Współczynnik Q

Jaki jest współczynnik Q lub Q Tobina?

Wskaźnik Q, znany również jako Q Tobina, jest równy wartości rynkowej firmy podzielonej przez koszt odtworzenia jej aktywów. Równowaga występuje więc wtedy, gdy wartość rynkowa równa się kosztowi odtworzenia. Na najbardziej podstawowym poziomie współczynnik Q wyraża związek między wyceną rynkową a wartością wewnętrzną. Innymi słowy, jest to sposób na oszacowanie, czy dana firma lub rynek są przewartościowane lub niedowartościowane.

Formuła i obliczanie współczynnika Q

< span class="mord text mtight">Całkowita wartość aktywów firmy< /span>Całkowita wartość rynkowa firmy</ span>​</s pan>

Wskaźnik Q jest obliczany jako wartość rynkowa firmy podzielona przez wartość odtworzenia majątku firmy. Ponieważ koszt odtworzenia aktywów ogółem jest trudny do oszacowania, analitycy często używają innej wersji wzoru do oszacowania współczynnika Q Tobina. Wygląda to następująco:

$\text{Tobin's Q} = \frac{\text{Wartość rynkowa akcji + Wartość rynkowa pasywów}}{\text{Wartość księgowa akcji + Księga pasywów Wartość}}$

Często zakłada się, że wartość rynkowa zobowiązań i wartość księgowa zobowiązań firmy są równoważne, ponieważ wartość rynkowa zazwyczaj nie uwzględnia zobowiązań firmy. Zapewnia to uproszczoną wersję współczynnika Q Tobina w następujący sposób:

$\text{Tobina Q}=\frac{\text{Wartość rynkowa akcji}}{\text{Wartość księgowa akcji}}$< /span>

Co może ci powiedzieć współczynnik Q

Współczynnik Q Tobina jest ilorazem spopularyzowanym przez Jamesa Tobina z Yale University, laureata nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, który postawił hipotezę, że łączna wartość rynkowa wszystkich spółek na giełdzie powinna być mniej więcej równa ich kosztom odtworzenia.

Chociaż Tobinowi często przypisuje się jego twórcę, stosunek ten został po raz pierwszy zaproponowany w publikacji naukowej ekonomisty Nicholasa Kaldora w 1966 roku. We wcześniejszych tekstach stosunek ten jest czasami określany jako „v Kaldora”.

Niski współczynnik Q — między 0 a 1 — oznacza, że koszt zastąpienia aktywów firmy jest wyższy niż wartość jej akcji. Oznacza to, że akcje są niedowartościowane. I odwrotnie, wysokie Q (większe niż 1) oznacza, że akcje firmy są droższe niż koszt odtworzenia jej aktywów, co oznacza, że akcje są przewartościowane.

Ta miara wyceny akcji jest czynnikiem napędzającym decyzje inwestycyjne we wskaźniku Q Tobina. W odniesieniu do rynku jako całości możemy ocenić, czy cały rynek jest stosunkowo wykupiony czy niedowartościowany; możemy przedstawić tę relację w następujący sposób:

$\text{Współczynnik Q (rynek)} = \frac{\text{Kapitalizacja rynkowa wszystkich spółek}}{\text{Wartość zastępcza wszystkich spółek}}$

W przypadku firmy lub rynku wskaźnik większy niż jeden teoretycznie wskazywałby na przewartościowanie rynku lub firmy. Wskaźnik mniejszy niż jeden sugerowałby, że jest niedowartościowany.

U podstaw tych prostych równań leży równie prosta intuicja dotycząca relacji między ceną a wartością. W istocie, współczynnik Q Tobina zakłada, że firma (lub rynek) jest warta tego, ile kosztuje zastąpienie. Kosztem niezbędnym do zastąpienia firmy (lub rynku) jest jej wartość odtworzeniowa.

Może wydawać się logiczne, że godziwa wartość rynkowa byłaby współczynnikiem Q równym 1,0. Ale historycznie tak nie było. Przed 1995 r. (dla danych z 1945 r.) wskaźnik Q w USA nigdy nie osiągnął 1,0. W pierwszym kwartale 2000 r. wskaźnik Q wyniósł 2,15, podczas gdy w pierwszym kwartale 2009 r. 0,66. Od II kwartału 2020 r. wskaźnik Q wyniósł 2,12.

Wartość zastępcza i współczynnik Q

Wartość odtworzenia (lub koszt odtworzenia) odnosi się do kosztu zastąpienia istniejącego składnika aktywów w oparciu o jego aktualną cenę rynkową. Na przykład wartość wymiany jednoterabajtowego dysku twardego może dziś wynosić zaledwie 50 USD, nawet jeśli kilka lat temu zapłaciliśmy 500 USD za tę samą przestrzeń dyskową.

W tym scenariuszu ustalenie wartości wymiany byłoby łatwe, ponieważ istnieje solidny rynek dysków twardych, z którego można zbadać ceny. Aby określić, ile wart jest jeden terabajtowy dysk twardy, musielibyśmy po prostu określić, ile kosztowałby zakup jednego terabajtowego dysku twardego (o porównywalnej jakości i specyfikacji) od jednego z wielu różnych dostawców na rynku. Jednak w wielu przypadkach wartość odtworzeniowa aktywów może okazać się znacznie bardziej nieuchwytna.

Rozważmy na przykład firmę, która posiada skomplikowane oprogramowanie dostosowane do jej potrzeb. Ze względu na wysoce wyspecjalizowany charakter na rynku może nie być dostępnych porównywalnych alternatyw. W przeciwieństwie do naszego poprzedniego przykładu, nie mogliśmy po prostu sprawdzić, za ile sprzedaje się podobne oprogramowanie, ponieważ wystarczająco podobne oprogramowanie by nie istniało. Byłoby zatem trudne, jeśli nie niemożliwe, dokonanie obiektywnego oszacowania wartości odtworzeniowej oprogramowania.

Podobne okoliczności występują w różnych kontekstach biznesowych, od skomplikowanych maszyn przemysłowych i niejasnych aktywów finansowych po wartości niematerialne, takie jak wartość firmy. Ze względu na nieodłączną trudność w określeniu wartości odtworzeniowej tych i podobnych aktywów, wielu inwestorów nie uważa wskaźnika Q Tobina za wiarygodne narzędzie do wyceny poszczególnych spółek.

Przykład użycia współczynnika Q

Wzór na współczynnik Q Tobina bierze całkowitą wartość rynkową firmy i dzieli ją przez całkowitą wartość aktywów firmy. Załóżmy na przykład, że firma ma aktywa o wartości 35 milionów dolarów. Posiada również 10 milionów akcji w obrocie po 4 dolary za akcję. W tym przykładzie współczynnik Q Tobina byłby następujący:

$\text{Współczynnik Q Tobina} = \frac{\text{ Całkowita wartość rynkowa firmy}}{\text{Całkowita wartość aktywów firmy}} = \frac{$40 000 000}{\35 000 000$}= 1,14$

Ponieważ wskaźnik jest większy niż 1,0, wartość rynkowa przewyższa wartość zastąpienia, a więc możemy powiedzieć, że firma jest przewartościowana i może być sprzedażą.

Niedowartościowana firma, ze wskaźnikiem mniejszym niż jeden, byłaby atrakcyjna dla korporacyjnych najeźdźców lub potencjalnych nabywców, ponieważ mogą chcieć kupić firmę zamiast tworzyć podobną firmę. Spowodowałoby to prawdopodobnie wzrost zainteresowania spółką, co zwiększyłoby kurs jej akcji, co z kolei podniosłoby wskaźnik Q Tobina.

Jeśli chodzi o firmy przewartościowane, te o wskaźniku wyższym niż jeden, mogą doświadczyć zwiększonej konkurencji. Wskaźnik wyższy niż jeden wskazuje, że firma zarabia stawkę wyższą niż koszt odtworzenia, co spowodowałoby, że osoby fizyczne lub inne firmy stworzyłyby podobne rodzaje przedsiębiorstw, aby przechwycić część zysków. To obniżyłoby udziały rynkowe istniejącej firmy, obniżyło jej cenę rynkową i spowodowałoby spadek wskaźnika Q Tobina.

Ograniczenia używania współczynnika Q

Q Tobina jest nadal używane w praktyce, ale inni odkryli, że fundamenty prognozują wyniki inwestycyjne znacznie lepiej niż współczynnik Q, w tym stopę zysku — albo dla firmy, albo średnią stopę zysku dla gospodarki narodowej.

Inni, jak Doug Henwood w swojej książce Wall Street: How It Works and For Whom, stwierdzają, że współczynnik Q nie pozwala dokładnie przewidzieć wyników inwestycji w ważnym okresie czasu. Dane do oryginalnego artykułu Tobina (1977) obejmowały lata 1960-1974, okres, dla którego Q wydawał się dość dobrze wyjaśniać inwestycje. Ale patrząc na inne okresy, Q nie jest w stanie przewidzieć przewartościowanych lub niedowartościowanych rynków lub firm. Podczas gdy Q i inwestycje wydawały się poruszać razem w pierwszej połowie lat 70., Q załamało się podczas bessy na giełdach pod koniec lat 70., mimo że inwestycje w aktywa rosły.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Współczynnik Q, znany również jako Q Tobina, mierzy, czy rynek firmy lub zagregowany jest stosunkowo przeszacowany lub niedoszacowany.

• Opiera się na pojęciach wartości rynkowej i wartości odtworzeniowej.

• Współczynnik Q został spopularyzowany przez laureata Nagrody Nobla Jamesa Tobina i wynaleziony w 1966 roku przez Nicholasa Kaldora.

• Uproszczony wskaźnik Q to wartość rynkowa akcji podzielona przez wartość księgową kapitału własnego.