Endurfjárfestingarhlutfall
Hvað er endurfjárfestingarhlutfall?
Endurfjárfestingarhlutfallið er sú upphæð vaxta sem hægt er að vinna sér inn þegar peningar eru teknir út úr einni fastatekjufjárfestingu og settir í aðra. Til dæmis er endurfjárfestingarhlutfallið sú upphæð vaxta sem fjárfestirinn gæti fengið ef hann keypti nýtt skuldabréf á meðan hann er með innkallanlegt skuldabréf sem er gjaldfallið vegna vaxtalækkunar.
Endurfjárfestingarhlutfall er sérstaklega áhyggjuefni fyrir áhættufælna fjárfesta sem fjárfesta í ríkisvíxlum ( ríkisvíxlum ), ríkisskuldabréfum ( ríkisskuldabréfum ), borgarbréfum , innstæðubréfum ( geisladiskum ), forgangshlutabréfum með uppgefnu arðhlutfalli og öðrum fastatekjufjárfestingar. Þessir fjárfestar - sem eru oft eftirlaunaþegar eða nálægt starfslokum - treysta á stöðugar tekjur sem fjárfestingar þeirra veita. Þó að endurfjárfesting í verðbréfum með föstum tekjum sé algeng stefna í eftirlaunasafni, þá hefur það áhættu, svo sem vaxtaáhættu.
Skilningur á endurfjárfestingarhlutfalli
Endurfjárfestingarhlutfallið er sú ávöxtun sem fjárfestir býst við að fá eftir að hafa endurfjárfest sjóðstreymi frá fjárfestingu. Ávöxtunin er gefin upp sem hundraðshluti og táknar þann hagnað sem fjárfestir býst við að ná af endurfjárfestingu peninganna sinna.
Tökum sem dæmi fjárfesti sem hefur keypt 5 ára geisladisk með 2% vöxtum. Í lok kjörtímabilsins getur fjárfestirinn endurfjárfest peningana sína í öðrum geisladiski á gildandi vöxtum, þeir geta tekið reiðuféð án þess að endurfjárfesta, eða þeir geta endurfjárfest í annars konar fjárfestingu. Ef þeir kjósa að endurfjárfesta í skuldabréfi sem býður upp á 3,5% ávöxtunarkröfu,. þá er endurfjárfestingarhlutfall þeirra 3,5%.
Endurfjárfesting og vaxtaáhætta
Áætluð endurfjárfestingarhlutfall gegnir hlutverki í ákvörðunum fjárfestis um hvaða tíma á að velja við kaup á skuldabréfi eða innstæðuskírteini (CD). Fjárfestir sem býst við að vextir hækki gæti valið fjárfestingu til skemmri tíma miðað við þá forsendu að endurfjárfestingarhlutfallið þegar skuldabréfið eða geisladiskurinn er á gjalddaga verði hærri en vextirnir sem hægt er að læsa fyrir fjárfestingar með lengri tíma.
Þegar skuldabréf er gefið út og vextir hækka, stendur fjárfestir frammi fyrir vaxtaáhættu. Þar sem verð skuldabréfa lækkar þegar vextir hækka getur fjárfestir sem á fast vexti orðið fyrir tapi ef skuldabréfið er selt fyrir gjalddaga. Því lengra sem líður til gjalddaga, því meiri vaxtaáhætta er skuldabréfið. Vegna þess að skuldabréfaeiganda er gefin nafnfjárhæð á gjalddaga hafa skuldabréf sem nálgast gjalddaga litla vaxtaáhættu.
Fjárfestar geta dregið úr vaxtaáhættu með því að eiga skuldabréf með mismunandi líftíma og með því að verja fjárfestingar sínar með vaxtaafleiðum.
Endurfjárfestingaráhætta
Þegar vextir lækka hækkar verð á skuldabréfi með föstum vöxtum. Fjárfestir getur ákveðið að selja skuldabréf í hagnaðarskyni. Að halda á skuldabréfinu getur leitt til þess að ekki fáist eins miklar vaxtatekjur af því að endurfjárfesta reglubundnar afsláttarmiðagreiðslur. Þetta er kallað endurfjárfestingaráhætta. Þegar vextir lækka lækka einnig vaxtagreiðslur af skuldabréfum. Ávöxtunarkrafa skuldabréfs lækkar, sem dregur úr heildartekjum sem berast.
Endurfjárfestar afsláttarmiðagreiðslur
Í stað þess að greiða afsláttarmiða til fjárfestisins, endurfjárfesta sum skuldabréf afsláttarmiðann í skuldabréfið, svo það vex á tilgreindum samsettum vöxtum. Þegar skuldabréf er með lengri gjalddaga auka vextir verulega heildarávöxtunina og gæti verið eina aðferðin til að ná árlegri eignarhaldsávöxtun sem jafngildir vextinum. Útreikningur á endurfjárfestum vöxtum fer eftir endurfjárfestum vöxtum.
Endurfjárfestar afsláttarmiðagreiðslur geta verið allt að 80% af ávöxtun skuldabréfs til fjárfestis. Nákvæm upphæð fer eftir vöxtum sem aflað er af endurfjárfestum greiðslum og tímabilinu fram að gjalddaga skuldabréfsins. Hægt er að reikna út endurfjárfesta afsláttarmiðagreiðsluna með því að reikna út samsettan vöxt endurfjárfestra greiðslna eða með því að nota formúlu þegar vextir skuldabréfsins og ávöxtunarkrafa til gjalddaga eru jöfn.
##Hápunktar
Endurfjárfestingarvextir geta orðið fyrir neikvæðum áhrifum af vaxtaáhættu, sem er möguleiki á fjárfestingartapi vegna vaxtabreytinga.
Endurfjárfestingarhlutfall getur einnig haft áhrif á endurfjárfestingaráhættu, sem er möguleikinn á að fjárfestir geti ekki endurfjárfest sjóðstreymi á sambærilegu gengi og núverandi ávöxtunarkröfu.
Endurfjárfestingarhlutfallið er sú ávöxtun sem fjárfestir býst við að ná eftir að endurfjárfesta sjóðstreymi sem aflað er af fyrri fjárfestingu.
Endurfjárfestingarhlutfallið er gefið upp sem hundraðshluti og táknar þá vexti sem hægt er að afla á fastatekjufjárfestingu.
