Problem zastępowania aktywów
Co to jest problem z substytucją aktywów?
Problem z substytucją aktywów ma miejsce, gdy kierownictwo firmy dobrowolnie oszukuje inną, zastępując aktywa (lub projekty) wyższej jakości aktywami (lub projektami) niższej jakości po przeprowadzeniu już analizy kredytowej . Na przykład firma może sprzedać projekt jako o niskim ryzyku, aby uzyskać korzystne warunki od wierzycieli, po sfinansowaniu pożyczki mogłaby wykorzystać wpływy na ryzykowne przedsięwzięcia – w ten sposób przenosząc nieprzewidziane ryzyko na wierzycieli.
Jak działa problem zastępowania aktywów
Problem substytucji aktywów uwypukla konflikty pomiędzy akcjonariuszami a wierzycielami. Ponieważ wierzyciele mają prawo do dochodów firmy, mają prawo do jej aktywów w przypadku bankructwa. Jednakże, udziałowcy kapitału podstawowego mają kontrolę (poprzez kontrolę zarządczą) nad decyzjami wpływającymi na ryzykowność firmy. W ten sposób wierzyciele delegują uprawnienia decyzyjne komuś innemu, stwarzając potencjalny problem agencyjny.
Kredytodawcy pożyczają pieniądze według stawek opartych na postrzeganym ryzyku firmy w momencie udzielenia kredytu, co z kolei jest napędzane przez:
Ryzyko istniejącego majątku firmy.
Wszelkie oczekiwania dotyczące ryzyka związanego z przyszłymi dodatkami aktywów.
Istniejąca struktura kapitałowa.
Wszelkie oczekiwania dotyczące potencjalnych przyszłych zmian struktury kapitału.
Kwestia sprowadza się do przesunięcia ryzyka – gdy następuje substytucja aktywów, menedżerowie podejmują zbyt ryzykowne decyzje inwestycyjne, które maksymalizują wartość dla akcjonariuszy kosztem interesów dłużników.
Przykład problemu z substytucją aktywów
Wyobraź sobie, że firma pożycza pieniądze, a następnie sprzedaje swoje stosunkowo bezpieczne aktywa i inwestuje je w aktywa na nowy projekt, który jest znacznie bardziej ryzykowny. Nowy projekt może być niezwykle opłacalny, ale może też doprowadzić do kłopotów finansowych, a nawet bankructwa.
Jeśli ryzykowny projekt zakończy się sukcesem, większość korzyści dla akcjonariuszy kapitałowych, ponieważ zwroty wierzycieli są ustalane na podstawie pierwotnej stopy niskiego ryzyka. Jeśli jednak projekt zakończy się niepowodzeniem, obligatariusze ponoszą stratę.
W takim przypadku roszczenie akcjonariusza wobec firmy lewarowanej może być postrzegane jako opcja kupna wartości aktywów firmy. Ponieważ ryzyko spadku cen akcji jest ograniczone, menedżerowie firm lewarowanych mają motywację do zwiększania ryzyka działalności firmy – mogą więc zastąpić bezpieczne aktywa aktywami ryzykownymi, aby zwiększyć potencjał wzrostu tej opcji.
Zachęta do zmiany ryzyka rośnie wraz z poziomem dźwigni finansowej firmy. W skrajnym przypadku nawet projekty o ujemnej wartości bieżącej mogą zostać wybrane po prostu ze względu na ich wysokie ryzyko i duży wzrost. W pewnym sensie akcjonariusze dostają sytuację wypłaty „orzeł, ja wygrywam; reszka, ty przegrywasz”.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Bodziec do zmiany ryzyka rośnie wraz z poziomem dźwigni finansowej firmy.
Problemy z zastępowaniem aktywów pojawiają się, gdy kierownictwo oszukało, zastępując projekty lub aktywa wyższej jakości projektami lub aktywami niższej jakości.
Problem substytucji aktywów uwypukla konflikty pomiędzy akcjonariuszami a wierzycielami.
Kluczowym problemem substytucji aktywów jest przesunięcie ryzyka, które polega na podejmowaniu przez menedżerów zbyt ryzykownych decyzji inwestycyjnych, maksymalizujących wartość dla akcjonariuszy kosztem interesów dłużników.
