Podstawowa płynność
Czym jest płynność podstawowa?
Płynność podstawowa odnosi się do środków pieniężnych i innych aktywów finansowych posiadanych przez banki, które można łatwo zlikwidować i wypłacić w ramach operacyjnych przepływów pieniężnych (OCF). Przykładami podstawowych aktywów płynnościowych są gotówka, obligacje rządowe (skarbowe) i fundusze rynku pieniężnego.
Zrozumienie płynności podstawowej
Podstawową płynnością banku są te aktywa (środki pieniężne, ekwiwalenty środków pieniężnych, obligacje skarbowe itp.), które można natychmiast wykorzystać na potrzeby płynności banku w celu wywiązania się z jego zobowiązań płatniczych. Z drugiej strony banki tworzą płynność dla innych poprzez działalność pożyczkową i finansową. Tworząc płynność na rynku, sektor bankowy osiąga zyski i pełni ważną rolę w gospodarce, ale z kolei musi lokować część swoich środków w mniej płynnych aktywach.
Banki stoją zatem przed dwoma głównymi problemami związanymi z zarządzaniem swoją pozycją płynnościową. Główną pozycją zarządczą banków jest równoważenie tworzenia płynności z ryzykiem płynności. Ryzyko płynności banku obejmuje zarówno ryzyko braku możliwości sfinansowania swoich zobowiązań finansowych (takich jak działalność kredytowa lub spłata odsetek własnym kredytodawcom), jak i ryzyko braku możliwości zaspokojenia zapotrzebowania na wypłaty (w skrajnym przypadku jest to bank ). Brak płynności w banku może doprowadzić do upadku i zamknięcia banku; niedobory płynności w szczególnie dużym banku lub w wielu bankach jednocześnie mogą wywołać kryzys finansowy.
Potencjalny niedobór płynności jest uważany za jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla banków, a jednocześnie nadwyżka płynności jest uważana za hamulec konkurencyjności, ponieważ tych środków nie można pożyczać nowym kredytobiorcom, a tym samym uzyskiwać dochodów z odsetek. Banki zazwyczaj stosują prognozy, aby przewidzieć ilość gotówki, którą posiadacze rachunków będą musieli wypłacić, ale ważne jest, aby banki nie przeszacowywały ilości gotówki i ekwiwalentów gotówki wymaganych do podstawowej płynności, ponieważ niewykorzystana gotówka pozostawiona w podstawowej płynności nie może być wykorzystana przez bank, aby uzyskać zwiększone zyski. Stanowi to koszt alternatywny dla banku.
Według ekonomistów Chagwiza, Gariry i Moyo (2015) banki powinny skonstruować „podstawowy portfel płynności”, aby zoptymalizować bufor płynności, aby zminimalizować ryzyko, przed którym stoją banki – zamiast po prostu utrzymywać arbitralną rezerwę gotówki. W ten sposób maksymalizowana jest równowaga między ryzykiem płynności a kosztem alternatywnym dla banków, a także zwiększa się ich efektywność i ogólna rentowność.
Przykład płynności podstawowej
Oczywiście przewidywanie przyszłych potrzeb gotówkowych to trudna sprawa i rzadko będzie trafna. Załóżmy na przykład, że bank XYZ jest w stanie naliczyć 15% odsetek od udzielanych pożyczek. W przypadku przeszacowania przez bank kwoty potrzebnej podstawowej płynności o 100 000 USD, bank straci 15 000 USD (100 000 USD x 0,15), ponieważ ma związane 100 000 USD w gotówce, której nie można wykorzystać na pożyczki. Z drugiej strony, jeśli bank XYZ nie doszacowuje swoich potrzeb w zakresie płynności podstawowej o 100 000 USD, może potrzebować pomocy w nagłych wypadkach z banku centralnego, szukać ratunku w innym banku lub stanąć w obliczu ryzyka paniki na swoich aktywach i rachunkach.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Przeszacowanie podstawowych potrzeb w zakresie płynności prowadzi do utraty części przychodów z kredytów, ale niedoszacowanie podstawowych potrzeb w zakresie płynności może prowadzić do upadku banku.
Banki wykorzystują płynność podstawową do zrównoważenia ryzyka płynności związanego z niespłacaniem swoich zobowiązań z kosztem alternatywnym posiadania gotówki.
Płynność podstawowa to suma środków pieniężnych i innych aktywów zbywalnych, które bank ma pod ręką, aby sfinansować swoje potrzeby w zakresie płynności.
