Sveitarbréf

Hvað er sveitarfélag?

Einfaldlega sagt, borgarskuldabréf (eða „muni“ í stuttu máli) er í raun lán frá einstökum fjárfesti til borgar, sýslu eða ríkis til að hjálpa til við að fjármagna tiltekið innviðaverkefni eða almennan daglegan rekstur.

Í skiptum fyrir tímabundna afnot af fé fjárfestis veitir ríki eða sveitarfélag þeim reglubundnar vaxtagreiðslur áður en þeir greiða að lokum höfuðstól lánsins að fullu þegar skuldabréfið er á gjalddaga. Í mörgum tilfellum eru vaxtagreiðslur sveitarfélaga undanþegnar alríkis- og/eða tekjusköttum ríkisins.

Í fjárhagslegu tilliti er sveitarfélag skuldabréf með föstum tekjum útgefið af sveitarfélögum eða ríki sem greiðir handhafa sínum vexti á árlegum vöxtum sem kallast afsláttarmiði þess. Skuldabréf sveitarfélaga - eins og fyrirtækja- og ríkisskuldabréf - eru velseljanleg, þannig að þau geta skipt um hendur hversu oft áður en þau ná gjalddaga, og markaðsvirði þeirra getur breyst með tímanum, sveiflast fyrir ofan og/eða undir nafnvirði þeirra eða „nafnvirði“.

Hverjar eru tvær helstu tegundir sveitarfélaga?

Flest skuldabréf sveitarfélaga falla í annan af tveimur flokkum - almennar skuldbindingar og tekjur - eftir því hvernig endurgreiðslufé á að afla.

1. Almenn skylda

Almenn skuldabréf eru svokölluð vegna þess að það er ekki ein sérstök uppspretta fjármuna sem fjárfestar eiga að fá greitt úr. Þess í stað eru þeir studdir af „fullri trú og inneign“ ríkisaðilans sem gaf þau út, þar sem sú ríkisstjórn hefur rétt til að skattleggja íbúa sína til að greiða vexti og höfuðstól til skuldabréfaeigenda.

2. Tekjur

Tekjuskuldabréf, ólíkt GO skuldabréfum, eru notuð til að fjármagna tekjuskapandi verkefni (eins og tollvegi eða stöðumæla) sem síðan er hægt að nota til að útvega nauðsynlega fjármuni til að greiða vaxtagreiðslur og að lokum greiða til baka höfuðstól skuldabréfaeigenda.

Hvað borga borgarbréf fyrir?

Í sumum tilfellum má nota skuldabréf sveitarfélaga einfaldlega til að afla fjár fyrir daglegan rekstur og útgjöld ríkisaðila. Oftar er hins vegar fjármagnið sem til fellur vegna sölu á skuldabréfum sveitarfélaga notað til að greiða fyrir tilteknar framkvæmdir sem ætlað er að nýtast íbúum þess ríkis eða sveitarfélags sem gefur út. Sumir af algengari verkefnasértækum áfangastöðum fyrir muni skuldabréfasjóði eru skólar, vegi, brýr, bókasöfn, almenningsgarðar og aðrar opinberar framkvæmdir.

Hvernig eru tekjur sveitarfélaga skattlagðar?

Vaxtatekjur sem myndast af því að eiga borgarskuldabréf eru ekki skattlagðar alríkislega. Í mörgum tilfellum er það ekki skattlagt á ríki eða staðbundnum vettvangi heldur, en það er mismunandi eftir eðli skuldabréfsins og hvort kaupandi þess býr í útgáfuborginni, sýslunni eða ríkinu. Vaxtatekjur af ríkis- og fyrirtækjaskuldabréfum eru hins vegar skattlagðar alríkislega.

Af þessum sökum kann fjárfestir að kjósa sveitarbréf fram yfir ríkisbréf — jafnvel þó að ríkisbréfið hafi hærri ávöxtun — vegna þess að sveitarbréfið endar með hærri ávöxtunarkröfu eftir skatta. Mikilvægt er fyrir fjárfesta að hafa skattþrep sín í huga og huga að ávöxtun eftir skatta þegar þeir bera saman skuldabréf sveitarfélaga við önnur skuldabréf.

Til dæmis, segjum að það hafi verið 10 ára, $10.000 bæjarbréf með 3,5% ávöxtunarkröfu, og 10 ára, $10.000 ríkisskuldabréf með ávöxtunarkröfu upp á 4%. Fjárfestir í 20% alríkistekjuskattsþrepinu myndi kjósa sveitarskuldabréfið vegna þess að það myndi þéna þeim $ 350 á ári, en ríkisskuldabréfið myndi afla þeim aðeins $ 320 ($ 400 mínus $ 80 fyrir skatta).

Hversu örugg/áhættusöm eru sveitarfélög?

Almennt séð eru skuldabréf eins og skuldabréf verulega áhættuminni en hlutabréf (eins og hlutabréf) og flest afleiðuverðbréf (eins og valkostir). En hvernig bera munis saman við aðrar tegundir skuldabréfa?

Vegna þess að skuldabréf sveitarfélaga eru annaðhvort studd af tekjuskapandi verkefnum (þegar um er að ræða tekjuskuldabréf) eða tekjuskatti (þegar um er að ræða almenn skuldabréf), eru þau með mjög litla vanskilaáhættu miðað við fyrirtækjaskuldabréf. Sem sagt, ríkisstofnanir á sveitar-, sýslu- og ríkisstigi eru ekki algerlega ónæmar fyrir vanskilaáhættu. Borgin Detroit í Michigan, til dæmis, fór fram á gjaldþrot árið 2013. Atburðir sem þessir eru sjaldgæfir en þeir geta gerst.

Eitt annað sem þarf að hafa í huga – þó að það geri muns ekki beint „áhættulegt“, að segja – er að einstök sveitarfélög eru hvergi nærri eins auðseljanleg og hlutabréf eða kauphallarsjóðir sem innihalda skuldabréf. Þetta þýðir að viðskipti með þá er venjulega ekki eins auðvelt og að ýta á hnapp í viðskiptaappi. Kaupendur og seljendur eru færri og lengra á milli, svo viðskipti geta tekið tíma og kaup- og söluálag getur verið stærra en búist var við.

Hvernig á að kaupa bæjarbréf

Auðveldasta leiðin til að kaupa mörg sveitarfélög í einu á sama tíma og forðast lausafjáráhættu er að fjárfesta í ETF sem miðast við muni. ETFs eiga viðskipti í kauphöllum, þannig að það er auðvelt að kaupa hlutabréf, og fyrir utan kostnaðarhlutföll (hlutfall af fjárfestum fjárfestum sem greitt er til stjórnenda sjóðsins árlega) eru engin gjöld til að hafa áhyggjur af. Muni-einbeittir verðbréfasjóðir eru einnig til, en þeim getur fylgt viðbótargjöld, jafnvægislágmörk og aðrir flóknir þættir.

Þeir sem hafa áhuga á að kaupa muni fyrir sig geta gert það í gegnum banka sinn, miðlari eða jafnvel beint frá ríki, sýslu eða sveitarfélögum.

Hverjir eru kostir og gallar sveitarfélagaskuldabréfa?

TTT

Sveitarfélög vs ríkisskuldabréf: Hver er munurinn?

Skuldabréf sveitarfélaga og ríkisskuldabréf eru bæði vaxtagreiðandi skuldabréf gefin út af stjórnvöldum, en á meðan vaxtatekjur ríkisbréfa eru háðar alríkisskatti, eru vaxtatekjur sveitarfélaga það ekki.

Hápunktar

Almenn skylda (GO) muni veita sjóðstreymi sem myndast af sköttum sem innheimtir eru á verkefni.
Skuldabréf sveitarfélaga („munis“) eru skuldabréf gefin út af ríki og sveitarfélögum.
Greiddir vextir af skuldabréfum sveitarfélaga eru oft skattfrjálsir, sem gerir þau að aðlaðandi fjárfestingarkosti fyrir einstaklinga í háum skattþrefum.
Þetta má líta á sem lán sem fjárfestar veita sveitarfélögum og eru notuð til að fjármagna opinberar framkvæmdir eins og garða, bókasöfn, brýr og vegi og aðra innviði.
Tekjur muni skila sjóðstreymi sem myndast af verkefninu sjálfu.