Enron
Czym był Enron?
Enron to firma zajmująca się handlem energią i usługami komunalnymi z siedzibą w Houston w Teksasie, która dopuściła się jednego z największych oszustw księgowych w historii. Kierownictwo Enronu stosowało praktyki księgowe, które fałszywie zawyżały przychody firmy i przez pewien czas uczyniły z niej siódmą co do wielkości korporację w Stanach Zjednoczonych.
Gdy oszustwo wyszło na jaw, firma szybko się rozpadła i w grudniu 2001 r. złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości na podstawie rozdziału 11 .
Akcje Enronu były notowane na poziomie 90,75 USD przed wykryciem oszustwa, ale spadły do około 0,26 USD w wyniku wyprzedaży po ujawnieniu.
Dawna ukochana z Wall Street szybko stała się symbolem współczesnej przestępczości korporacyjnej. Enron był jednym z pierwszych wielkich skandali księgowych, ale wkrótce potem wykryto oszustwa w innych firmach, takich jak WorldCom i Tyco International.
63,4 miliarda dolarów
Bankructwo Enronu o wartości 63,4 miliarda dolarów było wówczas największym w historii.
##Zrozumienie Enrona
Enron to firma energetyczna powstała w 1986 roku w wyniku fuzji Houston Natural Gas Company i InterNorth Incorporated z siedzibą w Omaha. Po fuzji Kenneth Lay, który był dyrektorem generalnym (CEO) Houston Natural Gas, został dyrektorem generalnym i prezesem Enronu.
Ułóż szybko przemianowaną markę Enron na sprzedawcę i dostawcę energii. Deregulacja rynków energetycznych pozwoliła firmom obstawiać przyszłe ceny, a Enron był gotowy do skorzystania.
W 1990 roku Lay stworzył Enron Finance Corporation i wyznaczył Jeffreya Skillinga, którego praca jako konsultanta McKinsey & Company wywarła na Lay wrażenie, na szefa nowej korporacji. Skilling był wtedy jednym z najmłodszych partnerów w McKinsey.
Skilling dołączył do Enronu w pomyślnym czasie. Minimalne środowisko regulacyjne epoki umożliwiło firmie Enron rozkwit. Pod koniec lat 90. bańka internetowa była w pełnym rozkwicie, a Nasdaq osiągnął 5000. Rewolucyjne akcje internetowe były wyceniane na niedorzecznych poziomach iw konsekwencji większość inwestorów i regulatorów po prostu zaakceptowała rosnące ceny akcji jako nową normę.
Co się stało z Enron
Bankructwo Enronu, z aktywami o wartości 63,4 miliarda dolarów, było wówczas największym w historii.
Firma wstrząsnęła załamaniem rynków finansowych i prawie sparaliżowała branżę energetyczną. Podczas gdy kierownicy wysokiego szczebla w firmie wymyślali oszukańcze schematy księgowe, eksperci finansowi i prawni utrzymywali, że nigdy by im się to nie udało bez pomocy z zewnątrz. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), agencje ratingowe i banki inwestycyjne zostały oskarżone o udział w umożliwianiu oszustw Enronu.
Początkowo większość wskazywania palcem była skierowana na SEC, którą Senat USA uznał za współwinną systemowego i katastrofalnego niepowodzenia nadzoru.
Śledztwo Senatu wykazało, że gdyby SEC przejrzała którykolwiek z rocznych raportów Enronu po 1997 r., zobaczyłaby czerwone flagi i prawdopodobnie zapobiegłaby ogromnym stratom poniesionym przez pracowników i inwestorów.
Uznano, że agencje ratingowe są równie współwinne nieprzeprowadzenia należytej staranności przed wydaniem ratingu inwestycyjnego dla obligacji Enronu tuż przed złożeniem wniosku o upadłość.
Tymczasem banki inwestycyjne – poprzez manipulację lub jawne oszustwa – pomogły Enronowi otrzymać pozytywne raporty od analityków giełdowych, którzy promowali jego akcje i przynieśli do firmy miliardy dolarów inwestycji. To było quid pro quo, w którym Enron zapłacił bankom inwestycyjnym miliony dolarów za ich usługi w zamian za ich wsparcie.
Skandale księgowe, takie jak Enron, są czasami trudne do wykrycia przez analityków i inwestorów, zanim się rozwikłają. Upewnij się, że wykonałeś należytą staranność i dokładnie przeanalizujesz sprawozdania finansowe firmy, aby wykryć potencjalne sygnały ostrzegawcze.
Rola prezesa Enronu
Zanim Enron zaczął upadać, Jeffrey Skilling był dyrektorem generalnym firmy. Jednym z kluczowych wkładów Skillinga w skandal było przejście księgowości Enronu z tradycyjnej metody księgowania kosztów historycznych na markę do rynku (MTM), na co firma otrzymała oficjalną zgodę SEC w 1992 roku.
Wycena według wartości rynkowej to praktyka księgowa, która polega na dostosowaniu wartości aktywów w celu odzwierciedlenia jej wartości określonej przez bieżące warunki rynkowe. Wartość rynkowa jest zatem określana na podstawie tego, czego firma spodziewałaby się otrzymać za składnik aktywów, gdyby został sprzedany w tym momencie.
Problemy mogą jednak pojawić się, gdy wycena rynkowa nie odzwierciedla dokładnie prawdziwej wartości aktywów bazowych. Może się tak zdarzyć, gdy firma jest zmuszona do obliczania ceny sprzedaży swoich aktywów lub pasywów w niesprzyjających lub niestabilnych momentach, jak podczas kryzysu finansowego. Na przykład, jeśli aktywa mają niską płynność lub inwestorzy się boją, aktualna cena aktywów banku może być znacznie niższa niż rzeczywista wartość.
Mogą nim również manipulować źli aktorzy, tacy jak Skilling i najwyższe kierownictwo Enronu. Niektórzy uważają, że MTM był początkiem końca Enronu, ponieważ zasadniczo umożliwił organizacji rejestrowanie szacunkowych zysków jako rzeczywistych zysków i otworzył drzwi do dalszych manipulacji księgowych.
Na przykład Skilling poradził księgowym firmy, aby przenieśli dług z bilansu Enronu, aby stworzyć sztuczną odległość między długiem a firmą, która go zaciągnęła. Firma utworzyła spółki celowe (SPV), zwane również jednostkami specjalnego przeznaczenia (SPE), w celu sformalizowania swojego schematu księgowego, który przez długi czas pozostawał niezauważony.
Enron nadal wykorzystywał te sztuczki księgowe, aby ukryć swój dług, przenosząc go do swoich spółek zależnych na papierze. Mimo to spółka nadal ujmowała przychody uzyskiwane przez te spółki zależne. W związku z tym opinia publiczna i, co najważniejsze, akcjonariusze uwierzyli, że Enron radzi sobie lepiej niż w rzeczywistości, pomimo poważnego naruszenia zasad GAAP.
Skilling nagle zrezygnował z pracy w sierpniu 2001 roku, po niespełna roku pełnienia funkcji dyrektora naczelnego – i cztery miesiące przed wybuchem skandalu z Enronem. Według doniesień jego rezygnacja zaskoczyła analityków z Wall Street i wzbudziła podejrzenia, pomimo jego zapewnień, że jego odejście „nie ma nic wspólnego z Enronem”.
Ale oczywiście było to powiązane. Zarówno Skilling, jak i Kenneth Lay zostali osądzeni i uznani za winnych oszustwa i spisku w 2006 roku. Inni dyrektorzy przyznają się do winy. Lay zmarł w więzieniu wkrótce po wydaniu wyroku, a Skilling odsiedział dwanaście lat, zdecydowanie najdłuższy wyrok spośród wszystkich oskarżonych o Enron.
Dziedzictwo Enron
W następstwie skandalu Enronu termin „ Enronomics ” zaczął opisywać kreatywne i często oszukańcze techniki księgowe, w których firma macierzysta dokonuje sztucznych, wyłącznie papierowych transakcji ze swoimi podmiotami zależnymi w celu ukrycia strat, jakie firma macierzysta poniosła w wyniku innych działań biznesowych.
Firma macierzysta Enron ukryła swój dług, przenosząc go (na papierze) do całkowicie należących do niej spółek zależnych – z których wiele nosi imię postaci z Gwiezdnych Wojen – ale nadal rozpoznawała przychody ze spółek zależnych, dając wrażenie, że Enron radził sobie znacznie lepiej niż on był.
Innym terminem zainspirowanym przez upadek Enronu był „Enroned”, slangowe określenie negatywnego wpływu niewłaściwych działań lub decyzji kierownictwa wyższego szczebla. Bycie „Enroned” może przydarzyć się każdemu interesariuszowi, na przykład pracownikom, udziałowcom lub dostawcom. Na przykład, jeśli ktoś stracił pracę, ponieważ jego pracodawca został zamknięty z powodu nielegalnych działań, z którymi nie miał nic wspólnego, zostaje „Enronowany”.
W wyniku Enronu ustawodawcy wprowadzili kilka nowych środków ochronnych. Jednym z nich była ustawa Sarbanes-Oxley z 2002 r., która służy zwiększeniu przejrzystości korporacyjnej i kryminalizacji manipulacji finansowych. Zaostrzono również zasady Rady Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), aby ograniczyć stosowanie wątpliwych praktyk księgowych, a zarządy przedsiębiorstw musiały przejąć większą odpowiedzialność jako organy nadzorujące kierownictwo.
Podsumowanie
W tamtym czasie upadek Enronu był największym bankructwem korporacji, jakie kiedykolwiek dotknęło świat finansów (od tego czasu przewyższyły go porażki WorldCom, Lehman Brothers i Washington Mutual). Skandal Enronu zwrócił uwagę na oszustwa księgowe i korporacyjne, ponieważ jego akcjonariusze stracili dziesiątki miliardów dolarów w latach poprzedzających jego bankructwo, a jego pracownicy stracili kolejne miliardy świadczeń emerytalnych.
Wprowadzono zwiększone regulacje i nadzór, aby zapobiec skandalom korporacyjnym na skalę Enronu. Jednak niektóre firmy nadal borykają się ze szkodami wyrządzonymi przez Enron.
Jeszcze w marcu 2017 r. sędzia przyznał firmie inwestycyjnej z Toronto prawo do pozwania byłego dyrektora generalnego Enronu, Jeffreya Skillinga, Credit Suisse Group AG, Deutsche Bank AG i jednostki Bank of America's Merrill Lynch za poniesione straty w wyniku zakupu akcji Enronu.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Enron był spółką energetyczną, która zaczęła intensywnie handlować na rynkach energetycznych instrumentów pochodnych.
Kierownictwo Enronu stosowało oszukańcze praktyki księgowe, aby zawyżać przychody firmy i ukrywać zadłużenie w jej spółkach zależnych.
W wyniku Enronu Kongres uchwalił Ustawę Sarbanesa-Oxleya, aby zwiększyć odpowiedzialność kadry kierowniczej za sprawozdania finansowe ich firm.
SEC, agencje ratingowe i banki inwestycyjne również zostały oskarżone o zaniedbanie – aw niektórych przypadkach jawne oszustwo – które umożliwiło oszustwo.
Firma ukryła masowy handel, co ostatecznie doprowadziło do jednego z największych skandali księgowych i strat w najnowszej historii.
