Tradycyjna teoria struktury kapitału

Jaka jest tradycyjna teoria struktury kapitału?

Tradycyjna teoria struktury kapitału głosi, że gdy średni ważony koszt kapitału (WACC) jest minimalizowany, a wartość rynkowa aktywów maksymalizowana, istnieje optymalna struktura kapitału. Osiąga się to poprzez wykorzystanie połączenia kapitału własnego i dłużnego. Ten punkt ma miejsce, gdy krańcowy koszt długu i krańcowy koszt kapitału własnego są wyrównane, a każda inna kombinacja finansowania dłużnego i kapitałowego, w której oba nie są wyrównane, daje możliwość zwiększenia wartości poprzez zwiększenie lub zmniejszenie dźwigni finansowej firmy.

Zrozumienie tradycyjnej teorii struktury kapitału

Tradycyjna teoria struktury kapitału mówi, że wartość firmy wzrasta do pewnego poziomu kapitału dłużnego, po czym ma tendencję do pozostawania na stałym poziomie i ostatecznie zaczyna spadać, jeśli jest za dużo kredytów. Ten spadek wartości po osiągnięciu punktu krytycznego zadłużenia następuje z powodu nadmiernego lewarowania. Z drugiej strony firma z zerową dźwignią będzie miała WACC równy jej kosztowi finansowania kapitałowego i może zmniejszyć swój WACC poprzez dodanie długu do punktu, w którym koszt krańcowy długu jest równy kosztowi krańcowemu finansowania kapitałowego. Zasadniczo firma stoi w obliczu kompromisu między wartością zwiększonej dźwigni finansowej a rosnącymi kosztami zadłużenia, ponieważ koszty finansowania zewnętrznego rosną, aby zrównoważyć wzrost wartości. Poza tym punktem każde dodatkowe zadłużenie spowoduje wzrost wartości rynkowej i wzrost kosztu kapitału. Połączenie finansowania kapitałowego i dłużnego może prowadzić do optymalnej struktury kapitałowej firmy.

Tradycyjna teoria struktury kapitału mówi nam, że bogactwo nie jest tworzone tylko poprzez inwestycje w aktywa, które przynoszą dodatni zwrot z inwestycji; zakup tych aktywów z optymalnym połączeniem kapitału własnego i zadłużenia jest równie ważny. Gdy stosuje się tę teorię, działa kilka założeń, z których łącznie wynika, że koszt kapitału zależy od stopnia lewarowania. Na przykład dla firmy dostępne jest tylko finansowanie dłużne i kapitałowe, firma wypłaca wszystkie swoje zyski jako dywidendę, całkowite aktywa i przychody firmy są stałe i nie zmieniają się, finansowanie firmy jest stałe i nie zmienia się, inwestorzy zachowywać się racjonalnie i nie ma podatków. Opierając się na tej liście założeń, prawdopodobnie łatwo zrozumieć, dlaczego jest kilku krytyków.

Tradycyjną teorię można skontrastować z teorią Modiglianiego i Millera (MM),. która twierdzi, że jeśli rynki finansowe są efektywne , to finansowanie dłużne i kapitałowe będą zasadniczo wymienne i że inne siły wskażą optymalną strukturę kapitałową firmy, np. jako stawki podatku dochodowego od osób prawnych i możliwość odliczenia od podatku wypłaty odsetek.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ta teoria opiera się na założeniach, z których wynika, że koszt finansowania dłużnego lub kapitałowego różni się w zależności od stopnia lewarowania.

• Zgodnie z tą teorią optymalna struktura kapitału występuje tam, gdzie krańcowy koszt długu jest równy krańcowemu kosztowi kapitału własnego.

• Tradycyjna teoria struktury kapitału mówi, że dla każdej firmy lub inwestycji istnieje optymalne połączenie finansowania dłużnego i kapitałowego, które minimalizuje WACC i maksymalizuje wartość.