Harry Markowitz
Harry Markowitz (ur. 1927) jest laureatem Nagrody Nobla amerykańskim ekonomistą, najlepiej znanym z opracowania nowoczesnej teorii portfela (MPT), przełomowej strategii inwestycyjnej opartej na jego świadomości, że wyniki poszczególnych akcji nie są tak ważne jak wyniki i skład całego portfela inwestora.
Odkąd Markowitz przedstawił MPT kręgom akademickim w swoim artykule „Portfolio Selection” w The Journal of Finance w 1952 roku, jego oryginalna teoria zasadniczo zmieniła sposób, w jaki inwestują ludzie i instytucje.
Za swoją teorię alokacji aktywów finansowych w warunkach niepewności, znaną również jako teoria wyboru portfela, Markowitz podzielił w 1990 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych z Williamem F. Sharpe'em i Mertonem Millerem. W szczególności Komitet Noblowski przytoczył teorię wyboru portfela opracowaną przez Markowitza jako „pierwszy pionierski wkład w dziedzinie ekonomii finansowej”. Komitet Noblowski przyznał również, że oryginalna teoria portfelowa Markowitza była podstawą „drugiego istotnego wkładu do teorii ekonomii finansowej”: modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), teorii kształtowania się cen aktywów finansowych, opracowanej przez Williama Sharpe'a i inni badacze w latach sześćdziesiątych.
Edukacja i wczesna kariera
Markowitz uzyskał tytuł magistra i doktora. Doktoryzował się z ekonomii na University of Chicago, gdzie studiował pod kierunkiem znanych naukowców, w tym ekonomistów Miltona Friedmana i Jacoba Marschaka oraz matematyka i statystyka Leonarda Savage'a. Będąc jeszcze na studiach, Markowitz został zaproszony do pracy w prestiżowym instytucie badań ekonomicznych, Cowles Commission for Research in Economics (obecnie Cowles Foundation na Yale University), pod kierownictwem Tjallinga Koopmansa, matematyka, ekonomisty i laureata Nagrody Nobla.
W 1952 roku Markowitz dołączył do RAND Corporation, globalnego instytutu badań nad polityką, gdzie zbudował duże modele symulacyjne dla logistyki. Po pobycie w General Electric budującym modele zakładów produkcyjnych, wrócił do RAND, aby pracować nad SIMSCRIPT, językiem symulacji komputerowych, który umożliwił naukowcom ponowne wykorzystanie kodu komputerowego zamiast pisania nowego kodu dla każdej analizy. Kiedy w 1962 roku opuścił firmę RAND, aby założyć Consolidated Analysis Centers, Inc (CACI), kierował komercjalizacją zastrzeżonej wersji SIMSCRIPT. Oprócz swojej obecnej roli adiunkta w Rady School of Management na University of California w San Diego, Markowitz jest współzałożycielem i głównym architektem GuidedChoice, firmy doradczej z siedzibą w San Diego, gdzie kieruje komitetem inwestycyjnym .
Rozwój nowoczesnej teorii portfela
W swoim wykładzie dla Komitetu Noblowskiego w 1990 roku Harry Markowitz powiedział: „podstawowe koncepcje teorii portfela przyszły mi do głowy pewnego popołudnia w bibliotece podczas czytania Teorii wartości inwestycyjnej Johna Burra Williamsa”. Williams zaproponował, że wartość akcje powinny być równe bieżącej wartości przyszłych dywidend. Ponieważ przyszłe dywidendy są niepewne, zinterpretowałem propozycję Williamsa, aby wyceniać akcje według oczekiwanych przyszłych dywidend. Ale gdyby inwestor był zainteresowany tylko oczekiwaną wartością papierów wartościowych, interesować się tylko oczekiwaną wartością portfela; a aby zmaksymalizować oczekiwaną wartość portfela, wystarczy zainwestować tylko w jeden papier wartościowy.
Ale Markowitz zdał sobie sprawę, że inwestowanie w jeden papier wartościowy „nie było sposobem, w jaki inwestorzy postępowali lub powinni postępować”. Wiedział, że „inwestorzy dywersyfikują, ponieważ interesują ich zarówno ryzyko, jak i zwrot”. Wiedział również, że choć inwestorzy rozumieli korzyści płynące z dywersyfikacji, potrzebowali narzędzi do określenia idealnego poziomu dywersyfikacji.
To spostrzeżenie przyświecało Markowitzowi przy projektowaniu Efficient Frontier,. narzędzia inwestycyjnego, które określa poziom dywersyfikacji, który zaoferuje najwyższy zwrot przy pożądanym przez inwestora poziomie ryzyka. Jeśli pewien portfel znajduje się w sekcji wykresu „efektywna granica”, jest uważany za efektywny, co oznacza, że zapewnia maksymalny zwrot dla tolerancji ryzyka danego inwestora. Portfele poza efektywną sekcją wykresu mają albo zbyt duże ryzyko w stosunku do zwrotu, albo zbyt mały zwrot w stosunku do ryzyka. Oczywiście, ponieważ tolerancja ryzyka i oczekiwania dotyczące zwrotu są różne dla każdego inwestora, nie ma jednej efektywnej granicy.
Wpływ nowoczesnej teorii portfolio Harry'ego Markowitza
Przed rozpoczęciem prac Harry'ego Markowitza nad MPT, inwestowanie było w dużej mierze postrzegane pod kątem wyników poszczególnych inwestycji i ich bieżących cen. Dywersyfikacja była w najlepszym razie niesystematyczna.
MPT i dywersyfikacja
Mimo że prace Markowitza zostały odpowiednio docenione dopiero w latach 60., MPT stał się ostoją strategii inwestycyjnej, a korzyści płynące z dywersyfikacji są szeroko rozumiane przez wszystkich zarządzających pieniędzmi. Nawet robo-doradcy,. jedna z najbardziej przełomowych technologii w finansach, korzystają z MPT podczas kompilowania sugerowanych portfeli dla użytkowników.
Wall Street
Tak duża część pracy Markowitza stała się standardową praktyką w zarządzaniu portfelem, że inny laureat Nagrody Nobla Paul Samuelson podsumował swój wkład, twierdząc, że „Wall Street stoi na barkach Harry'ego Markowitza”.
Matematyczne zarządzanie portfelem
W 1954 r., kiedy Markowitz bronił swojej pracy doktorskiej na temat zastosowania matematyki do analizy rynku akcji, pomysł był tak bezprecedensowy, że Milton Friedman skomentował, że jego teza nie dotyczyła nawet ekonomii. W 1992 roku jego idee cieszyły się takim szacunkiem, że ekonomista Peter Bernstein w Capital Ideas nazwał swoje opracowanie matematycznych i statystycznych metod zarządzania portfelem „najsłynniejszym spostrzeżeniem w historii nowoczesnych finansów”.
Korelacja ryzyka
Innym ważnym wpływem, jaki Markowitz wywarł na ekonomię, było to, że jako pierwszy zrozumiał znaczenie oceny korelacji ryzyka — fakt, że ryzyko zależy nie tylko od indywidualnego ryzyka każdej oddzielnej akcji, ale także od stopnia, w jakim rosną różne wartości akcji i spaść razem.
Kolega ekonomista Martin Gruber przypisuje Markowitzowi proste, ale rewolucyjne przekonanie, że inwestorzy powinni zawsze oceniać relacje między akcjami, a nie patrzeć tylko na poszczególne akcje z osobna.
Krytyka współczesnej teorii portfolio
Podobnie jak w przypadku każdej szeroko przyjętej teorii, MPT spotkał się z krytyką.
Powszechną jest to, że nie ma bezwzględnej miary tego, ile akcji trzeba posiadać, aby uzyskać właściwą dywersyfikację. Argumentowano również, że zarządzanie portfelem zgodnie z zasadami MPT skłoni inwestorów niechętnych do podejmowania ryzyka do podejmowania większego ryzyka, niż mogą tolerować.
Jeszcze inna krytyka skupia się na potrzebie wyjścia poza MPT w celu rozwiązania rzeczywistego ryzyka systemowego.
Wychodzenie poza współczesną teorię portfela
Dwóch krytyków Modern Portfolio Theory (MPT) to Jon Lukomnik, dyrektor zarządzający Sinclair Capital i Senior Fellow of High Meadows Institute, bostońskiego instytutu politycznego skoncentrowanego na roli przywództwa biznesowego w tworzeniu zrównoważonego społeczeństwa, oraz James Hawley, dyrektor of Applied Research w TruValue Labs, start-upie z San Francisco, który dostarcza analizy sztucznej inteligencji w celu tworzenia wskaźników zrównoważonego rozwoju/ESG.
W 2021 roku Lukomnik i Hawley opublikowali książkę Moving Beyond Modern Portfolio Theory: It's About Time!, aby zająć się tym, co nazywają „paradoksem MPT”: faktem, że dywersyfikacja MPT Markowitza działa tylko w celu złagodzenia idiosynkratycznego ryzyka,. co są specyficzne dla określonych aktywów, sektorów lub klas aktywów – i nie ograniczają ryzyka systematycznego,. które może doprowadzić do upadku całej branży lub całego systemu finansowego.
Lukomnik i Hawley przyznają, że MPT został opracowany na dziesięciolecia, zanim pewne zagrożenia systemowe, takie jak zmiana klimatu, oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe i niedobór zasobów, zostały uznane za kwestie inwestycyjne. Twierdzą jednak, że te systemowe zagrożenia dla systemów środowiskowych, społecznych i finansowych w rzeczywistym świecie mają znacznie większe znaczenie dla zysków niż idiosynkratyczne ryzyko związane z jakimkolwiek indywidualnym zabezpieczeniem lub firmą. W swojej książce wskazują, że brak narzędzi MPT do rozwiązania tych rzeczywistych zagrożeń systemowych jest pilną kwestią dla współczesnych inwestorów.
Podsumowanie
Odkąd opracował Modern Portfolio Theory (MPT) w 1952 roku, Harry Markowitz jest jednym z najważniejszych pionierów nowej dziedziny ekonomii finansowej.
Jego przełomowa praca nad koncepcjami, od teorii portfela po język programowania komputerowego, położyła podwaliny pod dzisiejsze działanie Wall Street.
Prace Markowitza spopularyzowały również takie koncepcje, jak dywersyfikacja oraz ogólne ryzyko i zwrot z portfela, odwracając uwagę od wyników poszczególnych akcji.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Harry Markowitz zrewolucjonizował sposób, w jaki inwestują osoby prywatne i instytucje, rozwijając MPT, przełomową teorię inwestycyjną, która wykazała, że wyniki poszczególnych akcji nie są tak ważne, jak wyniki całego portfela.
Markowitz był jednym z trzech laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych z 1990 r. za teorię wyboru portfela, którą Komitet Noblowski nazwał „pierwszym pionierskim wkładem w dziedzinie ekonomii finansowej”.
Jego teoria MPT została również przytoczona przez Komitet Noblowski jako podstawa modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), „drugiego znaczącego wkładu do teorii ekonomii finansowej”.
FAQ
Jak Markowitz nazwał swój moment „a-ha”?
Moment „a-ha” Markowitza nadszedł, gdy czytał książkę o prawdopodobieństwie matematycznym – i miał swoją słynną burzę mózgów na temat korelacji ryzyka: „że zmienność portfela zależy nie tylko od zmienności składników, ale także od tego, w jakim stopniu w górę i w dół razem.”
Co Harry Markowitz myśli o Robo-Advisorach?
Zapytany, czy robo-doradcy działają zgodnie z zasadami MPT, Markowitz powiedział, że tak: „Są sposobem na udzielanie porad masom. Robo-doradcy mogą udzielać dobrych lub złych rad. Jeśli rada jest dobra, to świetnie”.
Co Markowitz uważa za największy błąd inwestorów amatorów?
Harry Markowitz powiedział, że „głównym błędem małego inwestora jest to, że kupują, gdy rynek idzie w górę, zakładając, że będzie dalej rósł, a sprzedają, gdy rynek spada, zakładając, że rynek idzie w górę. zejść dalej”.
