Risiko Berdaulat

Apakah Risiko Berdaulat?

Risiko kedaulatan ialah peluang bahawa perbendaharaan atau bank pusat kerajaan negara akan mungkir hutang kerajaan mereka,. atau melaksanakan peraturan atau sekatan pertukaran asing yang akan mengurangkan atau menafikan nilai kontrak forexnya dengan ketara.

Risiko Berdaulat Dijelaskan

Risiko kedaulatan ialah kebarangkalian bahawa negara asing akan sama ada gagal memenuhi pembayaran balik hutang atau tidak mematuhi pembayaran atau obligasi hutang kerajaan. Selain risiko kepada pemegang bon hutang kerajaan, risiko kedaulatan ialah salah satu daripada banyak risiko unik yang dihadapi oleh pelabur apabila memegang kontrak forex (risiko lain seperti risiko pertukaran mata wang, risiko kadar faedah, risiko harga dan risiko kecairan ).

Risiko kedaulatan datang dalam pelbagai bentuk, walaupun sesiapa yang menghadapi risiko kedaulatan terdedah kepada negara asing dalam beberapa cara. Pedagang dan pelabur pertukaran asing menghadapi risiko bahawa bank pusat asing akan mengubah dasar monetarinya sehingga menjejaskan perdagangan mata wang. Jika, sebagai contoh, sesebuah negara memutuskan untuk menukar dasarnya daripada salah satu mata wang yang ditambat kepada satu apungan mata wang, ia akan mengubah faedah kepada pedagang mata wang. Risiko kedaulatan juga terdiri daripada risiko politik yang timbul apabila negara asing enggan mematuhi perjanjian pembayaran sebelumnya, seperti halnya hutang kerajaan.

Risiko kedaulatan juga memberi kesan kepada pelabur peribadi. Sentiasa ada risiko untuk memiliki sekuriti kewangan jika pengeluar menetap di negara asing. Sebagai contoh, pelabur Amerika menghadapi risiko kedaulatan apabila dia melabur dalam syarikat yang berpangkalan di Amerika Selatan. Situasi boleh timbul jika negara Amerika Selatan itu memutuskan untuk memiliknegarakan perniagaan atau keseluruhan industri, dengan itu menjadikan pelaburan tidak bernilai, melainkan terdapat pampasan yang munasabah dibuat kepada pelabur.

Keupayaan untuk Membayar

Keupayaan kerajaan untuk membayar adalah fungsi kedudukan ekonominya. Negara yang mempunyai pertumbuhan ekonomi yang kukuh, beban hutang yang terurus, mata wang yang stabil, kutipan cukai yang berkesan dan demografi yang menggalakkan berkemungkinan mempunyai keupayaan untuk membayar balik hutangnya. Keupayaan ini biasanya akan dicerminkan dalam penarafan kredit yang tinggi oleh agensi penarafan utama. Negara yang mempunyai pertumbuhan ekonomi negatif, beban hutang yang tinggi, mata wang yang lemah, sedikit keupayaan untuk mengutip cukai dan demografi yang tidak menggalakkan mungkin tidak dapat membayar balik hutangnya.

Kesanggupan Membayar

Kesediaan kerajaan untuk membayar balik hutangnya selalunya merupakan fungsi sistem politik atau kepimpinan kerajaannya. Kerajaan mungkin memutuskan untuk tidak membayar balik hutangnya, walaupun ia mempunyai keupayaan untuk berbuat demikian. Ketidakbayaran biasanya berlaku berikutan pertukaran kerajaan atau di negara yang mempunyai kerajaan yang tidak stabil. Ini menjadikan analisis risiko politik sebagai komponen penting dalam pelaburan dalam bon berdaulat. Agensi penarafan mengambil kira kesanggupan untuk membayar serta keupayaan untuk membayar apabila menilai kredit berdaulat.

Selain menerbitkan bon dalam pasaran hutang luar negeri, banyak negara mendapatkan penarafan kredit daripada agensi penarafan terbesar dan paling terkemuka untuk menggalakkan keyakinan pelabur terhadap hutang kerajaan mereka.

Sejarah Risiko Berdaulat

Pada zaman pertengahan, raja sering membiayai peperangan dan tentera dengan meminjam daripada pertuanan atau warganegara negara. Apabila peperangan menjadi berlarutan, kerajaan itu akan gagal membayar hutangnya, menyebabkan banyak pemberi pinjaman tidak mampu. Malangnya, kerana kuasa monarki, pemiutang mempunyai sedikit jalan untuk mendapatkan semula hutang mereka.

Risiko kedaulatan seperti ini menjadi saling berkait pada abad ke-17 buat kali pertama dengan penubuhan Bank of England (BoE). BoE telah ditubuhkan sebagai institusi swasta pada 1694, dengan kuasa untuk mengumpul wang untuk kerajaan melalui penerbitan bon. Tujuan asalnya adalah untuk membantu membiayai perang menentang Perancis. BoE juga berfungsi sebagai bank perdagangan pengambilan deposit . Pada tahun 1844, Akta Piagam Bank memberikannya, buat kali pertama, monopoli terhadap pengeluaran wang kertas di England dan Wales, dengan itu mengambil langkah besar ke arah menjadi sebuah bank pusat moden. Sebagai pemberi pinjaman kepada raja, BoE meminimumkan risiko kedaulatan England dan membenarkan negara untuk meminjam pada kadar faedah yang sangat rendah untuk berabad-abad yang akan datang.

Risiko Berdaulat dalam Era Moden

Maju pantas ke tahun 1960-an adalah masa pengurangan sekatan kewangan. Mata wang rentas sempadan mula bertukar tangan apabila bank antarabangsa meningkatkan pemberian pinjaman kepada negara membangun. Pinjaman ini membantu negara membangun meningkatkan eksport mereka ke dunia maju, dan sejumlah besar dolar AS telah didepositkan di seluruh bank Eropah.

Ekonomi sedang pesat membangun digalakkan untuk meminjam dolar dalam bank Eropah untuk membiayai pertumbuhan ekonomi tambahan. Walau bagaimanapun, kebanyakan negara membangun tidak memperoleh tahap pertumbuhan ekonomi seperti yang dijangkakan oleh bank, menjadikannya mustahil untuk membayar balik pinjaman hutang dalam denominasi dolar AS. Kekurangan pembayaran balik menyebabkan ekonomi sedang pesat membangun ini membiayai semula pinjaman kerajaan mereka secara berterusan, meningkatkan kadar faedah.

Kebanyakan negara membangun ini berhutang lebih banyak faedah dan prinsipal daripada nilai keseluruhan keluaran dalam negara kasar (KDNK). Ini membawa kepada penurunan nilai mata wang domestik dan penurunan import ke negara maju, meningkatkan inflasi.

Contoh: Krisis Hutang Negara Yunani

Terdapat tanda-tanda risiko kedaulatan yang sama pada abad ke-21. Ekonomi Greece menderita di bawah beban paras hutangnya yang tinggi, yang membawa kepada krisis hutang kerajaan Greece, yang mempunyai kesan riak di seluruh Kesatuan Eropah yang lain. Keyakinan antarabangsa terhadap keupayaan Greece untuk membayar balik hutang kerajaannya merosot, memaksa negara itu mengambil langkah penjimatan yang ketat. Negara itu menerima dua pusingan bailout,. di bawah permintaan nyata bahawa negara akan menerima pakai pembaharuan kewangan dan lebih banyak langkah penjimatan. Hutang Greece, pada satu ketika, dipindahkan ke status sampah. Negara yang menerima dana bailout dikehendaki memenuhi langkah penjimatan yang direka untuk memperlahankan pertumbuhan hutang sektor awam sebagai sebahagian daripada perjanjian pinjaman.

Krisis hutang kerajaan Eropah ialah satu tempoh apabila beberapa negara Eropah mengalami kejatuhan institusi kewangan, hutang kerajaan yang tinggi, dan tebaran hasil bon yang meningkat pesat dalam sekuriti kerajaan. Krisis hutang bermula pada tahun 2008 dengan keruntuhan sistem perbankan Iceland, kemudian merebak terutamanya ke Portugal, Itali, Ireland, Greece, dan Sepanyol pada tahun 2009. Ia telah menyebabkan kehilangan keyakinan terhadap perniagaan dan ekonomi Eropah.

Krisis itu akhirnya dikawal oleh jaminan kewangan negara-negara Eropah, yang bimbang akan kejatuhan euro dan penularan kewangan, dan oleh Tabung Kewangan Antarabangsa (IMF). Agensi penarafan menurunkan beberapa hutang negara zon Euro.

Sorotan

Bank pusat yang kukuh boleh mengurangkan risiko hutang kerajaan yang dilihat dan sebenar, seterusnya menurunkan kos pinjaman bagi negara-negara tersebut.
Risiko kedaulatan juga boleh memberi kesan secara langsung kepada peniaga forex yang memegang kontrak yang bertukar untuk mata wang negara tersebut.
Risiko kerajaan biasanya rendah, tetapi boleh menyebabkan kerugian bagi pelabur dalam bon yang penerbitnya mengalami masalah ekonomi yang membawa kepada krisis hutang kerajaan.
Risiko kedaulatan ialah potensi kerajaan sesebuah negara akan mungkir hutang kerajaannya dengan gagal memenuhi faedah atau bayaran pokoknya.