Regulacyjne Zasady Rachunkowości (RAP)
Jakie są regulacyjne zasady rachunkowości?
Regulacyjne zasady rachunkowości (RAP) zostały wprowadzone przez byłą Radę Federalnych Banków Kredytów Mieszkaniowych (FHLBB) dla branży oszczędnościowo-pożyczkowej, którą nadzorował w latach 80. z katastrofalnymi skutkami. Regulacyjne zasady rachunkowości zostały stworzone, aby pomóc kasom oszczędnościowo-pożyczkowym o niskiej wartości netto w spełnieniu wymogów kapitałowych. Wadliwe procedury księgowe, na które FHLBB pozwalały gospodarczom swobodnie stosować, zostały wskazane jako jedna z podstawowych przyczyn upadku branży oszczędnościowo-pożyczkowej pod koniec lat 80-tych.
Zrozumienie zasad rachunkowości regulacyjnej (RAP)
Złagodzone zasady RAP umożliwiły wielu niewypłacalnym instytucjom sztucznie zwiększanie zgłaszanych zysków i wartości netto. Niektóre z rażących zasad rachunkowości, które oszczędnościom pozwolono stosować, to:
Rejestrowanie straty ze sprzedaży kredytu hipotecznego jako aktywa, które może być amortyzowane przez pozostały okres spłaty kredytu hipotecznego. W latach osiemdziesiątych oszczędnicy utrzymywali duże portfele długoterminowych kredytów hipotecznych wykazywanych w ich bilansach po kosztach. Gwałtowny wzrost stóp procentowych w ciągu dekady spowodował spadki wartości rynkowej tych kredytów hipotecznych znacznie poniżej wartości księgowej,. jednak RAP umożliwił zaklasyfikowanie strat jako aktywów. Co więcej, odroczenie strat pozwoliło oszczędnościom na dalsze lewarowanie aktywów przy wymogu kapitałowym w wysokości 3% oraz generowanie osłon podatkowych przed amortyzacją poniesionych strat.
Całość i natychmiastowe rozpoznanie przychodów z opłat za kredyt budowlany. Aktywni na rynku nieruchomości w latach 80-tych oszczędnicy byli w stanie zaksięgować opłaty (2,5% kwoty kredytu) od udzielenia kredytu budowlanego całkowicie z góry zamiast częściowego ujmowania w celu wyrównania kosztów poniesionych na udzielenie kredytu, a następnie proporcjonalnie do salda opłata przez cały okres kredytowania.
Uwzględnienie „oszacowanego kapitału własnego” do obliczenia regulacyjnej wartości netto. Wyceniany kapitał własny, nowatorski pomysł, to kwota, którą niektóre aktywa kapitałowe, takie jak PP&E,. zyskały powyżej wartości księgowej. Oszczędności mogły być selektywne, rejestrując tylko te niezrealizowane zyski z aprecjacji aktywów kapitałowych, których wartość rynkowa wzrosła powyżej wartości księgowych; aktywa, których wartość rynkowa spadła poniżej wartości księgowych, można było zignorować.
Czterdziestoletnia amortyzacja wartości firmy nabytych oszczędności. Kłopotliwe oszczędności, które zostały nabyte, posiadały znaczne kwoty aktywów hipotecznych znacznie poniżej wartości księgowych. Kupując kolejną oszczędność za takie aktywa z dużym dyskontem (godziwa wartość rynkowa minus wartość księgowa), oszczędzający był w stanie odnotować dochód przez szacowany okres użytkowania aktywów na podstawie metody procentowej 10 lat. Z kolei amortyzację wartości firmy można było rozłożyć na 40 lat, co oznaczało, że w ciągu 10 lat po przejęciu nabywca mógł księgować zyski, ponieważ roczny koszt amortyzacji wartości firmy był znacznie niższy niż w przypadku istniejącego wymogu 10 lat przed wdrożeniem RAP.
W następstwie kryzysu oszczędnościowo-kredytowego Kongres zlikwidował FHLBB, a wraz z nim RAP. Powstała firma Resolution Trust Corporation,. a oszczędności, które przetrwały, zostały zmuszone do stosowania zasad GAAP.
