży.

Przykłady teorii karalucha

Teoria karalucha została wykorzystana do opisania kilku kluczowych wydarzeń w świecie finansów, a mianowicie skandali księgowych,. które zostały odkryte po Enronie, a także kryzysu finansowego, który był wynikiem krachu kredytów hipotecznych typu subprime.

W październiku 2001 r. pojawiły się doniesienia, że firma energetyczna Enron,. podtrzymywana jako model sukcesu dla amerykańskich korporacji, przez lata wprowadzała w błąd inwestorów i opinię publiczną o kondycji finansowej firmy. Do sierpnia 2002 r. Enron był w stanie upadłości, a firma księgowa odpowiedzialna za jej audyty, Arthur Andersen, zrzekła się licencji CPA. Skandal z Enronem sugerował, że nielegalne praktyki księgowe mogą być bardziej rozpowszechnione, niż początkowo sądzono, i zaalarmował organy regulacyjne i inwestorów o potencjalnych nadużyciach finansowych. W ciągu następnych 18 miesięcy podobne skandale księgowe doprowadziły do upadku wielu innych firm, w tym WorldCom, Tyco i Adelphia.

W lutym 2007 r. kredytodawcy subprime New Century Financial Corporation stanęli w obliczu problemów z płynnością,. ponieważ zaczęły pojawiać się straty wynikające ze złych kredytów udzielonych kredytobiorcom subprime. Ta firma była pierwszą z wielu innych pożyczkodawców subprime, którzy mieli problemy finansowe, przyczyniając się do krachu kredytów hipotecznych subprime. Innymi słowy, problemy finansowe jednego kredytodawcy subprime – jednego karalucha – wskazywały, że wiele innych podobnych firm znajdowało się w tej samej sytuacji.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

  • Ponieważ inwestorzy mogą ponownie rozważyć inne udziały w tej samej branży z powodu złych wiadomości, teoria karaluchów ma negatywny wpływ na cały rynek.

  • Teoria karaluchów głosi, że gdy firma ujawni złe wieści, w przyszłości może ujawnić się wiele innych powiązanych, negatywnych wydarzeń.

  • Teoria karaluchów została nazwana na podstawie powszechnego przekonania, że zobaczenie jednego karalucha jest dowodem na to, że jest ich więcej.

  • Teoria karaluchów może być wykorzystana do opisania sytuacji dotykających zarówno firmy, jak i całe branże.