Drive By Deal

Co to jest umowa drive-by?

Umowa typu drive-by to slangowe określenie inwestora venture capital (VC), który inwestuje w startup w celu realizacji bardzo szybkiej strategii wyjścia,. najlepiej w drodze pierwszej oferty publicznej (IPO) na giełdzie.

Zrozumienie umowy Drive-By

VC zazwyczaj inwestują w firmy w długim okresie. Zwykle obiecujące przedsięwzięcie na wczesnym etapie zajmuje około pięciu do ośmiu lat, aby ugruntować swoją ścieżkę i albo zostać wykupione, albo wejść na giełdę. Podczas tego trudnego procesu VC będą działać jako partnerzy, opiekując się młodymi startupami przez ich bóle wzrostu.

Kluczem jest posiadanie strategii wyjścia. W wielu przypadkach inwestorzy VC otrzymują zapłatę tylko wtedy, gdy startup, w który zainwestowali, zostanie sprzedany, niezależnie od tego, czy jest to pierwsza oferta publiczna (IPO), czy też przejęcie przez inną firmę.

Jeśli to możliwe, niektóre VC będą aktywnie dążyć do osiągnięcia tego punktu wcześniej niż inne. Czasami startup może mieć konkretne plany wejścia na giełdę, ale najpierw potrzebuje szybkiego dostępu do kapitału. Jeśli ambicje IPO są uzasadnione, można oczekiwać, że VC zaskoczą, ponieważ umożliwia im to szybkie zarobienie pieniędzy bez konieczności angażowania się we wszystkie forsowne działania, do których zwykle są zobowiązani.

Kiedy pojawiają się tego rodzaju możliwości, VC nie odgrywa żadnej aktywnej roli w zarządzaniu i monitorowaniu startupu. Zamiast tego celem jest zwiększenie rozmiaru inwestycji poprzez szybkie umieszczenie przedsięwzięcia na giełdzie lub znalezienie konkurenta.

Zalety i wady umowy Drive-By

Transakcje typu drive-by VC mogą być postrzegane jako korzystne zarówno dla firmy rozpoczynającej działalność, jak i dla VC: umożliwiają firmie przyspieszenie wzrostu w bardzo wysokim tempie na wczesnym etapie cyklu życia, jednocześnie umożliwiając inwestorom szybkie odzyskanie kapitału w celu uporządkowania reinwestować w nowe projekty bez bycia związanym przez lata.

Choć czasami owocne dla wszystkich stron, oferty drive-by są często postrzegane sceptycznie. Krytycy twierdzą, że tego typu transakcje powodują, że firmy są spychane na giełdę, mimo że nie są obiektywnie gotowe na tak duże wydarzenie.

VC zajmują się zarabianiem pieniędzy dla swoich inwestorów, a kiedy wszystko idzie zgodnie z planem, również obiecujące przedsięwzięcia, w które wstrzykują kapitał. Jeśli jednak jest to sprawa krótkotrwała, a wyciśnięcie zysku ze startupu szybko staje się jedynym celem, można argumentować, że ich aspekt pielęgnacyjny wychodzi przez okno.

Nagle VC nie ma powodów do dbania o długoterminowy dobrobyt firmy. Dotarcie do ziemi obiecanej IPO jak najszybciej staje się główną misją, niezależnie od tego, czy firma i jej założyciele od razu odniosą sukces, czy poniosą porażkę.

Inwestorzy venture capital zwykle zarabiają dla swoich inwestorów i dla siebie, gdy ich inwestycja w spółkę typu start-up zostaje sprzedana lub przejęta.

Historia ofert Drive-By

Termin inwestowanie „drive-by” został po raz pierwszy ukuty w połowie lat 90., kiedy inwestorzy venture capital przelewali pieniądze na start-upy technologiczne, zwłaszcza w związku z szaleństwem dot-comów. Termin ten odnosi się do powszechnej praktyki w czasach, gdy aniołowie biznesu i VC zgadzali się na finansowanie firm rozpoczynających działalność na wczesnym etapie bez przeprowadzania prawdziwej analizy due diligence,. aby zweryfikować, czy biznesplan i zespół zarządzający firmy były wartościową i obiecującą inwestycją.

boomu technologicznego inwestorom VC zależało na sfinansowaniu kolejnej dużej firmy przed konkurencją. Inwestowanie drive-by miało miejsce, ponieważ wierzyli, że nie mają wystarczająco dużo czasu, aby odrobić pracę domową.

Wielu inwestorów spłonęło po pęknięciu bańki internetowej na początku XXI wieku, co spowodowało, że ta szybka i brudna inwestycja VC wypadła z łask. Tak było do końca 2010 roku, kiedy cyfrowa waluta Startupy związane z Bitcoinem i blockchainem zaczęły generować spory szum. Ekscytacja związana z tą wschodzącą klasą aktywów technologicznych sprawiła, że niektórzy inwestorzy VC działali lekkomyślnie. Po raz kolejny było to motywowane obawą, że nie zainwestowanie w odpowiednim czasie doprowadziłoby do utraty kolejnej wielkiej rzeczy.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

Inwestorzy venture capital zwykle trzymają za ręce młodych przedsiębiorców z nowymi start-upami.
Oferty drive-by stały się mniej modne po pęknięciu bańki internetowej w 2000 roku.
Termin inwestowania „drive-by” został po raz pierwszy ukuty w czasach szaleństwa dot-comów, kiedy inwestorzy venture capital ślepo przelewali pieniądze na start-upy technologiczne.
Krytycy twierdzą, że transakcje drive-by powodują, że VC popychają firmy w kierunku IPO, nawet jeśli nie są one w pełni przygotowane.
Transakcja typu drive-by to slangowe określenie inwestora venture capital (VC), który inwestuje w startup z myślą o strategii szybkiego wyjścia.