Skuld með fullri endurkröfu
Hvað er skuld með fullri endurgreiðslu?
Full endurkröfuskuld er tegund tryggðra skulda sem veitir lánveitanda rétt á eignum - umfram tryggðar tryggingar sem tilgreindar eru í lánssamningnum - til að standa straum af fullri endurgreiðslu á lánaskuldbindingum lántaka ef þeir standa í vanskilum við lánið.
Með öðrum orðum, lán með fullri endurkröfu bjóða lánveitendum frekari úrræði til að sækjast eftir 100% af útistandandi lánsfjárhæð, þ.mt málsókn.
Þegar lántaki gerir samning um verðtryggðan lán geta skilmálar samningsins verið annaðhvort að fullu eða án endurkröfu. Ákvæði láns með fullri endurkröfu veita lánveitanda rétt á fleiri eignum en einungis tryggðum veðum sem tilgreind eru í samningnum.
Skilningur á fullri endurkröfu
Skuldir með fullri endurgreiðslu dregur úr áhættu fyrir lánveitandann. Lánveitandi getur valið að fella ákvæði um fulla endurkröfu inn í lánssamninginn ef hann telur líklegt að verðtryggð eign muni lækka.
Lán með fullri endurgreiðslu eru algeng í húsnæðislánum
Ákvæði um endurkröfulán eru algeng í lánasamningum sem nota fasteign (þ.e. veð ) sem veð. Til dæmis, ef lántakandi myndi standa í skilum með veðlánið sitt, þá myndi sá lánveitandi vilja taka eignina og leggja hald á eignina.
Hins vegar, ef endursöluverð eignarinnar nær ekki til allrar fjárhæðar sem lánveitandinn ber, þá - að því gefnu að lánssamningurinn hefði ákvæði um fulla endurkröfu - myndi fullur endurkröfuréttur hefjast. Þannig að húsnæðislánabankamenn bæta almennt ákvæðum um fulla endurkröfu við lánasamninga sína til að verjast hættunni á lækkun veðvirðis.
Full endurkröfuréttur ver lánveitandann
Ákvæði um fulla endurkröfu veitir lánveitanda rétt til að leggja hald á allar viðbótareignir sem lántaki kann að eiga og nota þær til að endurheimta eftirstöðvar sem honum ber. Það fer eftir skilmálum fullrar endurgreiðsluláns, lánveitendur gætu fengið heimild til að slá inn bankareikninga, fjárfestingarreikninga og laun lántaka.
Það er munur á skuldum með fullri og óinnheimtu
Full endurgreiðsla og skuld án endurkröfu eru tengd verðtryggðum lánum. Grundvallarmunurinn á endurkröfuláni og endurkröfuláni hefur að gera með þær tegundir eigna sem lánveitandi getur krafist ef lántaki tekst ekki að endurgreiða lán.
Fyrir lánveitandann eru skuldir með fullri endurkröfu nánast áhættulausar.
Skuld sem ekki er endurgreidd
Öfugt við skuldir með fullri endurkröfu veita skuldir án endurkröfu lánveitanda neinn rétt til viðbótareigna ef lántaki vanskilur á tryggu láni. Í veðláni án endurkröfu ætti lánveitandi ekki rétt á neinum eignum umfram fasteignaveð.
Skuldir án endurkröfu hafa því í för með sér nokkra veðáhættu fyrir lánveitandann, þar sem líkur eru á að veðvirðið geti farið niður fyrir endurgreiðsluvirði lántaka. Hins vegar, eftir því sem veðlán þróast, mun veðáhættan minnka fyrir lánveitandann vegna þess að stærri hluti lánsins verður greiddur upp.
Að veðvirði geti lækkað er yfirleitt mikilvægt áhættuatriði í sölutryggingarferlinu. Þessi áhætta er ein ástæða þess að lánveitendur hafa venjulega lánshlutfallsþröskuld fyrir þá upphæð höfuðstóls sem þeir munu gefa út til tryggðs lántakanda. Samkvæmt Experian þurfa flestir lánveitendur yfirleitt ekki meira en 80% lánshlutfall. Hægt er að samþykkja hærra hlutföll, en mun venjulega krefjast grunnveðtryggingar (PMI).
##Hápunktar
Skuld með fullri endurkröfu veitir lánveitanda rétt til að leggja hald á eignir umfram tilgreindar tryggingar ef lántaki lendir í vanskilum við lánið.
Heildarskuldir og skuldir án endurkröfu eru dæmi um verðtryggð lán.
Fullkomnar skuldir eru algengar í húsnæðislánageiranum.
