Straty związane z wyceną rynkową
Jakie są straty związane z wyceną rynkową?
według wartości rynkowej to straty generowane przez zapis księgowy, a nie rzeczywistą sprzedaż papieru wartościowego. Straty związane z wyceną według wartości rynkowej mogą wystąpić, gdy posiadane instrumenty finansowe są wyceniane według bieżącej wartości rynkowej. Jeżeli papier wartościowy został zakupiony po określonej cenie, a cena rynkowa później spadła, posiadacz poniósłby niezrealizowaną stratę,. a obniżenie ceny papieru wartościowego do nowej ceny rynkowej skutkowałoby stratą wyceny według wartości rynkowej. Rachunkowość wyceny według wartości rynkowej jest częścią koncepcji rachunkowości według wartości godziwej,. która ma na celu zapewnienie inwestorom bardziej przejrzystych i odpowiednich informacji.
Zrozumienie strat związanych z wyceną według wartości rynkowej
Wycena według wartości rynkowej ma na celu zapewnienie bieżącej wartości rynkowej aktywów firmy poprzez porównanie wartości aktywów z wartością aktywów w bieżących warunkach rynkowych. Wiele aktywów podlega wahaniom wartości, a korporacje muszą okresowo przeszacowywać swoje aktywa, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki rynkowe. Przykładami tych aktywów, które mają ceny rynkowe, są akcje, obligacje, domy mieszkalne i nieruchomości komercyjne.
Mark-to-market pomaga pokazać aktualną sytuację finansową firmy w kontekście aktualnych warunków rynkowych. W rezultacie wycena według wartości rynkowej może często zapewnić dokładniejszy pomiar lub wycenę aktywów i inwestycji firmy.
rynkowej to metoda księgowa, która stoi w sprzeczności z rachunkiem kosztu historycznego , w którym do obliczenia jego wyceny wykorzystuje się pierwotny koszt składnika aktywów. Innymi słowy, koszt historyczny umożliwiłby bankowi lub firmie utrzymanie tej samej wartości składnika aktywów przez cały okres jego użytkowania. Jednak aktywa, które są wyceniane przy użyciu wyceny rynkowej, mają tendencję do wahań wartości. Aktywa te nie utrzymują tej samej wartości, co ich pierwotna cena zakupu, co sprawia, że wycena według wartości rynkowej jest ważna, ponieważ przeszacowuje aktywa po cenach bieżących. Niestety, jeśli cena aktywów spadła od momentu pierwotnego zakupu, firma lub bank musiałyby odnotować stratę wyceny według wartości rynkowej.
Rachunkowość mark-to-market
Mark-to-market, jako koncepcja rachunkowości, jest zarządzana przez Radę Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB),. która ustanawia standardy rachunkowości i sprawozdawczości finansowej dla korporacji i organizacji non-profit w Stanach Zjednoczonych. FASB publikuje swoje standardy w różnych oświadczeniach zarządu.
Chociaż istnieje wiele oświadczeń FASB będących przedmiotem zainteresowania firm, SFAS 157 – Pomiary wartości godziwej przykuwają największą uwagę biegłych rewidentów i księgowych. SFAS 157 zawiera definicję „wartości godziwej” oraz sposób jej wyceny zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).
Wartość godziwa teoretycznie odpowiada aktualnej cenie rynkowej składnika aktywów. Zgodnie z SFAS 157, wartość godziwa składnika aktywów (a także zobowiązania) to „cena, którą można by otrzymać za sprzedaż składnika aktywów lub zapłacić za przeniesienie zobowiązania w ramach zwykłej transakcji między uczestnikami rynku w dniu wyceny”.
Takie aktywa należą do poziomu 1 hierarchii utworzonej przez FASB. Aktywa poziomu 1 to aktywa, które mają wiarygodną, przejrzystą, godziwą wartość rynkową, którą można łatwo zaobserwować. Akcje, obligacje i fundusze zawierające koszyk papierów wartościowych zostałyby uwzględnione na poziomie 1, ponieważ aktywa mogą z łatwością mieć mechanizm wyceny według wartości rynkowej w celu ustalenia ich godziwej wartości rynkowej.
Jeżeli wartości rynkowe papierów wartościowych w portfelu spadną, wówczas straty związane z wyceną według wartości rynkowej musiałyby zostać odnotowane, nawet jeśli nie zostałyby sprzedane. Do oznaczenia papierów wartościowych zostaną wykorzystane wartości obowiązujące w dniu wyceny.
Inne oświadczenia FASB obejmują:
SFAS 115 – Rachunkowość niektórych inwestycji w dłużne i kapitałowe papiery wartościowe
SFAS 130 – Zgłaszanie innych całkowitych dochodów
SFAS 133 – Rachunkowość instrumentów pochodnych i działalności zabezpieczającej,
SFAS 155 – Rachunkowość niektórych hybrydowych instrumentów finansowych
Straty pomiędzy rynkiem a rynkiem podczas kryzysów
Celem metodologii wyceny według wartości rynkowej jest zapewnienie inwestorom dokładniejszego obrazu wartości aktywów firmy. W normalnych czasach ekonomicznych zasada rachunkowości jest rutynowo przestrzegana bez żadnych problemów.
Jednak w najgłębszym okresie kryzysu finansowego w latach 2008-2009 księgowanie oparte na mark-to-market znalazło się pod ostrzałem. Banki, fundusze inwestycyjne i inne instytucje finansowe posiadały kredyty hipoteczne oraz papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), które stanowią koszyk kredytów hipotecznych sprzedawanych inwestorom jako fundusz. Te papiery wartościowe były przechowywane w bilansach bankowych, ale nie mogły być właściwie wycenione, ponieważ rynek mieszkaniowy załamał się.
Ponieważ nie było już rynku na te aktywa, ich ceny gwałtownie spadły. A ponieważ instytucje finansowe nie mogły sprzedać aktywów, które w tamtym momencie uważano za toksyczne, bilanse banków poniosły duże straty finansowe, gdy musiały wycenić aktywa według bieżących cen rynkowych.
Okazało się, że obwiniane w różnym stopniu banki i firmy private equity bardzo niechętnie wyceniały swoje udziały na rynku. Utrzymywali się tak długo, jak mogli, ponieważ było to w ich interesie (w grę wchodziły ich miejsca pracy i wynagrodzenie), ale ostatecznie przeszacowano wartość miliardów dolarów kredytów hipotecznych typu subprime i papierów wartościowych. Straty wyceniane według wartości rynkowej doprowadziły do odpisów aktualizujących dokonywanych przez banki, co oznacza, że aktywa zostały przeszacowane według wartości godziwej, co doprowadziło do odnotowanych strat dla banków, które wyniosły prawie 2 biliony dolarów. Rezultatem był chaos finansowy i gospodarczy.
Należy zauważyć, że pomiary aktywów oparte na rynku nie zawsze odzwierciedlają prawdziwą wartość aktywów, jeśli cena gwałtownie się waha. Ponadto w czasach braku płynności – co oznacza, że jest niewielu kupujących lub sprzedających – nie ma rynku ani odsetek od kupowania tych aktywów, co obniża ceny jeszcze bardziej pogłębiając straty związane z wartością rynkową.
Przykład rzeczywistych strat między rynkiem a rynkiem
Kryzys finansowy z lat 2008 i 2009 spowodował gwałtowny spadek rynków akcji i nieruchomości. Banki musiały przeszacować swoje księgi, aby odzwierciedlić aktualne ceny swoich aktywów w tym czasie.
Wynikające z tego straty rynkowe były znaczne. State Street Bank jest instytucjonalnym bankiem inwestycyjnym. W styczniu 2009 r. bank odnotował niezrealizowane straty związane z wartością rynkową w wysokości 6,3 mld USD dla swojego portfela inwestycyjnego, co stanowiło wzrost o 3,0 mld USD strat związanych z wyceną rynkową odnotowanych w poprzednim raporcie zysków z 30 września 2008 r .
Dyrektor generalny State Street, Ron Logue (w 2009 r.), w wywiadzie dla agencji Reuters powiedział, że niedawny spadek cen akcji banku był związany „z historią niezrealizowanych strat inwestycyjnych, która jest tak przytłaczająca”. Pan Logue powiedział, że problemy wynikały z braku płynności na rynku spowodowanego kryzysem finansowym i że nie można winić złych kredytów lub złych kredytów .
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Straty wyceniane według wartości rynkowej to straty generowane przez zapis księgowy, a nie rzeczywistą sprzedaż papieru wartościowego.
Aktywa, w przypadku których cena spadła w stosunku do pierwotnego kosztu, zostałyby przeszacowane po nowej cenie rynkowej, co doprowadziłoby do utraty wartości rynkowej.
Straty wyceniane według wartości rynkowej mogą wystąpić, gdy posiadane instrumenty finansowe są wyceniane według bieżącej wartości rynkowej.
