Podstawa kosztu

Co to jest podstawa kosztów?

Podstawa kosztu to pierwotna wartość składnika aktywów do celów podatkowych, zwykle cena zakupu, skorygowana o podział akcji,. dywidendy i zwrot z dystrybucji kapitału . Wartość ta służy do określenia zysku kapitałowego, który jest równy różnicy między podstawą kosztową składnika aktywów a bieżącą wartością rynkową. Terminu tego można również użyć do opisania różnicy między ceną gotówkową a ceną futures danego towaru.

Zrozumienie podstawy kosztów

Na najbardziej podstawowym poziomie podstawą kosztową inwestycji jest całkowita kwota pierwotnie zainwestowana plus wszelkie prowizje lub opłaty związane z zakupem. Można to opisać w postaci kwoty inwestycji w dolarach lub efektywnej ceny za akcję zapłaconej za inwestycję.

Korzystanie z prawidłowej podstawy kosztowej, zwanej również podstawą podatkową, jest ważne, zwłaszcza jeśli reinwestujesz dywidendy i dystrybucję zysków kapitałowych zamiast pobierać zyski w gotówce. Ponowne inwestowanie wypłat zwiększa podstawę opodatkowania inwestycji, którą należy uwzględnić, aby zgłosić niższy zysk kapitałowy, a tym samym płacić niższy podatek. Jeśli nie użyjesz wyższej podstawy opodatkowania, możesz w efekcie dwukrotnie płacić podatki od reinwestowanych wypłat. Określenie prawidłowej podstawy kosztowej jest również pierwszym krokiem przy obliczaniu zysków i strat po sprzedaży akcji.

Reinwestowanie dywidend zwiększa podstawę kosztową akcji, ponieważ dywidendy są wykorzystywane do zakupu większej liczby akcji.

Metoda podstawy kosztu średniego jest powszechnie stosowana przez inwestorów do sprawozdawczości podatkowej funduszy inwestycyjnych. Metoda oparta na kosztach jest zgłaszana w firmie maklerskiej, w której przechowywane są twoje aktywa. Wiele firm maklerskich domyślnie stosuje metodę podstawy kosztu średniego. Inwestorzy mogą również wybierać spośród innych metod, w tym: pierwsze przyszło - pierwsze wyszło ( FIFO ), ostatnie przyszło - pierwsze wyszło ( LIFO ), wysoki koszt, niski koszt i wiele innych. Po ustaleniu metody opartej na kosztach dla konkretnego funduszu inwestycyjnego, musi ona pozostać w mocy. Firmy maklerskie będą dostarczać inwestorom odpowiednią roczną dokumentację podatkową dotyczącą sprzedaży funduszy inwestycyjnych na podstawie ich wyboru metody opartej na kosztach. Pojęcie podstawy kosztowej jest w zasadzie proste, ale może się skomplikować na wiele sposobów. Podstawa śledzenia kosztów jest wymagana do celów podatkowych, ale jest również potrzebna do śledzenia i określania sukcesu inwestycyjnego. Kluczem jest prowadzenie dobrych ewidencji i uproszczenie strategii inwestycyjnej tam, gdzie to możliwe.

Przykład podstawy kosztu

Na przykład, jeśli w zeszłym roku zakupiono 100 akcji za 1000 USD, przy czym dywidenda w pierwszym roku wyniosła 100 USD, a dywidenda w drugim roku wyniosła 200 USD, z których wszystkie zostały ponownie zainwestowane, obowiązujące prawo podatkowe uznaje te reinwestowane zyski za dochód. Do celów obliczenia podatku skorygowana podstawa kosztu w momencie sprzedaży akcji zostanie zaksięgowana na poziomie 1300 USD zamiast pierwotnej ceny zakupu wynoszącej 1000 USD. Tak więc, jeśli cena sprzedaży wynosi 1500 USD, zysk podlegający opodatkowaniu wyniesie tylko 200 USD (1500 USD - 1300 USD) zamiast 500 USD (1500 USD - 1000 USD). Jeśli podstawa kosztowa zostanie nieprawidłowo zarejestrowana jako 1000 USD, skutkuje to wyższym zobowiązaniem podatkowym niż normalnie należny.

Porównania podstaw kosztów

Ważną kwestią może być porównanie podstawy kosztów. Załóżmy, że inwestor dokonał następujących kolejnych zakupów funduszy na koncie opodatkowanym: 1500 akcji po 20 USD, 1000 akcji po 10 USD i 1250 akcji po 8 USD. Podstawę średniego kosztu inwestora oblicza się, dzieląc 50 000/3 750 akcji. Średni koszt to 13,33 USD.

Załóżmy, że inwestor sprzedaje następnie 1000 akcji funduszu po 19 USD. Inwestor uzyskałby zysk kapitałowy w wysokości 5 670 USD przy zastosowaniu metody podstawy kosztu średniego.

• Zysk/strata na podstawie średniego kosztu: (19 USD - 13,33 USD) x 1000 akcji = 5 670 USD

Wyniki mogą się znacznie różnić w zależności od podstawy kosztowej.

• Pierwsze weszło, pierwsze wyszło: (19 USD - 20 USD) x 1000 akcji = - 1000 USD

• Ostatnie weszło, pierwsze wyszło: (19 USD - 8 USD x 1000 = 11 000 USD)

• Wysoki koszt: (19 $ - 20 $) x 1000 akcji = - 1000 $

• Niski koszt: (19 USD - 8 USD x 1000 = 11 000 USD)

W takim przypadku inwestor byłby w lepszej sytuacji, gdyby wybrał metodę FIFO lub metodę wysokich kosztów do ustalenia podstawy kosztowej przed sprzedażą akcji. Te metody nie skutkowałyby opodatkowaniem straty w wysokości 1000 USD. W przypadku metody podstawy kosztu średniego inwestor musi zapłacić podatek od zysków kapitałowych od zysku w wysokości 5 670 USD.

Jak akcje dzielą się na podstawie kosztów

Jeśli firma podzieli swoje udziały, wpłynie to na podstawę kosztu na akcję, ale nie na rzeczywistą wartość pierwotnej lub bieżącej inwestycji. Kontynuując powyższy przykład, załóżmy, że firma dokonuje podziału akcji 2:1, w którym jedna stara akcja daje dwie nowe akcje. Podstawę kosztu na akcję można obliczyć na dwa sposoby:

• Weź pierwotną kwotę inwestycji (10 000 USD) i podziel ją przez nową liczbę posiadanych udziałów (2 000 udziałów), aby uzyskać nową podstawę kosztu akcji (10 000 USD/2 000 = 5,00 USD).

• Weź poprzednią podstawę kosztu na akcję (10 USD) i podziel ją przez współczynnik podziału 2:1 (10,00 USD/2 = 5,00 USD).

Podstawa kosztowa akcji prezentowanych lub dziedziczonych

W przypadku, gdy akcje zostały Ci przekazane w prezencie, podstawą kosztu jest podstawa kosztowa pierwotnego posiadacza, który dał Ci prezent. Jeżeli akcje są notowane po niższej cenie niż w momencie, gdy akcje zostały przekazane w prezencie, podstawą kosztową jest niższa stawka. Jeżeli akcje zostały Ci przekazane w drodze spadku, podstawą kosztową akcji dla Ciebie jako spadkobiercy jest aktualna cena rynkowa akcji w dniu śmierci pierwotnego właściciela.

Istnieje wiele czynników, które będą miały wpływ na podstawę kosztów i ostatecznie na podatki, gdy zdecydujesz się na sprzedaż. Jeśli Twoja prawdziwa podstawa kosztów jest niejasna, skonsultuj się z doradcą finansowym,. księgowym lub prawnikiem podatkowym.

Podstawa kosztowa i kontrakty futures

W przypadku kontraktów terminowych podstawą kosztu jest różnica między lokalną ceną kasową towaru a związaną z nim ceną kontraktów terminowych. Na przykład, jeśli cena danego kontraktu futures na kukurydzę wynosi 3,50 USD, podczas gdy obecna cena rynkowa towaru wynosi obecnie 3,10 USD, istnieje podstawa kosztu 40 centów. Gdyby sytuacja była odwrotna, przy kontraktach futures na poziomie 3,10 USD i cenie spot wynoszącej 3,50 USD, podstawa kosztowa wyniosłaby 40 centów ujemnych, ponieważ podstawa kosztowa może być dodatnia lub ujemna w zależności od stosowanych cen.

Lokalna cena spot reprezentuje obowiązującą cenę instrumentu bazowego, podczas gdy cena podana w kontrakcie futures odnosi się do stawki, która zostałaby podana w określonym momencie w przyszłości. Ceny kontraktów futures różnią się w zależności od kontraktu w zależności od miesiąca, w którym mają wygasnąć.

Podobnie jak w przypadku innych mechanizmów inwestycyjnych, cena spot zmienia się w zależności od aktualnych warunków na lokalnym rynku. W miarę zbliżania się daty dostawy cena kontraktów futures i cena spot zbliżają się do siebie.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Podstawa kosztowa to pierwotna cena nabycia składnika aktywów dla celów podatkowych.

• Zyski kapitałowe są obliczane poprzez obliczenie różnicy od ceny sprzedaży do podstawy kosztowej.

• Istnieje kilka metod księgowania w celu dostosowania podstawy kosztowej tak, aby była bardziej korzystna, ale należy uważać, aby przestrzegać wytycznych IRS.