Globalny Kwit Depozytowy (GDR)

Co to jest globalny kwit depozytowy (GDR)?

Globalny kwit depozytowy (GDR) to certyfikat bankowy wystawiony w więcej niż jednym kraju na udziały w spółce zagranicznej. GDR-y wymieniają akcje na dwóch lub więcej rynkach, najczęściej na rynku amerykańskim i eurorynkach, z jednym wymiennym papierem wartościowym.

GDR-y są najczęściej stosowane, gdy emitent pozyskuje kapitał na rynku lokalnym, a także na rynkach międzynarodowych i amerykańskich, poprzez oferty prywatne lub publiczne oferty akcji. Globalny kwit depozytowy (GDR) jest bardzo podobny do amerykańskiego kwitu depozytowego (ADR), z wyjątkiem tego, że ADR wymienia tylko akcje zagranicznego kraju na rynkach amerykańskich.

Zrozumienie globalnego kwitu depozytowego

Globalny kwit depozytowy (GDR) to rodzaj certyfikatu bankowego, który reprezentuje udziały w spółce zagranicznej, tak że zagraniczny oddział banku międzynarodowego posiada następnie udziały. Same akcje są sprzedawane jako akcje krajowe, ale na całym świecie różne oddziały banków oferują je do sprzedaży. Rynki prywatne wykorzystują GDR-y do pozyskiwania kapitału denominowanego w dolarach amerykańskich lub euro. Gdy rynki prywatne próbują pozyskać euro zamiast dolarów amerykańskich, GDR są określane jako EDR.

Inwestorzy handlują GDR-ami na wielu rynkach, ponieważ uważa się je za certyfikaty zbywalne. Inwestorzy wykorzystują rynki kapitałowe w celu ułatwienia handlu długoterminowymi instrumentami dłużnymi oraz w celu generowania kapitału. Transakcje GDR na rynku międzynarodowym zwykle wiążą się z niższymi kosztami niż niektóre inne mechanizmy stosowane przez inwestorów do handlu zagranicznymi papierami wartościowymi.

Na przykład firma z siedzibą w USA, która chce, aby jej akcje były notowane na giełdach w Londynie i Hongkongu, może to osiągnąć za pośrednictwem GDR. Firma z siedzibą w USA zawiera umowę kwitu depozytowego z odpowiednimi zagranicznymi bankami depozytowymi. Z kolei te banki emitują akcje na swoich giełdach w oparciu o zgodność z przepisami dla obu krajów.

Akcje na globalny kwit depozytowy

Każdy GDR reprezentuje określoną liczbę akcji w określonej firmie. Pojedyncza GDR może reprezentować od ułamka udziału do wielu udziałów, w zależności od projektu. W sytuacji, która dotyczy wielu akcji, wartość paragonu pokazuje kwotę wyższą niż cena za jeden udział. Banki depozytariusze zarządzają i dystrybuują różne GDR-y i działają w kontekście międzynarodowym.

Bank depozytariusz ustali stosunek GDR-ów na akcję kraju pochodzenia na poziomie, który ich zdaniem spodoba się inwestorom. Zbyt wysoka wartość może zniechęcić niektórych inwestorów. I odwrotnie, jeśli jest zbyt niski, inwestorzy mogą pomyśleć, że bazowe papiery wartościowe przypominają bardziej ryzykowne akcje groszowe.

Obrót akcjami globalnych kwitów depozytowych

Spółki emitują GDR-y, aby przyciągnąć zainteresowanie inwestorów zagranicznych. GDR-y zapewniają tańszy mechanizm, w którym inwestorzy mogą uczestniczyć. Akcje te są sprzedawane tak, jakby były akcjami krajowymi, ale inwestorzy mogą kupować akcje na rynku międzynarodowym. Bank powierniczy często przejmuje akcje w trakcie procesu transakcyjnego,. zapewniając obu stronom poziom ochrony, a jednocześnie ułatwiając uczestnictwo.

Brokerzy reprezentujący kupującego zarządzają kupnem i sprzedażą GDR-ów. Ogólnie rzecz biorąc, brokerzy pochodzą z kraju ojczystego i są sprzedawcami na rynku zagranicznym. Faktyczny zakup aktywów jest wieloetapowy, z udziałem pośrednika w ojczyźnie inwestora, pośrednika znajdującego się na rynku powiązanym ze spółką, która wyemitowała akcje, banku reprezentującego kupującego oraz banku powierniczego.

Jeśli inwestor sobie tego życzy, brokerzy mogą również sprzedawać GDR-y w jego imieniu. Inwestor może je sprzedać bez zmian na odpowiednich giełdach lub zamienić je na zwykłe akcje firmy. Dodatkowo można je anulować i zwrócić do firmy wydającej.

Z powodu arbitrażu cena NRD ściśle podąża za ceną akcji firmy na jej giełdzie krajowej.

GDR-y a ADR

Globalne kwity depozytowe umożliwiają spółce notowanie swoich akcji w więcej niż jednym kraju poza krajem macierzystym. Na przykład, chińska firma mogłaby stworzyć program GDR, który emituje swoje akcje za pośrednictwem banku depozytowego pośredniczącego na rynku londyńskim i amerykańskim. Każda emisja musi być zgodna ze wszystkimi odpowiednimi przepisami prawa zarówno w kraju macierzystym, jak i na rynkach zagranicznych.

Z kolei amerykański kwit depozytowy (ADR) wymienia akcje spółki tylko na giełdach amerykańskich. Aby oferować ADRy, bank amerykański będzie kupował akcje w walucie obcej. Bank będzie przechowywał zapasy jako zapasy i wystawi ADR do obrotu krajowego. Bank wystawia sponsorowany ADR w imieniu firmy zagranicznej. Bank i firma zawierają porozumienie prawne. Zazwyczaj zagraniczna firma poniesie koszty wystawienia ADR i utrzymania nad nim kontroli, podczas gdy bank zajmie się transakcjami z inwestorami.

Sponsorowane ADRy są klasyfikowane według stopnia, w jakim firma zagraniczna przestrzega przepisów amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) oraz amerykańskich procedur księgowych. Bank może również wystawić niesponsorowany ADR. Jednak ten certyfikat nie ma bezpośredniego zaangażowania, udziału, ani nawet zezwolenia od zagranicznej firmy. Teoretycznie może istnieć kilka niesponsorowanych ADR-ów dla tej samej zagranicznej firmy, wyemitowanych przez różne amerykańskie banki. Te różne oferty mogą również oferować różne dywidendy. W przypadku programów sponsorowanych istnieje tylko jeden ADR wystawiony przez bank współpracujący z zagraniczną firmą.

Zalety i wady NRD

Główną zaletą emitentów GDR-ów jest to, że ich akcje mogą dotrzeć do szerszego i bardziej zróżnicowanego grona potencjalnych inwestorów, a wraz z akcjami notowanymi na największych światowych giełdach mogą zwiększyć status lub legitymację nieznanej skądinąd zagranicznej spółki. Inwestorom zapewnia łatwy sposób na uzyskanie międzynarodowej dywersyfikacji portfela bez konieczności otwierania zagranicznych rachunków maklerskich i zajmowania się kursami wymiany. Kwity depozytowe są po prostu wygodniejsze i tańsze niż kupowanie akcji na rynkach zagranicznych.

Opodatkowanie może być jednak nieco skomplikowane. Amerykańscy posiadacze GDR-ów realizują wszelkie dywidendy i zyski kapitałowe w dolarach amerykańskich. Jednak wypłaty dywidendy są pomniejszone o koszty przewalutowania i podatki zagraniczne. Zazwyczaj bank automatycznie potrąca niezbędną kwotę na pokrycie wydatków i podatków zagranicznych. Ponieważ jest to praktyka, amerykańscy inwestorzy musieliby ubiegać się o kredyt w IRS lub o zwrot od zagranicznego organu podatkowego, aby uniknąć podwójnego opodatkowania wszelkich zrealizowanych zysków kapitałowych

Inną potencjalną wadą globalnych kwitów depozytowych jest potencjalnie niska płynność,. co oznacza, że nie ma wielu kupujących i sprzedających, co może prowadzić do opóźnień w wejściu i wyjściu z pozycji. W niektórych przypadkach mogą również wiązać się ze znacznymi opłatami administracyjnymi. Inwestorzy nadal ponoszą również ryzyko gospodarcze, ponieważ kraj, w którym znajduje się zagraniczna firma, może doświadczyć recesji, upadłości banków lub wstrząsów politycznych. W rezultacie wartość kwitu depozytowego podlegałaby wahaniom wraz ze wzrostem ryzyka w kraju zagranicznym.

TTT

Często Zadawane Pytania

Jakie jest znaczenie globalnego kwitu depozytowego?

Kwit depozytowy (DR) to zbywalny certyfikat wystawiony przez bank reprezentujący udziały w spółce zagranicznej notowane na lokalnej giełdzie. Kwit depozytowy daje inwestorom możliwość posiadania udziałów w kapitale zagranicznym i stanowi alternatywę dla obrotu na rynku międzynarodowym. Kwit depozytowy, który pierwotnie był fizycznym certyfikatem, umożliwia inwestorom posiadanie udziałów w kapitale innych krajów. Globalny kwit depozytowy (GDR) to taki, który jest wystawiany przez zagraniczną firmę na więcej niż jednym rynku międzynarodowym, na przykład w Wielkiej Brytanii i strefie euro.

Jakie są niektóre cechy NRD?

Oprócz tego, że są notowane na wielu światowych rynkach, GDR-y mogą również zapewniać inwestorom korzyści i prawa związane z akcjami bazowymi, które mogą obejmować prawa głosu i dywidendy. GDR-y handlują jak akcje i można je kupować i sprzedawać przez cały dzień za pośrednictwem standardowego rachunku maklerskiego.

Jaka jest różnica między ADR a NRD?

Amerykański kwit depozytowy (ADR) to zasadniczo GDR, który jest emitowany przez zagraniczną firmę, ale jest notowany tylko na amerykańskich giełdach. NRD pociąga za sobą notowania na więcej niż jednym rynku zagranicznym.

Jaki jest przykład NRD?

Jednym z przykładów NRD jest amerykańska firma oil&pas Phillips 66 (NYSE: PSX). Oprócz akcji w obrocie krajowym posiada również kwity depozytowe notowane m.in. na giełdach w Brazylii (P1SX34), Francji (R66), Wiedniu (PSXC) i Londynie (0KHZ.L).

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Globalny kwit depozytowy (GDR) to certyfikat wydany przez bank, który reprezentuje udziały w zagranicznych akcjach na dwóch lub więcej rynkach światowych.

• GDR-y i ich dywidendy są wyceniane w lokalnej walucie giełdy, na której akcje są przedmiotem obrotu.

• GDR-y zazwyczaj handlują na amerykańskich giełdach papierów wartościowych, a także na giełdach strefy euro lub azjatyckich.

• GDR-y stanowią łatwy, płynny sposób dla amerykańskich i międzynarodowych inwestorów na posiadanie zagranicznych akcji.