Moralnej perswazji

Czym jest moralna perswazja?

Moralna perswazja to akt przekonywania osoby lub grupy do działania w określony sposób za pomocą apeli retorycznych, perswazji lub ukrytych i wyraźnych gróźb – w przeciwieństwie do użycia jawnego przymusu lub siły fizycznej. W ekonomii bywa używany w odniesieniu do banków centralnych.

Zrozumienie perswazji moralnej

W zasadzie każdy może użyć perswazji moralnej, aby przekonać inną stronę do zmiany swojego nastawienia lub zachowania, ale w kontekście ekonomicznym ogólnie odnosi się to do stosowania przez banki centralne taktyk perswazyjnych w miejscach publicznych lub prywatnych. Często nazywa się to po prostu „przekonywaniem”, a motywy stojące za nim nie zawsze są altruistyczne, ale mają więcej wspólnego z prowadzeniem określonej polityki.

W Stanach Zjednoczonych moralna perswazja jest również znana jako „oszczerstwo”, ponieważ sprowadza się do gadania, w przeciwieństwie do bardziej zdecydowanych metod, którymi dysponuje Rezerwa Federalna (Fed) i inni decydenci. Mówiąc dokładniej, próby wywierania wpływu przez banki centralne na stopę inflacji bez uciekania się do operacji otwartego rynku są czasami nazywane „operacjami otwartymi ustami”.

Jawboning staje się coraz bardziej powszechny, ponieważ wiele banków centralnych, po latach niskich stóp procentowych i agresywnej polityki pieniężnej, ma mniej alternatywnych narzędzi do pobudzenia gospodarki.

„Mowa federalna”

Moralna perswazja może być stosowana zarówno w miejscach publicznych, jak i za zamkniętymi drzwiami. Krytyka przewodniczącego Fed , Alana Greenspana, dotycząca panującego nastroju gospodarczego jako „ irracjonalnego entuzjazmu ” w 1996 r., została zapamiętana jako klasyczny przykład stosowania perswazji przez Fed, ale kiedy ceny aktywów spadły w 2000 r., krytycy zaatakowali Greenspana za to, że zrobił zbyt mało – czy to stopami procentowymi, wymogami w zakresie udzielania depozytów zabezpieczających lub jawboningiem — aby sprawdzić żywiołowość lat 90.

W ostatnich latach Fed podjął skoordynowany wysiłek, aby bardziej zaangażować się w społeczeństwo, co może być postrzegane jako próba zwiększenia przejrzystości lub wykorzystania siły przekonywania moralnego. Greenspan opowiadał się za polityką „konstruktywnej niejednoznaczności” – prawdopodobnie przeciwieństwem moralnej perswazji – słynnie mówiąc senatorowi: „jeśli zrozumiałeś, co powiedziałem, musiałem się pomylić”. Ben Bernanke zerwał z tym podejściem i postarał się o jaśniejsze komunikowanie polityki Fed; wprowadził konferencje prasowe w 2011 roku za sugestią swojej późniejszej następczyni, Janet Yellen.

Wzmożone szczękanie mogło być postrzegane jako konieczne, biorąc pod uwagę zmniejszoną zdolność Fedu do obniżania stóp procentowych – które od grudnia 2008 r. do grudnia 2015 r. były bliskie zeru – lub znacznie dalej zwiększania wielkości bilansu. Mając trudniejsze do zastosowania tradycyjne narzędzia polityki pieniężnej, Fed próbował przekonać rynki o chęci wspierania trwałego ożywienia gospodarczego w miarę możliwości słowami, a nie czynami.

Moralne perswazje nie ograniczają się do Stanów Zjednoczonych W 2012 roku prezes Europejskiego Banku Centralnego (EBC) Mario Draghi powiedział, że bank zrobi „wszystko, co trzeba”, aby zachować euro,. co służyło wzmocnieniu oblężonej waluty i doprowadziło do jej późniejszego odbicia.

Przykład moralnej perswazji

Znanym przykładem użycia perswazji moralnej jest interwencja nowojorskiej Rezerwy Federalnej w ratowanie długoterminowego zarządzania kapitałem (LTCM) w 1998 roku.

LTCM był bardzo udanym funduszem hedgingowym, generującym w latach 90. szereg wysokich dwucyfrowych rocznych zwrotów. Była jednak mocno lewarowana,. z około 30 USD długu na dolara kapitału pod koniec 1997 r. Azjatycki kryzys finansowy wprawił ją w korkociąg, powodując obawy, że gwałtowna wyprzedaż aktywów obniży ceny i pozostawi wierzycieli. – większość głównych banków Wall Street – z ogromnymi niespłaconymi pożyczkami w swoich księgach.

Zamiast bezpośrednio wstrzykiwać publiczne pieniądze, nowojorski Fed zwołał spotkanie w swoich biurach trzech banków, które udzieliły pożyczek LTCM. Banki te zdecydowały się na współpracę w zakresie pomocy, której koordynacja Fed pomogła, ale nie sfinansowała. Ostatecznie konsorcjum 14 banków uratowało LTCM za 3,6 miliarda dolarów. Fundusz został zlikwidowany dwa lata później, a banki wypracowały niewielki zysk.

Nowojorski Fed został skrytykowany za wywoływanie wrażenia, że LTCM jest „zbyt duży, by upaść”, ale decyzja o wywieraniu nacisku na banki w celu zapewnienia funduszy ratunkowych była postrzegana jako alternatywa dla bardziej surowych i potencjalnie szkodliwych taktyk.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Moralna perswazja ma na celu przekonanie jednostki do działania w określony sposób poprzez apele retoryczne, perswazję lub ukryte groźby, w przeciwieństwie do użycia bezpośredniego przymusu lub siły fizycznej.

• W ekonomii banki centralne wykorzystują moralną perswazję, aby wpłynąć na rynek i nastroje społeczne, aby wierzyć, że kontrolują gospodarkę i są gotowi do działania w razie potrzeby.

• Większość tej moralnej perswazji obejmuje werbalne gesty i sygnalizowanie poprzez protokoły banku centralnego, które mogą być oddzielone przez analityków i dziennikarzy.

• Znanym przykładem użycia perswazji moralnej jest interwencja nowojorskiej Rezerwy Federalnej w ratowanie długoterminowego zarządzania kapitałem (LTCM) w 1998 roku.