Hands-off Inwestor
Co to jest inwestor bez pomocy?
Inwestor bezradny woli tworzyć portfel inwestycyjny i dokonywać tylko drobnych zmian przez długi czas. Wielu inwestorów, którzy nie mają rąk do rąk, korzysta z funduszy indeksowych lub funduszy z datą docelową,. które dokonują tylko niewielkich i powolnych zmian w swoich zasobach, a zatem nie wymagają dużego monitorowania.
Zrozumienie inwestora oddającego się od ręki
Strategia inwestycyjna bez zaangażowania jest odpowiednia dla wielu inwestorów detalicznych, którzy mogą nie mieć czasu potrzebnego na rutynowe monitorowanie i badanie swoich inwestycji. Praktyczne, aktywne zarządzanie wymaga od inwestorów ciągłego śledzenia na bieżąco zajmowanych przez nich pozycji. Często wymaga to kilku godzin badań tygodniowo. Aktywni menedżerowie wierzą, że wykonując tę pracę, mogą uzyskać wyższe niż przeciętne zwroty z inwestycji.
Strategia „zwalniania rąk” niekoniecznie jest słaba. Wielu inwestorów wierzy w podejście indeksowania,. które zakłada, że trzymanie się dobrze zdywersyfikowanego portfela w długim okresie jest kluczem do bogactwa.
Ponieważ fundusze indeksowe często mają bardzo niskie współczynniki kosztów, inwestorzy bezradni często mają wbudowaną przewagę nad aktywnymi traderami, którzy płacą więcej w prowizjach handlowych, tracą na spreadzie bid-ask i ponoszą wyższe stawki podatkowe od kapitału krótkoterminowego zyski i niekwalifikowane dywidendy.
Zalety i wady bycia inwestorem ręcznym
Trwające badanie, które porównuje zwroty inwestorów ze zwrotami rynkowymi, Analiza ilościowa zachowania inwestorów Dalbar,. potwierdza korzyści płynące z podejścia bez rąk. W ciągu 20 lat między 1997 a 2017 r. przeciętny inwestor kapitałowy zarabiał 5,29% rocznie, podczas gdy Indeks S&P 500 zyskiwał 7,20% rocznie.
Na hipotetycznej inwestycji o wartości 100 000 USD przeciętny inwestor zarobiłby o około 120 000 USD mniej niż inwestor bez ręki posiadający indeks S&P 500. Przeciętny inwestor o stałym dochodzie radził sobie jeszcze gorzej, wyprzedzając Bloomberg US Aggregate Index o 4,54 punktu procentowego rocznie, i zarobienie około 155 000 dolarów mniej w ciągu 20 lat.
Uwagi specjalne
Przyczyny gorszych wyników inwestorów są niezliczone, ale głównymi czynnikami są próby ustalenia czasu rynku i uprzedzeń behawioralnych, takich jak niechęć do strat . Dalbar słusznie wskazuje, że indeks jest zawsze na rynku i zawsze w pełni zainwestowany, podczas gdy inwestorzy mogą czekać z boku na odpowiedni moment powrotu na rynek.
Praktyczni inwestorzy mogą czerpać korzyści ze zwrotu z ceny swojej inwestycji, ale także z reinwestycji dywidend. W przypadku inwestorów funduszy inwestycyjnych takie podejście umożliwia inwestorom zakup większej liczby udziałów funduszu za ich wpływy z dywidendy.
Inwestorzy, którzy nie mają rąk do rąk, którzy nie są w funduszu z datą docelową, który z czasem dostosowuje swoją alokację, mogą podejmować dodatkowe ryzyko w miarę zbliżania się do emerytury. Bez okresowego przywracania równowagi portfel może stać się przeważony w bardziej ryzykownych inwestycjach kapitałowych, co może zniszczyć bogactwo, jeśli bessa na rynku pojawi się w ciągu ostatnich pięciu do dziesięciu lat przed przejściem na emeryturę.
Inwestor bezradny będzie potrzebował znacznie bardziej konserwatywnego portfela na emeryturze, który chroni kapitał za pomocą aktywów takich jak gotówka i wysokiej jakości obligacje, i prawdopodobnie będzie musiał zaangażować się w znaczące transakcje, aby to osiągnąć.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Inwestor bezradny jest bardziej skłonny do funduszy indeksowych, funduszy giełdowych (ETF) lub funduszy z datą docelową, niż do wybierania pojedynczych akcji lub innych papierów wartościowych.
Inwestor bezradny to bardziej pasywny inwestor, który decyduje się na alokację aktywów i inne decyzje inwestycyjne, a następnie wprowadza kilka zmian w miarę upływu czasu.
Spojrzenie na historyczne stopy zwrotu z S&P 500 pokazuje, że pasywnie zarządzane fundusze z czasem przewyższają swoje aktywnie zarządzane odpowiedniki.
Jednak nawet pasywnie zarządzany portfel będzie musiał być okresowo dostosowywany, gdy beneficjent osiąga pewne kamienie milowe, takie jak przejście na emeryturę.
