Ustawa o doskonaleniu FDIC (FDICIA)

Co to jest Ustawa o doskonaleniu FDIC (FDICIA)?

Ustawa FDIC Improvement Act (FDICIA) została uchwalona w 1991 roku w szczytowym momencie kryzysu oszczędności i pożyczek (S&L). Ustawa wzmocniła rolę i zasoby Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) w ochronie konsumentów. Najważniejsze postanowienia ustawy podniosły linię kredytową FDIC Skarbu USA z 5 mln USD do 30 mln USD, zrewidowały standardy audytu i oceny FDIC w bankach członkowskich oraz objęły Ustawę o Prawdzie w Oszczędnościach,. znaną również jako Rozporządzenie DD.

Zrozumienie ustawy o doskonaleniu FDIC (FDICIA)

FDIC została założona w 1933 r. wraz z uchwaleniem ustawy o bankowości kryzysowej,. aby zwiększyć zaufanie do amerykańskiego systemu bankowego. Jest to niezależna agencja rządowa, która zapewnia ubezpieczenie depozytów dla rachunków bankowych konsumentów i innych kwalifikowanych aktywów w przypadku upadku instytucji finansowych. FDIC dzieli instytucje na trzy poziomy na podstawie skonsolidowanych aktywów ogółem,. w tym:

• Instytucje o skonsolidowanych aktywach ogółem poniżej 500 mln USD

• Instytucje ze skonsolidowanymi łącznymi aktywami od 500 mln USD do 1 mld USD

• Instytucje o skonsolidowanych aktywach przekraczających 1 miliard USD

Tysiące instytucji finansowych upadły w latach 1986-1995, co doprowadziło do kryzysu oszczędnościowo-pożyczkowego. FDICIA została utworzona w celu wzmocnienia władzy FDIC. Ustanowił potrzebę większego nadzoru i bardziej rygorystycznych audytów dla instytucji finansowych posiadających aktywa o wartości ponad 500 milionów dolarów. Zgodnie z ustawą:

• Mieć roczne wymagania dotyczące raportowania

• Musi dostarczyć pisemne oświadczenia dotyczące odpowiedzialności kierownictwa przy sporządzaniu sprawozdań finansowych instytucji

• Musi przestrzegać pewnych postanowień komitetu audytu

Instytucje, które nie przestrzegają tych standardów audytu, mogą spotkać się z karami cywilnymi FDIC lub działaniami administracyjnymi.

Chociaż może być trudno w pełni docenić zmiany wprowadzone w wewnętrznych działaniach FDIC za pośrednictwem FDICIA, większość konsumentów może zgodzić się, że ustawa o prawdzie w oszczędnościach przeszła długą drogę w kierunku zmuszenia banków do wywiązywania się z reklamowanych obietnic. Ustawa o Prawdzie w Oszczędnościach, która jest częścią FDICIA, zmusiła banki do rozpoczęcia ujawniania stóp procentowych kont oszczędnościowych przy użyciu metody jednolitej rocznej stopy procentowej (APY). Pomogło to konsumentom lepiej zrozumieć ich potencjalny zwrot z depozytu w banku, a także porównać wiele produktów i wiele banków jednocześnie.

Odkąd FDICIA została podpisana w 1991 r., FDIC korzystała ze swoich delegowanych uprawnień do aktualizacji i rewizji swoich przepisów nakładających na ubezpieczone instytucje depozytowe wymogi rocznej sprawozdawczości. Zmiany te określają coroczne niezależne audyty i wymogi sprawozdawcze FDIC.

Historia FDICIA

Po ustanowieniu FDIC w 1934 r. upadki banków w Stanach Zjednoczonych wynosiły średnio około 15 rocznie do 1981 r., kiedy liczba upadłości banków zaczęła rosnąć. Pod koniec lat 80. osiągnął około 200 rocznie, a tendencja ta była w dużej mierze spowodowana gwałtownym wzrostem i późniejszym upadkiem w kilku branżach.

Od 1980 do końca 1991 roku prawie 1300 banków komercyjnych upadło lub wymagało pomocy upadających banków z FDIC. FDIC zamknęła niewypłacalne instytucje. Do 1991 r. stał się poważnie niedokapitalizowany,. co spowodowało konieczność wprowadzenia przepisów.

Kryzys oszczędności i kredytów (S&L)

Poza upadkami banków, kryzys S&L przyczynił się do problemów w branży usług finansowych, co ostatecznie doprowadziło do odejścia FDICIA. Pod koniec lat 70. nastąpił duży, nieoczekiwany wzrost stóp procentowych. W przypadku instytucji oszczędnościowo-pożyczkowych oznaczało to, że deponenci przenoszą środki z instytucji oszczędnościowo-pożyczkowych do instytucji, które nie były ograniczone co do wysokości odsetek, które mogliby zapłacić deponentom.

Deregulacja oszczędności i pożyczek dokonana przez Kongres w 1980 r. dała tym instytucjom wiele takich samych możliwości jak banki o mniejszej liczbie regulacji, powodując wyrozumiałość regulacyjną jako dodatkowe obciążenie na początku lat 80. XX wieku.

Od 1983 do 1990 roku, prawie 25% oszczędności i pożyczek zostało zamkniętych, połączonych lub objętych ochroną przez Federalną Korporację Ubezpieczeń Oszczędności i Pożyczek ( FSLIC ). Ten upadek doprowadził FSLIC do niewypłacalności, prowadząc do jej zniesienia przez ustawę o reformie, naprawie i egzekwowaniu instytucji finansowych (FIRREA) w 1989 r.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• FDIC Improvement Act została uchwalona w 1991 roku w celu wzmocnienia roli FDIC w nadzorowaniu banków i ochronie konsumentów.

• FDICIA powstała w odpowiedzi na kryzys oszczędnościowo-pożyczkowy, który doprowadził do upadku prawie jednej trzeciej amerykańskich stowarzyszeń oszczędnościowo-pożyczkowych w latach 1986-1995.

• Instytucje finansowe, które nie spełnią wymogów FDICIA, mogą zostać ukarane karami cywilnymi i dodatkowymi czynnościami administracyjnymi.

• FDICIA wymaga, aby instytucje finansowe posiadające aktywa o wartości ponad 150 mln USD poddały się audytom finansowym i spełniały dodatkowe wymogi dotyczące sprawozdawczości rocznej.

• Zawierała ustawę o Prawdzie w Oszczędnościach, która zmusiła banki do ujawnienia informacji o oprocentowaniu rachunków oszczędnościowych.