Równoważenie
Co to jest równoważenie?
Ponowne równoważenie to proces wyrównywania wag portfela aktywów. Przywracanie równowagi obejmuje okresowe kupowanie lub sprzedawanie aktywów w portfelu w celu utrzymania pierwotnego lub pożądanego poziomu alokacji aktywów lub ryzyka.
Załóżmy na przykład, że pierwotna docelowa alokacja aktywów obejmowała 50% akcji i 50% obligacji. Jeżeli akcje osiągały dobre wyniki w tym okresie, mogłoby to zwiększyć wagę akcji portfela do 70%. Inwestor może wtedy zdecydować się na sprzedaż niektórych akcji i kupić obligacje, aby przywrócić portfel do pierwotnej docelowej alokacji 50/50.
Jak działa równoważenie
Przede wszystkim równoważenie portfela chroni inwestora przed nadmierną ekspozycją na niepożądane ryzyko. Po drugie, przywracanie równowagi zapewnia, że ekspozycje portfela pozostaną w obszarze specjalizacji zarządzającego. Często takie kroki są podejmowane w celu zapewnienia, że poziom ryzyka jest na pożądanym przez inwestora poziomie. Ponieważ wyniki akcji mogą różnić się znacznie bardziej niż obligacje, procent aktywów związanych z akcjami będzie się zmieniać wraz z warunkami rynkowymi. Wraz ze zmienną wydajności inwestorzy mogą dostosowywać ogólne ryzyko w swoich portfelach do zmieniających się potrzeb finansowych.
Termin „zrównoważenie” ma konotacje dotyczące równomiernego podziału aktywów; jednak podział akcji i obligacji w stosunku 50/50 nie jest wymagany. Zamiast tego przywracanie równowagi portfela wiąże się z realokacją aktywów do określonego składu. Ma to zastosowanie niezależnie od tego, czy alokacja docelowa wynosi 50/50, 70/30 czy 40/60.
Chociaż nie ma wymaganego harmonogramu przywracania równowagi portfela, większość zaleceń polega na sprawdzaniu alokacji co najmniej raz w roku. Możliwe jest obejście się bez przywracania równowagi portfela, chociaż generalnie byłoby to nierozważne. Przywracanie równowagi daje inwestorom możliwość sprzedaży drogo i kupowania tanio, czerpiąc zyski z wysokowydajnych inwestycji i reinwestując je w obszary, które nie doświadczyły jeszcze tak znacznego wzrostu.
Równoważenie kalendarza jest najbardziej podstawowym podejściem do przywracania równowagi. Ta strategia polega po prostu na analizowaniu inwestycji w portfelu w określonych odstępach czasu i dostosowywaniu się do pierwotnej alokacji z pożądaną częstotliwością. Zazwyczaj preferowane są oceny miesięczne i kwartalne, ponieważ cotygodniowe przywracanie równowagi byłoby zbyt drogie, podczas gdy podejście roczne pozwoliłoby na zbyt duży dryf portfela pośredniego. Idealną częstotliwość przywracania równowagi należy określić na podstawie ograniczeń czasowych, kosztów transakcji i dopuszczalnego dryfu. Główną zaletą równoważenia kalendarza nad bardziej responsywnymi metodami jest to, że jest to znacznie mniej czasochłonne i kosztowne dla inwestora, ponieważ obejmuje mniej transakcji i we wcześniej ustalonych terminach. Minusem jest jednak to, że nie pozwala na zrównoważenie w innych terminach, nawet jeśli rynek znacząco się poruszy.
Bardziej responsywne podejście do przywracania równowagi koncentruje się na dopuszczalnym składzie procentowym aktywów w portfelu – jest to znane jako strategia stałego mieszania z pasmami lub korytarzami. Każda klasa aktywów lub indywidualny papier wartościowy otrzymuje wagę docelową i odpowiedni zakres tolerancji. Na przykład strategia alokacji może obejmować wymóg posiadania 30% w akcjach rynków wschodzących, 30% w krajowych blue chipach i 40% w obligacjach rządowych z korytarzem +/- 5% dla każdej klasy aktywów. Zasadniczo udziały w portfelach rynków wschodzących i krajowych blue chipów mogą wahać się między 25% a 35%, podczas gdy 35% do 45% portfela musi być przeznaczone na obligacje rządowe. Gdy waga jednej pozycji wykracza poza dopuszczalny zakres, cały portfel zostaje ponownie zbilansowany, aby odzwierciedlić początkową kompozycję docelową.
Najbardziej intensywną strategią rebalancingu powszechnie stosowaną jest ubezpieczenie portfela o stałej proporcji ( CPPI ) to rodzaj ubezpieczenia portfelowego, w którym inwestor ustala dolny poziom wartości swojego portfela w dolarach, a następnie strukturyzuje alokację aktywów wokół tej decyzji. Klasy aktywów w CPPI są stylizowane na ryzykowne aktywa (zwykle akcje lub fundusze inwestycyjne) i konserwatywne aktywa w postaci gotówki, ekwiwalentów lub obligacji skarbowych. Procent przypisany do każdego z nich zależy od wartości „poduszki”, zdefiniowanej jako bieżąca wartość portfela minus pewna wartość dolna i współczynnik mnożnikowy. Im większa liczba mnożnika, tym bardziej agresywna strategia równoważenia. Wynik strategii CPPI jest nieco podobny do wyniku zakupu syntetycznej opcji kupna,. która nie wykorzystuje rzeczywistych kontraktów opcyjnych. CPPI jest czasami określany jako strategia wypukła,. w przeciwieństwie do „strategii wklęsłej”, takiej jak mieszanie stałe.
Zrównoważenie kont emerytalnych
Jednym z najczęstszych obszarów, w których inwestorzy chcą przywrócić równowagę, są alokacje na swoich kontach emerytalnych. Wyniki aktywów wpływają na ogólną wartość, a wielu inwestorów woli inwestować bardziej agresywnie w młodszym wieku i bardziej konserwatywnie, gdy zbliżają się do wieku emerytalnego. Często portfel jest najbardziej konserwatywny, gdy inwestor przygotowuje się do wyciągnięcia środków na zapewnienie dochodu emerytalnego.
Zrównoważenie w celu dywersyfikacji
W zależności od sytuacji rynkowej inwestorzy mogą znaleźć dużą liczbę aktywów obrotowych utrzymywanych w jednym obszarze. Na przykład, jeśli wartość akcji X wzrośnie o 25%, podczas gdy akcje Y zyskały tylko 5%, duża część wartości portfela jest powiązana z akcjami X. Jeśli akcje X doświadczą nagłego spadku, portfel poniesie większe straty przez stowarzyszenie. Zrównoważenie pozwala inwestorowi przekierować część środków obecnie posiadanych w akcjach X na inną inwestycję, czy to większą część akcji Y, czy też zakup całkowicie nowej akcji. Dysponując funduszami rozłożonymi na wiele akcji, spadek w jednym z nich zostanie częściowo zrekompensowany przez działania innych, co może zapewnić poziom stabilności portfela.
Inteligentne równoważenie wersji beta
Inteligentne równoważenie beta to rodzaj okresowego równoważenia, podobny do regularnego równoważenia, któremu poddawane są indeksy w celu dostosowania się do zmian wartości akcji i kapitalizacji rynkowej. Strategie Smart beta wykorzystują podejście oparte na regułach, aby uniknąć nieefektywności rynkowej, która wkrada się do inwestowania w indeksy ze względu na poleganie na kapitalizacji rynkowej. Inteligentne równoważenie wersji beta wykorzystuje dodatkowe kryteria, takie jak wartość zdefiniowana przez mierniki wyników, takie jak wartość księgowa lub zwrot z kapitału, w celu przypisania zasobów do wybranych akcji. Ta oparta na regułach metoda tworzenia portfela dodaje warstwę systematycznej analizy do inwestycji, której brakuje w przypadku zwykłego inwestowania w indeksy.
Chociaż inteligentne równoważenie beta jest bardziej aktywne niż zwykłe inwestowanie w indeksy w celu naśladowania całego rynku, jest mniej aktywne niż dobieranie akcji. Jedną z kluczowych cech inteligentnego równoważenia wersji beta jest wyeliminowanie emocji z procesu. W zależności od tego, jak ustanowiono zasady, inwestor może ograniczyć ekspozycję na swoich najlepszych wykonawców i zwiększyć ekspozycję na mniej znanych wykonawców. Jest to sprzeczne ze starym przysłowiem, by pozwolić swoim zwycięzcom działać,. ale okresowe przywracanie równowagi pozwala regularnie realizować zyski, zamiast próbować ustalać czas nastrojów rynkowych w celu uzyskania maksymalnego zysku. Smart beta można również wykorzystać do ponownego zrównoważenia w różnych klasach aktywów, jeśli zostaną ustawione odpowiednie parametry. W takim przypadku zwroty ważone ryzykiem są często wykorzystywane do porównywania różnych rodzajów inwestycji i odpowiedniego dostosowywania ekspozycji.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Istnieje kilka strategii przywracania równowagi, takich jak oparte na kalendarzu, oparte na korytarzach lub oparte na ubezpieczeniu portfelowym.
Rebilancing to czynność polegająca na dostosowaniu wag aktywów portfela w celu przywrócenia docelowej alokacji lub poziomów ryzyka w czasie.
Równoważenie kalendarza jest najmniej kosztowne, ale nie reaguje na wahania rynkowe, tymczasem strategia stałego miksowania jest elastyczna, ale bardziej kosztowna w użyciu.
