Nisbah Q

Apakah Nisbah Q atau Q Tobin?

Nisbah Q, juga dikenali sebagai Tobin's Q, menyamai nilai pasaran syarikat dibahagikan dengan kos penggantian asetnya. Oleh itu, keseimbangan ialah apabila nilai pasaran bersamaan dengan kos penggantian. Pada tahap paling asasnya, Nisbah Q menyatakan hubungan antara penilaian pasaran dan nilai intrinsik. Dalam erti kata lain, ia adalah satu cara untuk menganggarkan sama ada perniagaan atau pasaran tertentu dinilai terlebih atau kurang nilai.

Formula dan Pengiraan Nisbah Q

$\text{Tobin's Q}=\frac{\text}{\text}$

Nisbah Q dikira sebagai nilai pasaran syarikat dibahagikan dengan nilai gantian aset firma. Oleh kerana kos penggantian jumlah aset sukar untuk dianggarkan, versi formula lain sering digunakan oleh penganalisis untuk menganggarkan nisbah Q Tobin. Ia adalah seperti berikut:

$\text{Tobin's Q} = \frac{\text{Nilai Pasaran Ekuiti + Nilai Pasaran Liabiliti}}{\text{Nilai Buku Ekuiti + Buku Liabiliti Nilai}}$

Selalunya, andaian dibuat sebagai nilai pasaran liabiliti dan nilai buku liabiliti syarikat adalah setara, kerana nilai pasaran lazimnya tidak mengambil kira liabiliti firma. Ini menyediakan versi ringkas nisbah Tobin's Q seperti berikut:

$\text{Tobin's Q}=\frac{\text{Nilai Pasaran Ekuiti}}{\text{Nilai Buku Ekuiti}}\backslash text\{Tobin\text{'}s\; Q\}\; =\; \backslash frac\{\backslash text\}\{\backslash text\}$< /span>

Apakah Nisbah Q Boleh Beritahu Anda

Nisbah Tobin's Q ialah hasil bagi yang dipopularkan oleh James Tobin dari Universiti Yale, pemenang Nobel dalam bidang ekonomi, yang membuat hipotesis bahawa nilai pasaran gabungan semua syarikat di pasaran saham sepatutnya sama dengan kos penggantian mereka.

Walaupun Tobin sering dikaitkan sebagai penciptanya, nisbah ini mula-mula dicadangkan dalam penerbitan akademik oleh ahli ekonomi Nicholas Kaldor pada tahun 1966. Dalam teks terdahulu, nisbah ini kadangkala dirujuk sebagai "Kaldor's v."

Nisbah Q yang rendah—antara 0 dan 1—bermaksud kos untuk menggantikan aset firma adalah lebih besar daripada nilai stoknya. Ini menunjukkan bahawa saham itu dinilai rendah. Sebaliknya, Q tinggi (lebih daripada 1) membayangkan bahawa stok firma lebih mahal daripada kos penggantian asetnya, yang membayangkan bahawa stok itu terlebih nilai.

Ukuran penilaian saham ini adalah faktor pendorong di sebalik keputusan pelaburan dalam nisbah Q Tobin. Apabila digunakan pada pasaran secara keseluruhan, kita boleh mengukur sama ada keseluruhan pasaran secara relatifnya terlebih beli atau terkurang nilai; kita boleh mewakili hubungan ini seperti berikut:

$\text{Q Ratio (Market)} = \frac{\text}{\text}$

Untuk sama ada firma atau pasaran, nisbah yang lebih besar daripada satu secara teorinya akan menunjukkan bahawa pasaran atau syarikat terlebih nilai. Nisbah yang kurang daripada satu akan membayangkan bahawa ia dinilai rendah.

Mendasari persamaan mudah ini ialah gerak hati yang sama mudah mengenai hubungan antara harga dan nilai. Pada dasarnya, Nisbah Q Tobin menegaskan bahawa perniagaan (atau pasaran) berbaloi dengan kos untuk diganti. Kos yang diperlukan untuk menggantikan perniagaan (atau pasaran) ialah nilai gantiannya.

Nampaknya logik bahawa nilai pasaran saksama ialah nisbah Q 1.0. Tetapi, itu tidak berlaku dalam sejarah. Sebelum 1995 (untuk data setakat 1945), nisbah Q AS tidak pernah mencapai 1.0. Pada suku pertama 2000, nisbah Q mencecah 2.15, manakala pada suku pertama 2009 ialah 0.66. Sehingga suku kedua 2020, nisbah Q ialah 2.12.

Nilai Gantian dan Nisbah Q

Nilai gantian (atau kos penggantian) merujuk kepada kos menggantikan aset sedia ada berdasarkan harga pasaran semasanya. Sebagai contoh, nilai gantian pemacu keras satu terabait mungkin hanya $50 hari ini, walaupun kami membayar $500 untuk ruang storan yang sama beberapa tahun yang lalu.

Dalam senario ini, menentukan nilai penggantian adalah mudah kerana terdapat pasaran yang teguh untuk cakera keras untuk memeriksa harga. Untuk menentukan nilai pemacu keras satu terabait, kita hanya perlu menentukan kos untuk membeli pemacu keras satu terabait (kualiti dan spesifikasi yang setanding) daripada salah satu daripada banyak pembekal yang berbeza di pasaran. Walau bagaimanapun, dalam kebanyakan kes, nilai gantian aset boleh terbukti lebih sukar difahami daripada ini.

Sebagai contoh, pertimbangkan perniagaan yang memiliki perisian rumit yang dibuat khusus untuk operasinya. Kerana sifatnya yang sangat khusus, mungkin tidak ada alternatif yang setanding tersedia di pasaran. Tidak seperti contoh kami sebelum ini, kami tidak boleh hanya menyemak untuk melihat berapa banyak perisian serupa dijual, kerana perisian yang cukup serupa tidak akan wujud. Oleh itu, sukar, jika tidak mustahil, untuk memberikan anggaran objektif nilai gantian perisian.

Keadaan yang sama muncul dalam pelbagai konteks perniagaan, daripada jentera perindustrian yang kompleks dan aset kewangan yang tidak jelas kepada aset tidak ketara seperti muhibah. Disebabkan oleh kesukaran yang wujud untuk menentukan nilai gantian aset ini dan yang serupa, ramai pelabur tidak menganggap Nisbah Q Tobin sebagai alat yang boleh dipercayai untuk menilai syarikat individu.

Contoh Cara Menggunakan Nisbah Q

Formula untuk nisbah Q Tobin mengambil jumlah nilai pasaran firma dan membahagikannya dengan jumlah nilai aset firma. Sebagai contoh, anggap bahawa sebuah syarikat mempunyai aset $35 juta. Ia juga mempunyai 10 juta saham tertunggak yang didagangkan untuk $4 sesaham. Dalam contoh ini, nisbah Tobin's Q ialah:

$\text{Tobin's Q Ratio} = \frac{\text}{\text} = \frac{$40,000,000}{$35,000,000}= 1.14$

Oleh kerana nisbahnya lebih besar daripada 1.0, nilai pasaran melebihi nilai gantian dan oleh itu kita boleh mengatakan firma itu terlebih nilai dan mungkin jualan.

Syarikat yang kurang nilai, yang mempunyai nisbah kurang daripada satu, akan menarik kepada penceroboh korporat atau bakal pembeli, kerana mereka mungkin ingin membeli firma itu dan bukannya mencipta syarikat yang serupa. Ini mungkin akan mengakibatkan peningkatan minat dalam syarikat, yang akan meningkatkan harga sahamnya, yang seterusnya meningkatkan nisbah Tobin's Q.

Bagi syarikat yang terlebih nilai, mereka yang mempunyai nisbah lebih tinggi daripada satu, mereka mungkin melihat peningkatan persaingan. Nisbah yang lebih tinggi daripada satu menunjukkan bahawa firma memperoleh kadar yang lebih tinggi daripada kos penggantiannya, yang akan menyebabkan individu atau syarikat lain mencipta jenis perniagaan yang serupa untuk memperoleh sebahagian daripada keuntungan. Ini akan menurunkan bahagian pasaran firma sedia ada, mengurangkan harga pasarannya dan menyebabkan nisbah Tobin's Q jatuh.

Had Penggunaan Nisbah Q

Tobin's Q masih digunakan dalam amalan, tetapi yang lain telah mendapati bahawa asas meramalkan hasil pelaburan jauh lebih baik daripada nisbah Q, termasuk kadar keuntungan—sama ada untuk syarikat atau kadar purata keuntungan bagi ekonomi negara.

Yang lain, seperti Doug Henwood dalam bukunya Wall Street: How It Works and For Whom, mendapati bahawa nisbah Q gagal meramalkan hasil pelaburan dengan tepat dalam tempoh masa yang penting. Data untuk kertas asal Tobin (1977) meliputi tahun 1960 hingga 1974, satu tempoh yang Q nampaknya menerangkan pelaburan dengan cukup baik. Tetapi melihat pada tempoh masa yang lain, Q gagal meramalkan pasaran atau firma yang terlebih atau terkurang nilai. Walaupun Q dan pelaburan seolah-olah bergerak bersama untuk separuh pertama 1970-an, Q runtuh semasa pasaran saham menurun pada akhir 1970-an, walaupun pelaburan dalam aset meningkat.

Sorotan

• Nisbah Q, juga dikenali sebagai Tobin's Q, mengukur sama ada firma atau pasaran agregat secara relatifnya terlebih atau terkurang nilai.

• Ia bergantung pada konsep nilai pasaran dan nilai gantian.

• Nisbah Q dipopularkan oleh Pemenang Nobel James Tobin dan dicipta pada tahun 1966 oleh Nicholas Kaldor.

• Nisbah Q yang dipermudahkan ialah nilai pasaran ekuiti dibahagikan dengan nilai buku ekuiti.