Przepisy dotyczące błękitnego nieba

Jakie są przepisy dotyczące błękitnego nieba?

Przepisy dotyczące błękitnego nieba to przepisy stanowe ustanowione jako zabezpieczenie inwestorów przed oszustwami związanymi z papierami wartościowymi. Przepisy, które mogą się różnić w zależności od stanu, zazwyczaj wymagają od sprzedawców nowych emisji rejestrowania swoich ofert i podawania szczegółów finansowych transakcji oraz zaangażowanych podmiotów. W rezultacie inwestorzy mają mnóstwo weryfikowalnych informacji, na których mogą oprzeć swój osąd i decyzje inwestycyjne.

##Zrozumienie przepisów dotyczących błękitnego nieba

Przepisy dotyczące błękitnego nieba — które służą jako dodatkowa warstwa regulacyjna do federalnych przepisów dotyczących papierów wartościowych — zwykle upoważniają firmy maklerskie, doradcy inwestycyjni i indywidualni brokerzy oferujący papiery wartościowe w ich stanach. Przepisy te wymagają, aby prywatne fundusze inwestycyjne rejestrowały się nie tylko w swoim rodzimym stanie, ale w każdym stanie, w którym chcą prowadzić działalność gospodarczą.

Emitenci oferujący papiery wartościowe muszą ujawnić warunki istotnych informacji, które mogą mieć wpływ na papier wartościowy. Stanowy charakter tych przepisów oznacza, że w każdej jurysdykcji mogą obowiązywać różne wymagania dotyczące rejestracji ofert. Proces zwykle obejmuje ocenę merytoryczną przez agentów państwowych, którzy określają, czy oferta jest wyważona i uczciwa dla kupującego.

Chociaż przepisy dotyczące błękitnego nieba różnią się w zależności od stanu, wszystkie mają na celu ochronę osób przed nieuczciwymi lub nadmiernie spekulacyjnymi inwestycjami.

Przepisy prawa nakładają również odpowiedzialność za wszelkie fałszywe oświadczenia lub nieujawnienie informacji, umożliwiając wnoszenie pozwów i innych działań prawnych przeciwko emitentom.

Intencją takich przepisów jest zniechęcenie sprzedających do korzystania z inwestorów, którzy nie mają doświadczenia lub wiedzy, oraz zapewnienie, że inwestorom zostaną przedstawione oferty nowych emisji,. które zostały już sprawdzone przez ich państwowych administratorów pod kątem uczciwości i słuszności.

Istnieją pewne wyjątki dotyczące rodzajów ofert, które należy zarejestrować. Zwolnienia te obejmują papiery wartościowe notowane na krajowych giełdach papierów wartościowych (jest to część wysiłków federalnych organów regulacyjnych mających na celu usprawnienie procesu nadzoru tam, gdzie to możliwe). Na przykład oferty, które podlegają przepisowi 506 rozporządzenia D ustawy o papierach wartościowych z 1933 r., kwalifikują się jako „zabezpieczone papiery wartościowe” i są również zwolnione.

##Historia przepisów dotyczących błękitnego nieba

Mówi się, że termin „prawo błękitnego nieba” powstał na początku XX wieku i zyskał szerokie zastosowanie, gdy sędzia Sądu Najwyższego stanu Kansas oświadczył, że pragnie chronić inwestorów przed spekulacyjnymi przedsięwzięciami, które „nie mają więcej podstaw niż tyle stóp” błękitnego nieba. ""

W latach poprzedzających krach na giełdzie w 1929 r. takie spekulacyjne przedsięwzięcia były powszechne. Wiele firm emitowało akcje, promowało nieruchomości i inne transakcje inwestycyjne, jednocześnie składając wzniosłe, bezpodstawne obietnice większych zysków w przyszłości. Nie było Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) i niewielki nadzór regulacyjny nad sektorem inwestycyjnym i finansowym. Papiery wartościowe zostały sprzedane bez materialnych dowodów na poparcie tych twierdzeń. W niektórych przypadkach szczegóły zostały oszukańczo ukryte, aby przyciągnąć więcej inwestorów. Takie działania przyczyniły się do powstania hiperspekulacyjnego środowiska lat dwudziestych, które doprowadziło do inflacji giełdy przed jej nieuniknionym załamaniem.

Chociaż w tym okresie istniały przepisy dotyczące błękitnego nieba — Kansas uchwaliło najwcześniej w 1911 — były one słabo sformułowane i egzekwowane, a osoby pozbawione skrupułów mogły łatwo ich uniknąć, robiąc interesy w innym stanie. Po krachu na giełdzie i nadejściu Wielkiego Kryzysu Kongres uchwalił kilka ustaw o papierach wartościowych w celu uregulowania rynku akcji i branży finansowej na szczeblu federalnym oraz ustanowienia SEC.

W 1956 uchwalono Jednolitą Ustawę o Papierach Wartościowych,. modelowe prawo stanowiące ramy, które prowadzą stany do tworzenia ich własnych przepisów dotyczących papierów wartościowych. Stanowi podstawę dla 40 z 50 ustaw stanowych, a sama jest często nazywana ustawą o błękitnym niebie. Późniejsze ustawodawstwo, takie jak National Securities Markets Improvement Act z 1996 r., uprzedza przepisy dotyczące błękitnego nieba, które powielają prawo federalne.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Przepisy dotyczące błękitnego nieba nakładają odpowiedzialność na emitentów, umożliwiając organom prawnym i inwestorom wniesienie przeciwko nim powództwa za nieprzestrzeganie przepisów prawa.

• Przepisy dotyczące błękitnego nieba to stanowe przepisy dotyczące zwalczania nadużyć finansowych, które wymagają od emitentów papierów wartościowych zarejestrowania się i ujawnienia szczegółów swoich ofert.

• Przepisy dotyczące błękitnego nieba w większości stanów są zgodne z modelem Uniform Securities Act z 1956 r. i są zastępowane przez federalne przepisy dotyczące papierów wartościowych w przypadku powielania.